به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره انفال هشتمین سوره و از سوره های مدنی قرآن که در جزء ۹ و ۱۰ قرآن جای گرفته است. این سوره به خاطر به کار رفتن کلمه انفال و بیان احکام آن انفال نامیده شده است. از نظر حجم از اولین سوره های متوسط قرآن است که در ردیف سوره های بلند قرار گرفته و به اندازه نیم جزء قرآن است. محتوای سوره مشتمل است بر احکام انفال و ثروت های عمومی، احکام خمس و موارد مصرف آن، آداب جهاد، وظایف مجاهدان، رفتار با اسیران، ضرورت آمادگی های رزمی، علایم و نشانه های مؤمن. در فضیلت این سوره از پیامبر(ص) آمده، هر کس سوره انفال را بخواند خداوند پاداش روزه دار نمازگزار به او عطا می کند.

تلاوت مجلسی سوره انفال آیات ۴۱ تا آخر

واعلموا أنما غنمتم من شیء فأن لله خمسه وللرسول ولذی القربی والیتامی والمساکین وابن السبیل إن کنتم آمنتم بالله وما أنزلنا علی عبدنا یوم الفرقان یوم التقی الجمعان والله علی کل شیء قدیر ﴿۴۱﴾

و بدانید که هر چیزی را به غنیمت گرفتید یک پنجم آن برای خدا و پیامبر و برای خویشاوندان [او] و یتیمان و بینوایان و در راهماندگان است اگر به خدا و آنچه بر بنده خود در روز جدایی [حق از باطل] روزی که آن دو گروه با هم روبرو شدند نازل کردیم ایمان آورده اید و خدا بر هر چیزی تواناست (۴۱)

إذ أنتم بالعدوة الدنیا وهم بالعدوة القصوی والرکب أسفل منکم ولو تواعدتم لاختلفتم فی المیعاد ولکن لیقضی الله أمرا کان مفعولا لیهلک من هلک عن بینة ویحیی من حی عن بینة وإن الله لسمیع علیم ﴿۴۲﴾

آنگاه که شما بر دامنه نزدیکتر [کوه] بودید و آنان در دامنه دورتر [کوه ] و سواران [دشمن] پایینتر از شما [موضع گرفته] بودند و اگر با یکدیگر وعده گذارده بودید قطعا در وعده گاه خود اختلاف میکردید ولی [چنین شد] تا خداوند کاری را که انجامشدنی بود به انجام رساند [و] تا کسی که [باید] هلاک شود با دلیلی روشن هلاک گردد و کسی که [باید] زنده شود با دلیلی واضح زنده بماند و خداست که در حقیقت شنوای داناست (۴۲)

إذ یریکهم الله فی منامک قلیلا ولو أراکهم کثیرا لفشلتم ولتنازعتم فی الأمر ولکن الله سلم إنه علیم بذات الصدور ﴿۴۳﴾

[ای پیامبر یاد کن] آنگاه را که خداوند آنان [=سپاه دشمن] را در خوابت به تو اندک نشان داد و اگر ایشان را به تو بسیار نشان می داد قطعا سست می شدید و حتما در کار [جهاد] منازعه میکردید ولی خدا شما را به سلامت داشت چرا که او به راز دلها داناست (۴۳)

وإذ یریکموهم إذ التقیتم فی أعینکم قلیلا ویقللکم فی أعینهم لیقضی الله أمرا کان مفعولا وإلی الله ترجع الأمور ﴿۴۴﴾

و آنگاه که چون با هم برخورد کردید آنان را در دیدگان شما اندک جلوه داد و شما را [نیز] در دیدگان آنان کم نمودار ساخت تا خداوند کاری را که انجامشدنی بود تحقق بخشد و کارها به سوی خدا بازگردانده می شود (۴۴)

یا أیها الذین آمنوا إذا لقیتم فئة فاثبتوا واذکروا الله کثیرا لعلکم تفلحون ﴿۴۵﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید چون با گروهی برخورد می کنید پایداری ورزید و خدا را بسیار یاد کنید باشد که رستگار شوید (۴۵)

وأطیعوا الله ورسوله ولا تنازعوا فتفشلوا وتذهب ریحکم واصبروا إن الله مع الصابرین ﴿۴۶﴾

