در ابتدای این نشست، غلامحسین خسروپناه با بیان اینکه وقتی مساله ای حل می کنید از روح علما استمداد بجویید، اظهار داشت: ارتباط قلبی و معنوی با شخصیت های عرفانی نقش مهمی در فعالیت ها و به ویژه حل مسأله دارد.

وی با اشاره به اینکه حل مساله با چند افت مواجه است که باید از آنها پرهیز شود، ادامه داد: برخی اوقافت نظریه های موجودی که مبتنی بر استراژی و پژوهش خاص است که ما در این باب حرف داریم. برخی دوستان می خواهند معضل اقتصادی یا فرهنگی را حل کنند، می آیند با پارادایم گفتمانی ورود پیدا می کنند. نمی خواهم بگویم پارادیم گفتمانی را قبول ندارم. اما نقدهایی درباره آن وجود دارد. چرا که برخی بدون اینکه بخواهند بدانند آن موضوع از چه مباحثی نشات می گیرد به دنبال حل مساله با آن هستند. این امر در حالی است که هر مساله ای باید از نظریه و بعد فرانظریه حل شود. اگر توجه نشود به آفتی مواجه می شویم.

خسروپناه ادامه داد: آفت دوم این است که معمولا حوزویان و دانشگاهیان که به مباحث فکری و اندیشه ای متمرکز هستند، دغدغه حل مساله دارند و مبانی را می شناسند، اما با واقعیت جامعه مواجه نیستند و مساله را به خوبی درک نمی کنند؛ به طوری که کار عینی و موضوع شناسی دقیقی انجام ندادند. یکی از ضعف های اهالی علم این است که ارتباط مستمر با نهادهای درگیر در موضوعات را نداریم. کاش طلاب یا دانشجویان دو روز در هفته ناظر بر تخصصی که دارند در میدان قرار گیرند. برخی از دوستان که به وزارتخانه ها رفتند و ایده عدالتی دارند، می گویند ما در چه عالمی بودیم و واقعیت چه عالم دیگری است.

وی با بیان اینکه باید به هر مساله ای که میخواهیم بپردازیم مقام رویکرد حکمرانی را مدنظر قرار دهیم، تصریح کرد: در شورای انقلاب فرهنگی می بینیم که اسنادی می نویسند اما تنظیم آن با مقررات و قوانین همخوانی ندارد. به همین دلیل خروجی قابل قبولی نخواهیم داشت. ساختار دانشگاه ها علم محور است نه موضوع محور. اما در اسناد دانشگاه می خواهیم که مساله را حل دانشجویان حل کنند.

خسروپناه با اشاره به اینکه همانطور که رهبری فرمودند تا ایده و نظریات گفتمان سازی نشود چندان در جامعه موفق نخواهیم بود، گفت: برای این امر باید از ابزار رسانه استفاده شود. قرار است فیلم حضرت خدیجه ساخته شود که فیلمنامه آن را برایم آوردند. اما دیدم این یک داستان است و از منابع سنی استفاده شده و چندان معتبر نیست. چند روز قبل هم یک فیلم امریکایی دیدم که ساختار حکمرانی قرن ۲۱ آمریکا در آن به نمایش گذاشته شده بود. ما فیلم دینی تاریخی و دفاع مقدسی می سازیم اما قصه است ولو واقعی باشد. فیلم مختارنامه مثلا می خواست مظلومیت امام حسین و مختار را نشان دهد اما طوری دیگر عمل کرد. باید اصحاب رسانه و به ویژه کارگردان ها را آگاه کرد.

وی با اشاره به سریال ها های سینمای خانگی تصریح کرد: سریال های خانگی اخیر، «سبک زندگی« لاکچری را ترویج می کردند. مثل همین زخم کاری؛ البته اصل پیام خوب بود. سریال خاتون هم که اخیر در حال پخش است، به نقد روسیه می پردازد و زمانی که ایران از شمال درگیر روس ها و از جنوب درگیر انگلیسی ها را به نمایش گذاشته است. آن هم در زمان کنونی که ما با چین و روس ها در ارتباط هستیم، طوری نشان می دهد که ذهن ما خدشه دار شود. نمی گویم باید به روس ها اعتماد کنیم. اما جالب این که جنایات انگلیس و امریکا را نمی سازند. با پیام آشکار و پنهانی ذهن مخاطب را درگیر می کند.

وی در پایان گفت: از یک چیز خیلی رنج می برم که بارها هم گفتم اما این عرض من مورد توجه قرار نگرفته است. ما این همه مراکز و نهادهای فکری و میدانی جریان انقلاب داریم، اما همه جزیره ای عمل می کنند و گرفتار رفتار سازمانی هستند که من همه مشکلات را باید حل کنم. این رفتار سازمانی خطرش کمتر از رفتار فردی برای حل مسائل نیست