به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره فجر هشتاد و نهمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد.

سوره فجر با سوگند آغاز می شود و به سرگذشت قوم عاد، ثمود و فرعون و فساد و طغیان آنان اشاره می کند و می گوید انسان در معرض آزمایش الهی قرار دارد؛ اما عده ای در این آزمایش شکست می خورند. دلایل این شکست نیز بیان شده است.

سوره فجر به سوره امام حسین (ع) شهرت دارد و در احادیث منظور از «نفس مطمئنه» در آیات پایانی آن، امام حسین (ع) است.

در آیه دوم سوره فجر، پروردگار به شب های ده گانه سوگند یاد کرده است. بسیاری از مفسران شیعه و سنی معتقدند، مراد از «لیال عشر» ده روز ابتدایی ماه ذی الحجه است. از همین رو، پیامبر (ص) درباره فضیلت سوره فجر در تفسیر مجمع البیان فرمودند: هر کس سوره فجر را در شب های ده گانه (ده شب ابتدایی ذی الحجه) تلاوت کند، خداوند او را می بخشد و اگر در بقیه روز ها تلاوت کند، نوری در قیامت همراه او خواهد بود.

امام صادق (ع) نیز در این باره می فرماید: سوره فجر را در نماز های واجب و مستحب بخوانید که سوره حسین بن علی (ع) است. هر کس آن را قرائت کند در قیامت، در بهشت با او در یک رتبه است.

فایل صوتی تلاوت سوره فجر با صدای عبدالباسط محمد عبدالصمد

متن سوره فجر همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

و الفجر ﴿١﴾

سوگند به سپیده دم (۱)

و لیال عشر ﴿٢﴾

و به شب های دهگانه (۲)

و الشفع و الوتر ﴿٣﴾

و به جفت و تاق (۳)

و اللیل إذا یسر ﴿٤﴾

و به شب وقتی سپری شود (۴)

هل فی ذٰلک قسم لذی حجر ﴿٥﴾

آیا در این برای خردمند نیاز به سوگندی دیگر است؟ (۵)

ألم تر کیف فعل ربک بعاد ﴿٦﴾

مگر ندانسته ای که پروردگارت با عاد چه کرد؟ (۶)

إرم ذات العماد ﴿٧﴾

با عمارات ستون دار ارم (۷)

التی لم یخلق مثلها فی البلاد ﴿٨﴾

که مانندش در شهر ها ساخته نشده بود؟ (۸)

و ثمود الذین جابوا الصخر بالواد ﴿٩﴾

و با ثمود همانان که در دره تخته سنگ ها را می بریدند؟(۹)

و فرعون ذی الأوتاد ﴿١٠﴾

و با فرعون صاحب خرگاه ها و بناهای بلند؟ (۱۰)

الذین طغوا فی البلاد ﴿١١﴾

همانان که در شهر ها سر به طغیان برداشتند (۱۱)

فأکثروا فیها الفساد ﴿١٢﴾

و در آن ها بسیار تبهکاری کردند (۱۲)

فصب علیهم ربک سوط عذاب ﴿١٣﴾

تا آنکه پروردگارت بر سر آنان تازیانه عذاب را فرونواخت (۱۳)

إن ربک لبالمرصاد ﴿١٤﴾

زیرا پروردگار تو سخت در کمین است (۱۴)

فأما الإنسان إذا ما ابتلاه ربه فأکرمه و نعمه فیقول ربی أکرمن ﴿١٥﴾

اما انسان هنگامی که پروردگارش وی را می آزماید و عزیزش می دارد و نعمت فراوان به او می دهد، می گوید: پروردگارم مرا گرامی داشته است (۱۵)

و أما إذا ما ابتلاه فقدر علیه رزقه فیقول ربی أهانن ﴿١٦﴾

و اما چون وی را می آزماید و روزی اش را بر او تنگ می گرداند، می گوید: پروردگارم مرا خوار کرده است (۱۶)

کلا ۖ بل لا تکرمون الیتیم ﴿١٧﴾

ولی نه بلکه یتیم را نمی نوازید (۱۷)

و لا تحاضون علیٰ طعام المسکین ﴿١٨﴾

و بر خوراک دادن بینوا همدیگر را بر نمی انگیزید (۱۸)

و تأکلون التراث أکلا لما ﴿١٩﴾

و میراث ضعیفان را چپاولگرانه می خورید (۱۹)

و تحبون المال حبا جما ﴿٢٠﴾

و مال را دوست دارید دوست داشتنی بسیار (۲۰)

کلا إذا دکت الأرض دکا دکا ﴿٢١﴾

نه چنان است آنگاه که زمین، سخت در هم کوبیده شود (۲۱)

و جاء ربک و الملک صفا صفا ﴿٢٢﴾

و فرمان پروردگارت و فرشته ها صف درصف آیند (۲۲)

و جیء یومئذ بجهنم ۚ یومئذ یتذکر الإنسان و أنیٰ له الذکریٰ ﴿٢٣﴾

و جهنم را در آن روز حاضرآورند آن روز است که انسان پند گیرد ولی کجا او را جای پندگرفتن باشد (۲۳)

یقول یا لیتنی قدمت لحیاتی ﴿٢٤﴾

گوید:کاش برای زندگانی خود چیزی پیش فرستاده بودم (۲۴)

فیومئذ لا یعذب عذابه أحد ﴿٢٥﴾

پس در آن روز هیچ کس چون عذاب کردن او عذاب نکند (۲۵)

و لا یوثق و ثاقه أحد ﴿٢٦﴾

و هیچ کس چون در بند کشیدن او در بند نکشد (۲۶)

یا أیتها النفس المطمئنة ﴿٢٧﴾

ای نفس مطمئنه (۲۷)

ارجعی إلیٰ ربک راضیة مرضیة ﴿٢٨﴾

خشنود و خداپسند به سوی پروردگارت بازگرد (۲۸)

فادخلی فی عبادی ﴿٢٩﴾

و در میان بندگان من درآی (۲۹)

و ادخلی جنتی ﴿٣٠﴾

و در بهشت من داخل شو (۳۰)

انتهای پیام/