و از خدا و پیامبرش اطاعت کنید و با هم نزاع مکنید که سست شوید و مهابت شما از بین برود و صبر کنید که خدا با شکیبایان است (۴۶)

ولا تکونوا کالذین خرجوا من دیارهم بطرا ورئاء الناس ویصدون عن سبیل الله والله بما یعملون محیط ﴿۴۷﴾

و مانند کسانی مباشید که از خانه هایشان با حالت سرمستی و به صرف نمایش به مردم خارج شدند و [مردم را] از راه خدا باز می داشتند و خدا به آنچه می کنند احاطه دارد (۴۷)

وإذ زین لهم الشیطان أعمالهم وقال لا غالب لکم الیوم من الناس وإنی جار لکم فلما تراءت الفئتان نکص علی عقبیه وقال إنی بریء منکم إنی أری ما لا ترون إنی أخاف الله والله شدید العقاب ﴿۴۸﴾

و [یاد کن] هنگامی را که شیطان اعمال آنان را برایشان بیاراست و گفت امروز هیچ کس از مردم بر شما پیروز نخواهد شد و من پناه شما هستم پس هنگامی که دو گروه یکدیگر را دیدند [شیطان] به عقب برگشت و گفت من از شما بیزارم من چیزی را می بینم که شما نمی بینید من از خدا بیمناکم و خدا سخت کیفر است (۴۸)

إذ یقول المنافقون والذین فی قلوبهم مرض غر هؤلاء دینهم ومن یتوکل علی الله فإن الله عزیز حکیم ﴿۴۹﴾

آنگاه که منافقان و کسانی که در دلهایشان بیماری بود می گفتند اینان [=مؤمنان] را دینشان فریفته است و هر کس بر خدا توکل کند [بداند که] در حقیقت خدا شکست ناپذیر حکیم است (۴۹)

ولو تری إذ یتوفی الذین کفروا الملائکة یضربون وجوههم وأدبارهم وذوقوا عذاب الحریق ﴿۵۰﴾

و اگر ببینی آنگاه که فرشتگان جان کافران را می ستانند بر چهره و پشت آنان می زنند و [گویند] عذاب سوزان را بچشید (۵۰)

ذلک بما قدمت أیدیکم وأن الله لیس بظلام للعبید ﴿۵۱﴾

این [کیفر] دستاوردهای پیشین شماست و [گر نه] خدا بر بندگان [خود] ستمکار نیست (۵۱)

کدأب آل فرعون والذین من قبلهم کفروا بآیات الله فأخذهم الله بذنوبهم إن الله قوی شدید العقاب ﴿۵۲﴾

[رفتارشان] مانند رفتار خاندان فرعون و کسانی است که پیش از آنان بودند به آیات خدا کفر ورزیدند پس خدا به [سزای] گناهانشان گرفتارشان کرد آری خدا نیرومند سخت کیفر است (۵۲)

ذلک بأن الله لم یک مغیرا نعمة أنعمها علی قوم حتی یغیروا ما بأنفسهم وأن الله سمیع علیم ﴿۵۳﴾

این [کیفر] بدان سبب است که خداوند نعمتی را که بر قومی ارزانی داشته تغییر نمی دهد مگر آنکه آنان آنچه را در دل دارند تغییر دهند و خدا شنوای داناست (۵۳)

کدأب آل فرعون والذین من قبلهم کذبوا بآیات ربهم فأهلکناهم بذنوبهم وأغرقنا آل فرعون وکل کانوا ظالمین ﴿۵۴﴾

[رفتاری] چون رفتار فرعونیان و کسانی که پیش از آنان بودند که آیات پروردگارشان را تکذیب کردند پس ما آنان را به [سزای] گناهانشان هلاک و فرعونیان را غرق کردیم و همه آنان ستمکار بودند (۵۴)

إن شر الدواب عند الله الذین کفروا فهم لا یؤمنون ﴿۵۵﴾

بی تردید بدترین جنبندگان پیش خدا کسانی اند که کفر ورزیدند و ایمان نمی آورند (۵۵)

الذین عاهدت منهم ثم ینقضون عهدهم فی کل مرة وهم لا یتقون ﴿۵۶﴾

همانان که از ایشان پیمان گرفتی ولی هر بار پیمان خود را می شکنند و [از خدا] پروا نمی دارند (۵۶)

