به گزارش خبرنگار تسنیم از دزفول ، روزبه روز باید یاد شهدا و تکرار نام شهدا و نکته یابی و نکته سنجی زندگی شهدا در جامعه ما رواج پیدا کند. این جمله کوتاه برشی از فرمایشات مقام معظم رهبری در ۲۷ بهمن ماه سال ۱۳۹۳ در خصوص اهمیت نام و یاد شهدا است.

خبرگزاری تسنیم در نظر دارد خاطره هایی از سبک زندگی، سیرۀ اخلاقی شهدا و روزهای سخت دفاع مقدس را منتشر کند. در ادامه روایت هایی از شهید کریم رشادتیان(روزه دار) از شهدای هشت سال دفاع مقدس شهرستان دزفول، شهرستانی که در جنگ تحمیلی در ۲۷۰۰ روز مقاومت و ۲۶۰۰ شهید تقدیم اسلام کرد را ملاحظه می کنید.

پس از شروع جنگ تحمیلی عضو بسیج شهرک شهید منتظری شده بود. هوای جبهه حال و هوایش را به هم ریخته بود، اما به دلیل سن کم نمی گذاشتند برود.آرام و قرار نداشت. خواهرش درباره اعزام به جبهه گفت : یک بار مخفیانه به دور از چشم خانواده عازم می شود. وقتی پدر و برادر برای برگرداندنش می روند، زیر صندلی های ماشین مخفی می شود. بار دیگر هم نذر راضی شدن پدر و مادرش سه روز روزه می گیرد .سرانجام دوران خدمت سربازی اش فرا می رسد و از خداخواسته به نیروهای لشکر ۷حضرت ولی عصر(عج) می پیوندد.

او دائم الوضو بود و بیشتر وقت ها روزه داشت. یک بار از او پرسیدم: «چقدر وضو می گیری؟» پاسخ داد: « وقتی بزرگ شدی می فهمی که هر چقدر نماز بخونی و روزه بگیری بازم کمه!».

هنرهای زیادی داشت. دست به آچار بود و به مکانیکی علاقه زیادی داشت. روزی در حال تعمیر موتورسیکلتش بود که به من گفت: « یه لحظه بیا موتور رو بگیر، می خواهم چرخش رو ببندم!»

جلو رفتم و موتور را گرفتم ، اما کم کم روی دستم سنگینی کرد و از دستم افتاد. ناراحت شد و با دستش آرام زد در کمرم زد من هم قهر کرد و گذاشتم و رفتم.

عصر که به خانه آمد، تحویلش نگرفتم و سرد نگاهش کردم. فهمیده بود که از ماجرای صبح ناراحتم به هر شکلی سعی داشت دلم را به دست بیاورد، اما من بی خیال ماجرا نمی شدم تا اینکه گفت: «خب! پس حالا که ازم راضی نمی شوی، من باید تو قیامت مکافات عملم رو پس بدم! من اگر اون کار رو بهت سپردم و ازت ناراحت شدم، برای این بود که یاد بگیری محکم باشی و از پس زندگی بر بیای! ».حرفش به دلم نشست و لبخند زدم. یعنی بخشیدمت داداش!

عبدالحسین ملک محمدی از همرزمان این شهید نیز به بیان خاطره ای پرداخت و افزود: بلیط گرفته بودم که با برادرم مشهدبرویم کریم آمد و گفت:« دایی! اگه میشه من رو تهران ملاقات داداش حسینم! ببر» گفتم:« اتفاقا من و علی می خواهیم مشهد بریم برگشتنش هم تهران میرویم. دوست داری بیا!» قبول کرد و با هم سفر رفتیم. در مدت سفر مشهد، حرف هایی می زد که واقعا مرا به تفکر وامی داشت. حرف هایی که برایم عجیب و غریب بود. حرف هایی که از سن و سالش بیشتر بود.

