گناهی که بخشیده نمی شود

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، کتاب «نقش اعمال از مرگ تا قیامت» عنوان جدیدترین اثر از مؤسسه پژوهشی فرهنگی مصابیح الهدی «دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله حاج آقا مجتبی تهرانی» به تازگی روانه بازار کتاب شده است. این کتاب در چهار جلد با عناوین: «برزخ نمونه ای از بهشت و جهنم، ثبت و ضبط اعمال، مرگ یا تولدی دوباره و هنگامه مرگ» منتشر شده است. مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی در کتاب «برزخ» به موضوعی با عنوان «گناهی که بخشیده نمی شود» پرداخته است که در ادامه می خوانید.
در روایات آمده است: کسی که مبتلا به سوءخلق است، خداوند او را نمی آمرزد؛ یعنی چه؟ پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «سوء الخلق ذنب لا یغفر»: سوء خلق، گناهی است که مورد آمرزش قرار نمی گیرد.
پیغمبر اکرم(ص) فرمودند: «أبی الله لصاحب الخلق السیئ بالتوبة»؛ خداوند ابا دارد توبه کسی که سوءخلق دارد را بپذیرد.
چون ملکه زشت سوءخلق وقتی روی روح پیدا شد، انعکاسی بر نفس دارد و از آن جدا شدنی نیست، مگر اینکه انسان در این عالم روی خودش کنار کند.
مثالی بزنم: اگر کسی گناهی کرد؛ مثلا عملا نماز یا روزه را ترک کرد، سپس پشیمان شد و برگشت، مورد آمرزش قرار می گیرد. اگر عمل حرامی انجام داد، سپس واقعا پشیمان شد و توبه کرد، آمرزیده می شود اما در باب ملکات نفسانی، توبه در کار نیست. ملکات، محصول سال ها تکرار عمل است که روی نفس اثر گذاشت است؛ به عبارتی روی آن حجاری کرده و طبیعت ثانویه پیدا کرده است.
باید آنقدر کار کند تا ملکه زشت اخلاقی را به مرور زمان به ضدش؛ یعنی به حسن خلق تبدیل کند، با پشیمانی کار تمام نمی شود. به همین خاطر پیامبر(ص) می فرماید: «ذنب لایغفر»، از شرک هم بدتر است؛ زیرا شرک یک انحراف عقیدتی است و می توان از آن برگشت و توبه اش پذیرفته می شود؛ اما انحراف های اخلاقی که بر اثر مرور زمان پیدا شده و روی نفس ثبت شده است، باید با مرور زمان از بین برود. توبه از انحرافات اخلاقی محو آن چیزی است که روی نفس حک شده است؛ لذا ریاضت می خواهد.
انتهای پیام/
در روایات آمده است: کسی که مبتلا به سوءخلق است، خداوند او را نمی آمرزد؛ یعنی چه؟ پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «سوء الخلق ذنب لا یغفر»: سوء خلق، گناهی است که مورد آمرزش قرار نمی گیرد.
پیغمبر اکرم(ص) فرمودند: «أبی الله لصاحب الخلق السیئ بالتوبة»؛ خداوند ابا دارد توبه کسی که سوءخلق دارد را بپذیرد.
چون ملکه زشت سوءخلق وقتی روی روح پیدا شد، انعکاسی بر نفس دارد و از آن جدا شدنی نیست، مگر اینکه انسان در این عالم روی خودش کنار کند.
مثالی بزنم: اگر کسی گناهی کرد؛ مثلا عملا نماز یا روزه را ترک کرد، سپس پشیمان شد و برگشت، مورد آمرزش قرار می گیرد. اگر عمل حرامی انجام داد، سپس واقعا پشیمان شد و توبه کرد، آمرزیده می شود اما در باب ملکات نفسانی، توبه در کار نیست. ملکات، محصول سال ها تکرار عمل است که روی نفس اثر گذاشت است؛ به عبارتی روی آن حجاری کرده و طبیعت ثانویه پیدا کرده است.
باید آنقدر کار کند تا ملکه زشت اخلاقی را به مرور زمان به ضدش؛ یعنی به حسن خلق تبدیل کند، با پشیمانی کار تمام نمی شود. به همین خاطر پیامبر(ص) می فرماید: «ذنب لایغفر»، از شرک هم بدتر است؛ زیرا شرک یک انحراف عقیدتی است و می توان از آن برگشت و توبه اش پذیرفته می شود؛ اما انحراف های اخلاقی که بر اثر مرور زمان پیدا شده و روی نفس ثبت شده است، باید با مرور زمان از بین برود. توبه از انحرافات اخلاقی محو آن چیزی است که روی نفس حک شده است؛ لذا ریاضت می خواهد.
انتهای پیام/
پرسش و پاسخ در
گناهی که بخشیده نمی شود
گفتگو با هوش مصنوعی