به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، از سالها قبل رسم بر این بود که هر یک از روز های دهه اول ماه محرم به نام حماسه سازان عاشورا نامگذاری شود. معنای این اسامی در هر روز، ویژگی های یکی از اولیای دشت نینوا را بیان می کند. البته مفهوم آن بدین معنا نیست که هر کدام از شخصیت های مذکور در همان روز به شهادت رسیده اند. نامگذاری شب های محرم از طرف مداحان و ذاکران اهل بیت، برای زنده نگه داشتن یاد حماسه بزرگ عاشورا انجام شده است.

در این گزارش به نامگذاری شب هشتم محرم به نام حضرت علی اکبر (ع) می پردازیم؛

علی بن الحسین در ۱۱ شعبان ۳۳ هجری قمری به دنیا آمد و در ۱۰ محرم ۶۱ هجری قمری به شهادت رسید. علی اکبر فرزند ارشد امام حسین و مادرش لیلا دختر ابی مره بود . او در حالی که ۲۵ سال سن داشت اولین نفر از بنی هاشم بود که به میدان نبرد در واقعه کربلا رفت و شهید شد.

بدن او هنگام مجروح شدنش توسط دشمن تکه تکه شد و پس از روز عاشورا سر بریده او به همراه سر های کشته شدگان به شام، مرکز خلافت یزید برده شد.

علی اکبر در مقابل چشمان پدرش نزدیک به ده مرتبه به میدان نبرد رفت و هر بار نزدیک به دو یا سه نفر را کشت. او در حالی که خسته و تشنه شده بود نزد پدرش بازگشت و در خواست آب کرد، می گویند پدرش به او گفت: پسرم! ببین دهان من از دهان تو خشک تر است، اندکی پیکار کن که به زودی از دست جدت رسول خدا سیراب خواهی شد.

علی اکبر دوباره به میدان جنگ بازگشت، در میدان مردی به نام مر بن سعد یا مره بن منقذ عبدی از پشت به او ضربه ای وارد کرد که باعث شد او از اسب به زمین بیفتد؛ امام حسین که تا آن هنگام با گریه دیده نمی شد با دیدن سقوط پسرش شروع به گریه کرد. بعد از سقوط او دشمن علی اکبر را احاطه و بدنش را قطعه قطعه کرد.

مرتضی مطهری در این باره می گوید؛ شخصی با نیزه محکم آن چنان به علی اکبر زد که دیگر توان از او گرفته شد به طوری که دست هایش را به گردن اسب انداخت، چون خودش نمی توانست تعادل خود را حفظ کند. در اینجا فریاد کشید: پدر جان! الآن دارم جد خودم را به چشم دل می بینم و شربت آب می نوشم. اسب، حضرت علی اکبر (ع) را در میان لشکر دشمن برد و آن ها با شمشیر بدنش را تکه تکه کردند.

انتهای پیام/