خدمت سربازی رفته بود. روزی آمد و فرزندم را گرفت و بوسید و با همه خداحافظی کرد. صدایم کرد و درآغوشم گرفت و آرام گفت: « دایی عزیزم! من دارم می رم. ولی کل اون حرفایی که برات می زدم، یادت بمونه!» با تعجب نگاهش کردم. ادامه داد گفت: «بیا ببوسمت که دیگه این آخرین باریه که منو می بینی! من میرم و یقین بدون که صد درصد مفقودالاثر می شم و دیگه خبری ازم نمیاد! نه خودم، نه جنازه ام!» . رفت و مات و مبهوت فقط سکوت کرده بودم و نگاهم داشت با اشک بدرقه اش می کرد.

آن آرزوهای عجیب

خواهر شهید نیز گفت:کریم با «شهید محمود فرزانه» و «شهید محمود یوسفی» خیلی صمیمی بود. روزی داشتند با هم شوخی می کردند و من هم که سن و سالی نداشتم، صدایشان را می شنیدم.

شهید محمود فرزانه می گفت: «دوست دارم طوری شهید بشم که جنازه ام شناخته نشه!» و کریم هم دنبال حرفش را گرفت و گفت: «ولی من دوست دارم مفقود بشم و جنازه ام هیچ وقت پیدا نشه!»

همان هم شد. محمود فرزانه در اتوبوس آسمانی گردان بلال آسمانی شهید شد و کریم هم که رفت و دیگر خبری از او برنگشت.

روی حرفش ماند

هوشنگ رجبی از دیگر همرزمان شهید رشادتیان بیان کرد:غروب عملیات بدر فاصله تقریبا دو کیلومتری گردان بلال تا گردان عمار را برای دیدن کریم پیاده رفتم. در مقر گردان عمار کریم را دیدم. روی پیراهنش پلاک و زنجیر آن را نقاشی کرده و مشخصات خود را بر روی آن نوشته بود. گفتم: «این دیگه چه مدلشه؟» خندید و گفت:« نشونه خوبیه که بتونید از روش شناسایی ام کنید!» آن شب گذشت و کریم رفت و پیکری پیدا نشد که شناسایی بشود یا نشود.

به گزارش تسنیم، شهید عبدالکریم رشادتیان ( روزه دار) متولد ۱۳۴۴ در عملیات بدر در مورخ ۲۵ اسفندماه ۱۳۶۳ در جزیره مجنون جاویدالاثر شد و مزار یادبود این شهید در گلزار شهدای محمد بن جعفر دزفول زیارتگاه عاشقان است.

مردم دزفول در هشت سال دفاع مقدس و با منطق اسلامی و انقلابی خود از ارزش های اعتقادی ما دفاع و نامی ماندگار از خود در این عرصه به یادگار گذاشتند و این مردم ولایت مدار در دوران دفاع مقدس و دیگر عرصه های انقلابی بیش از۲۶۰۰ شهید والا مقام و نه شهید سرافراز مدافع حرم تقدیم انقلاب اسلامی ایران کرده اند.

شهر دزفول در هشت سال جنگ تحمیلی مورد اصابت ۱۷۶ موشک دور برد فراگ و اسکادبی قرار گرفت، هواپیماهای دشمن ۴۸۹ بمب و راکت بر سر مردم بی دفاع شهر دزفول فروریختند و پنج هزار و ۸۲۱ گلوله توپ به نقاط مختلف این شهر اصابت کرد. در این هشت سال ۱۹ هزار و ۵۰۰ واحد مسکونی، تجاری، آموزشی و مذهبی بین ۲۰ تا ۱۰۰ درصد در دزفول خسارت دید. مردم دزفول در هشت سال جنگ نابرابر ۲ هزار و ۶۰۰ شهید، ۴۰۰ جانباز، ۴۵۲ آزاده و۱۴۷ جاویدالاثر تقدیم کردند.

گزارش از علی موجودی

انتهای پیام/۷۳۵/ن