فإما تثقفنهم فی الحرب فشرد بهم من خلفهم لعلهم یذکرون ﴿۵۷﴾

پس اگر در جنگ بر آنان دست یافتی با [عقوبت] آنان کسانی را که در پی ایشانند تارومار کن باشد که عبرت گیرند (۵۷)

وإما تخافن من قوم خیانة فانبذ إلیهم علی سواء إن الله لا یحب الخائنین ﴿۵۸﴾

و اگر از گروهی بیم خیانت داری [پیمانشان را] به سویشان بینداز [تا طرفین] به طور یکسان [بدانند که پیمان گسسته است] زیرا خدا خائنان را دوست نمی دارد (۵۸)

ولا یحسبن الذین کفروا سبقوا إنهم لا یعجزون ﴿۵۹﴾

و زنهار کسانی که کافر شده اند گمان نکنند که پیشی جسته اند زیرا آنان نمی توانند [ما را] درمانده کنند (۵۹)

وأعدوا لهم ما استطعتم من قوة ومن رباط الخیل ترهبون به عدو الله وعدوکم وآخرین من دونهم لا تعلمونهم الله یعلمهم وما تنفقوا من شیء فی سبیل الله یوف إلیکم وأنتم لا تظلمون ﴿۶۰﴾

و هر چه در توان دارید از نیرو و اسبهای آماده بسیج کنید تا با این [تدارکات] دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان] دیگری را جز ایشان که شما نمی شناسیدشان و خدا آنان را می شناسد بترسانید و هر چیزی در راه خدا خرج کنید پاداشش به خود شما بازگردانیده می شود و بر شما ستم نخواهد رفت (۶۰)

وإن جنحوا للسلم فاجنح لها وتوکل علی الله إنه هو السمیع العلیم ﴿۶۱﴾

و اگر به صلح گراییدند تو [نیز] بدان گرای و بر خدا توکل نما که او شنوای داناست (۶۱)

وإن یریدوا أن یخدعوک فإن حسبک الله هو الذی أیدک بنصره وبالمؤمنین ﴿۶۲﴾

و اگر بخواهند تو را بفریبند [یاری] خدا برای تو بس است همو بود که تو را با یاری خود و مؤمنان نیرومند گردانید (۶۲)

وألف بین قلوبهم لو أنفقت ما فی الأرض جمیعا ما ألفت بین قلوبهم ولکن الله ألف بینهم إنه عزیز حکیم ﴿۶۳﴾

و میان دلهایشان الفت انداخت که اگر آنچه در روی زمین است همه را خرج میکردی نمی توانستی میان دلهایشان الفت برقرار کنی ولی خدا بود که میان آنان الفت انداخت چرا که او توانای حکیم است (۶۳)

یا أیها النبی حسبک الله ومن اتبعک من المؤمنین ﴿۶۴﴾

ای پیامبر خدا و کسانی از مؤمنان که پیرو تواند تو را بس است (۶۴)

یا أیها النبی حرض المؤمنین علی القتال إن یکن منکم عشرون صابرون یغلبوا مائتین وإن یکن منکم مائة یغلبوا ألفا من الذین کفروا بأنهم قوم لا یفقهون ﴿۶۵﴾

ای پیامبر مؤمنان را به جهاد برانگیز اگر از [میان] شما بیست تن شکیبا باشند بر دویست تن چیره می شوند و اگر از شما یکصد تن باشند بر هزار تن از کافران پیروز می گردند چرا که آنان قومی اند که نمی فهمند (۶۵)

الآن خفف الله عنکم وعلم أن فیکم ضعفا فإن یکن منکم مائة صابرة یغلبوا مائتین وإن یکن منکم ألف یغلبوا ألفین بإذن الله والله مع الصابرین ﴿۶۶﴾

اکنون خدا بر شما تخفیف داده و معلوم داشت که در شما ضعفی هست پس اگر از [میان] شما یکصد تن شکیبا باشند بر دویست تن پیروز گردند و اگر از شما هزار تن باشند به توفیق الهی بر دو هزار تن غلبه کنند و خدا با شکیبایان است (۶۶)

ما کان لنبی أن یکون له أسری حتی یثخن فی الأرض تریدون عرض الدنیا والله یرید الآخرة والله عزیز حکیم ﴿۶۷﴾

