الزیدی: اگر زمان به عقب برگردد باز هم این کار را تکرار می‌کنم + عکس
۱۵ سال از پرتاب کفش به سمت بوش گذشت؛
در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۸ مشهورترین حادثه اعتراضی به حمله و اشغال عراق توسط آمریکا رخ داد؛ منتظر الزیدی، روزنامه نگار عراقی دو کفش به سمت جرج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا که به بغداد سفر کرده بود، پرتاب کرد.
روزنامه نگار عراقی که در آن زمان به عنوان خبرنگار شبکه ماهواره ای البغدادیه کار می کرد، پرتاب اولین کفش خود را «بوسه خداحافظی مردم عراق» دانست و کفش دوم را برای درد و رنجی که «بیوه ها، یتیمان و مردم عراق» متحمل شده بودند به بوش تقدیم کرد.
بوش که در آن کنفرانس خبری در کنار نوری المالکی، نخست وزیر وقت عراق ایستاده بود، از این وضعیت (پرتاب کفش) شوکه شده بود، اما موفق شد در برابر اولین کفشی که به سمت او پرواز کرد جاخالی دهد. کفش دوم او نیز به هدف برخورد نکرد.
در مارس ۲۰۲۳، ۱۵ سال پس از حادثه پرتاب کفش و بیست سال پس از حمله آمریکا به عراق شبکه تلویزیونی CBS به نقل از منتظر الزیدی که همچنان نسبت به حضور آمریکا در عراق عصبانی بود، گفت: «تنها حسرتی که دارم این است که فقط دو کفش داشتم.»
روزنامه نگار عراقی که بسیاری او را یک قهرمان می دانستند، تأیید کرد که به دلیل عصبانیت که از کنترل خارج شده، کفش اش را به صورت بوش پرتاب نکرده است، بلکه در واقع از همان ابتدای حمله آمریکا به کشورش منتظر چنین فرصتی بوده است.
الزیدی در این زمینه خاطرنشان کرد که جرج بوش به مردم عراق پیشنهاد داده بود که از نیرو های متجاوز آمریکایی با گل استقبال کنند و همین موضوع باعث شد که وی «به دنبال پاسخ مناسب» باشد! و به جای گل با کفشش پاسخ داد.
روزنامه نگار عراقی که پس از این حادثه دستگیر و به ۳ سال زندان محکوم و سپس آزاد شد، در توضیح این اظهارات به شبکه تلویزیونی سی بی اس گفت: به دنبال یک واکنش متقابل و برابر بودم که بگویم عراقی ها این را قبول نمی کنند که از اشغالگران با گل استقبال کنند.
الزیدی پس از گذشت یک دهه و نیم از ماجرای پرتاب کفش بوش به سوی او گفت: «چگونه می توانم ببخشم؟ آمریکایی ها حتی عذرخواهی نکردند؛ آن ها محاکمه نمی شوند و هنوز هم آزاد هستند!»
این روزنامه نگار و شخصیت رسانه ای عراقی، اقدام خود را «نوعی فریاد اعتراضی» و تلاشی برای جلب توجه جهان به اتفاقاتی که برای کشورش رخ داد، توصیف کرد و در عین حال فاش کرد که انتظار داشت در جریان پرتاب کفش هایش به بوش توسط نیرو های امنیتی کشته شود. از این رو احتیاط کرد و صندلی خود را در جریان کنفرانس مطبوعاتی با احتیاط در ردیفی انتخاب کرد تا در صورت شلیک به او کسی از پشت سرش آسیب نبیند!
الزیدی در انتهای اظهاراتش تاکید کرد که اگر زمان به عقب برگردد، کاری را که انجام داده است، تکرار خواهد کرد. او گفت: با وجود اینکه می دانستم در چه شرایطی قرار خواهم گرفت، می ایستادم و کفشم را به سمت او پرتاب می کردم با این تفاوت که کثیفترین کفشم را پرتاب می کردم.
الزیدی همچنین به سرنوشت کفش خود که به سمت رئیس جمهور آمریکا پرتاب کرده بود اشاره کرد و گفت که نمی داند چه اتفاقی برای آن افتاده است، اما گمان می کند آمریکایی ها به طور کامل از آن خلاص شده اند تا تبدیل به نمادی علیه آن ها نشود!