هیچ پیامبری را سزاوار نیست که [برای اخذ سربها از دشمنان] اسیرانی بگیرد تا در زمین به طور کامل از آنان کشتار کند شما متاع دنیا را می خواهید و خدا آخرت را می خواهد و خدا شکست ناپذیر حکیم است (۶۷)

لولا کتاب من الله سبق لمسکم فیما أخذتم عذاب عظیم ﴿۶۸﴾

اگر در آنچه گرفته اید از جانب خدا نوشته ای نبود قطعا به شما عذابی بزرگ می رسید (۶۸)

فکلوا مما غنمتم حلالا طیبا واتقوا الله إن الله غفور رحیم ﴿۶۹﴾

پس از آنچه به غنیمت برده اید حلال و پاکیزه بخورید و از خدا پروا دارید که خدا آمرزنده مهربان است (۶۹)

یا أیها النبی قل لمن فی أیدیکم من الأسری إن یعلم الله فی قلوبکم خیرا یؤتکم خیرا مما أخذ منکم ویغفر لکم والله غفور رحیم ﴿۷۰﴾

ای پیامبر به کسانی که در دست شما اسیرند بگو اگر خدا در دلهای شما خیری سراغ داشته باشد بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما عطا می کند و بر شما می بخشاید و خدا آمرزنده مهربان است (۷۰)

وإن یریدوا خیانتک فقد خانوا الله من قبل فأمکن منهم والله علیم حکیم ﴿۷۱﴾

و اگر بخواهند به تو خیانت کنند پیش از این [نیز] به خدا خیانت کردند [و خدا تو را] بر آنان مسلط ساخت و خدا دانای حکیم است (۷۱)

إن الذین آمنوا وهاجروا وجاهدوا بأموالهم وأنفسهم فی سبیل الله والذین آووا ونصروا أولئک بعضهم أولیاء بعض والذین آمنوا ولم یهاجروا ما لکم من ولایتهم من شیء حتی یهاجروا وإن استنصروکم فی الدین فعلیکم النصر إلا علی قوم بینکم وبینهم میثاق والله بما تعملون بصیر ﴿۷۲﴾

کسانی که ایمان آورده و هجرت کرده اند و در راه خدا با مال و جان خود جهاد نموده اند و کسانی که [مهاجران را] پناه داده اند و یاری کرده اند آنان یاران یکدیگرند و کسانی که ایمان آورده اند ولی مهاجرت نکرده اند هیچ گونه خویشاوندی [دینی] با شما ندارند مگر آنکه [در راه خدا] هجرت کنند و اگر در [کار] دین از شما یاری جویند یاری آنان بر شما [واجب] است مگر بر علیه گروهی باشد که میان شما و میان آنان پیمانی [منعقد شده] است و خدا به آنچه انجام می دهید بیناست (۷۲)

والذین کفروا بعضهم أولیاء بعض إلا تفعلوه تکن فتنة فی الأرض وفساد کبیر ﴿۷۳﴾

و کسانی که کفر ورزیدند یاران یکدیگرند اگر این [دستور] را به کار نبندید در زمین فتنه و فسادی بزرگ پدید خواهد آمد (۷۳)

والذین آمنوا وهاجروا وجاهدوا فی سبیل الله والذین آووا ونصروا أولئک هم المؤمنون حقا لهم مغفرة ورزق کریم ﴿۷۴﴾

و کسانی که ایمان آورده و هجرت کرده و در راه خدا به جهاد پرداخته و کسانی که [مهاجران را] پناه داده و یاری کرده اند آنان همان مؤمنان واقعی اند برای آنان بخشایش و روزی شایسته ای خواهد بود (۷۴)

والذین آمنوا من بعد وهاجروا وجاهدوا معکم فأولئک منکم وأولو الأرحام بعضهم أولی ببعض فی کتاب الله إن الله بکل شیء علیم ﴿۷۵﴾

و کسانی که بعدا ایمان آورده و هجرت نموده و همراه شما جهاد کرده اند اینان از زمره شمایند و خویشاوندان نسبت به یکدیگر [از دیگران] در کتاب خدا سزاوارترند آری خدا به هر چیزی داناست (۷۵)

انتهای پیام/