در ۱۴ دسامبر ۲۰۰۸ مشهورترین حادثه اعتراضی به حمله و اشغال عراق توسط آمریکا رخ داد؛ منتظر الزیدی، روزنامه نگار عراقی دو کفش به سمت جرج بوش، رئیس جمهور وقت آمریکا که به بغداد سفر کرده بود، پرتاب کرد.
روزنامه نگار عراقی که در آن زمان به عنوان خبرنگار شبکه ماهواره ای البغدادیه کار می کرد، پرتاب اولین کفش خود را «بوسه خداحافظی مردم عراق» دانست و کفش دوم را برای درد و رنجی که «بیوه ها، یتیمان و مردم عراق» متحمل شده بودند به بوش تقدیم کرد.
بوش که در آن کنفرانس خبری در کنار نوری المالکی، نخست وزیر وقت عراق ایستاده بود، از این وضعیت (پرتاب کفش) شوکه شده بود، اما موفق شد در برابر اولین کفشی که به سمت او پرواز کرد جاخالی دهد. کفش دوم او نیز به هدف برخورد نکرد.
در مارس ۲۰۲۳، ۱۵ سال پس از حادثه پرتاب کفش و بیست سال پس از حمله آمریکا به عراق شبکه تلویزیونی CBS به نقل از منتظر الزیدی که همچنان نسبت به حضور آمریکا در عراق عصبانی بود، گفت: «تنها حسرتی که دارم این است که فقط دو کفش داشتم.»
روزنامه نگار عراقی که بسیاری او را یک قهرمان می دانستند، تأیید کرد که به دلیل عصبانیت که از کنترل خارج شده، کفش اش را به صورت بوش پرتاب نکرده است، بلکه در واقع از همان ابتدای حمله آمریکا به کشورش منتظر چنین فرصتی بوده است.
الزیدی در این زمینه خاطرنشان کرد که جرج بوش به مردم عراق پیشنهاد داده بود که از نیرو های متجاوز آمریکایی با گل استقبال کنند و همین موضوع باعث شد که وی «به دنبال پاسخ مناسب» باشد! و به جای گل با کفشش پاسخ داد.
روزنامه نگار عراقی که پس از این حادثه دستگیر و به ۳ سال زندان محکوم و سپس آزاد شد، در توضیح این اظهارات به شبکه تلویزیونی سی بی اس گفت: به دنبال یک واکنش متقابل و برابر بودم که بگویم عراقی ها این را قبول نمی کنند که از اشغالگران با گل استقبال کنند.
الزیدی پس از گذشت یک دهه و نیم از ماجرای پرتاب کفش بوش به سوی او گفت: «چگونه می توانم ببخشم؟ آمریکایی ها حتی عذرخواهی نکردند؛ آن ها محاکمه نمی شوند و هنوز هم آزاد هستند!»
این روزنامه نگار و شخصیت رسانه ای عراقی، اقدام خود را «نوعی فریاد اعتراضی» و تلاشی برای جلب توجه جهان به اتفاقاتی که برای کشورش رخ داد، توصیف کرد و در عین حال فاش کرد که انتظار داشت در جریان پرتاب کفش هایش به بوش توسط نیرو های امنیتی کشته شود. از این رو احتیاط کرد و صندلی خود را در جریان کنفرانس مطبوعاتی با احتیاط در ردیفی انتخاب کرد تا در صورت شلیک به او کسی از پشت سرش آسیب نبیند!
الزیدی در انتهای اظهاراتش تاکید کرد که اگر زمان به عقب برگردد، کاری را که انجام داده است، تکرار خواهد کرد. او گفت: با وجود اینکه می دانستم در چه شرایطی قرار خواهم گرفت، می ایستادم و کفشم را به سمت او پرتاب می کردم با این تفاوت که کثیفترین کفشم را پرتاب می کردم.
الزیدی همچنین به سرنوشت کفش خود که به سمت رئیس جمهور آمریکا پرتاب کرده بود اشاره کرد و گفت که نمی داند چه اتفاقی برای آن افتاده است، اما گمان می کند آمریکایی ها به طور کامل از آن خلاص شده اند تا تبدیل به نمادی علیه آن ها نشود!
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «الزیدی: اگر زمان به عقب برگردد باز هم این کار را تکرار می‌کنم + عکس» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.