ایسنا/یزد یک پرستار اردکانی در وصف این شغل مقدس می گوید: آنقدر رنج و غم بیماران را در خود فرو داده ایم که گاهی گنجایش دلمان سر می رود و بغضمان می ترکد ولی باز هم دردهایتان را التیام می دهیم و با غم هایتان همدردی می کنیم.

«اختر السادات پایدار» در گفت وگو با خبرنگار ایسنا ضمن تبریک میلاد حضرت زینب(س) و روز پرستار به همکارانش در اقصی نقاط کشور، می گوید: بی تردید امتداد نگاه و خدمت مهرآمیز در حرفه پرستاری، بارش باران امید، آگاهی و بهبودی را برای دردمندان و بیماران به ارمغان آورده و نسیم روح نواز زندگی و التیام آلام بیماران را بشارت می دهد.

وی ادامه می دهد: اما خوشبختانه یا متاسفانه پرستاری وقتی برای مسئولان و مردم به چشم آمد که ویروسی منحوس با انسان ها دست به یقه شده بود و جان انسان ها را یک به یک می ربود.

این پرستار اردکانی با بیان این که باید به دل حرفه پرستاری رفت و آن را گشود تا از زیبایی ها و سختی هایش در ایام کرونا و غیرکرونا گفت، تصریح می کند: پرستاران همپای جامعه شریف پزشکی و در لحظات سخت و دشوار بیماری، بر بالین بیماران حاضر شده و از بهبودی و سلامتی آنان مراقبت می کنند.

وی معتقد است این که پرستاران با وجود تمام سختی ها و مشکلات و به رغم همه ی خستگی ها باز هم با پایداری، جز زیبایی نمی بینند و از مسیر عشق ورزیدن خود رضایت دارند، قطعه ای از ایمان آنها به پرستاری است چرا که پرستار از آن روزی که سوگند پرستاری را به لب خوانده ، فقط با عشق به این حرفه نظر کرده است.

پایدار با ذکر این که نباید بر لبخند گاها خشکیده آنها خرده گرفت چرا که انسان بودن و در وجودش، حرفه پرستاری را داشتن مشکل است، اضافه می کند: برایمان درد و رنج بیماران عادی و تکراری نمی شود، دلمان هم از سنگ نیست بالعکس خیلی هم حساس است، آنقدر رنج و غم بیماران را در خود فرو داده ایم که گاهی گنجایش دلمان سر می رود و بغضمان می ترکد ولی باز هم دردهایتان را التیام می دهیم و با غم هایتان همدردی می کنیم.

وی اضافه می کند: سخت است جواب دل شکسته مادر و پدری را بدهی که برای فرزندشان بی تابند و هم نشین دردشان باشی، دردناک است به فرزندان چشم انتظار در پشت اتاق احیا خبر بدهی که مادرت …، دلی به وسعت دریا و تحملی پولادین می خواهد تا تمام ناملایمات و سختی ها را در خود جای دهی و باز هم لبخند بزنی، اگر چه این روزها لبخندهایمان در پس ماسک ها پنهان شده ولی چشم هایمان بیانگر شادی و لبخند و غم این روزهاست.

این پرستار اردکانی در خصوص خاطرات دوران شغلی اش به ویژه از روزهای سخت مبارزه با کرونا می گوید: شغل پرستاری در همه ایام، خاطرات تلخ و شیرین دارد ولی در این روزهای کرونایی بیشتر؛ شیرین ترین خاطره ها در دوران کرونایی برای یک پرستار زمانی شکل می گیرد که بیماری که به سختی نفس می کشید و خانواده ای نگران، او را به دست تو سپرده بودند اکنون اکستوبه(خارج کردن راه ﻫﻮاﯾﯽ ﻣﺼﻨﻮﻋﯽ) می شود و چشم هایش را می گشاید و خودش نفس های گرمش را بالا و پایین می برد، آن موقع است که تمام ناخوشی هایت با لبخندی که بر لبان خشکیده یک مادر یا پدری نقش می بندد از دلت رخت بر می بندد و آنگاه است که چیزی جز زیبایی در پرستاری نمی بینی.

وی از تلخ ترین خاطرات یک پرستار هم می گوید و بیان می کند: تلخ ترین خاطره ها زمانی شکل می گیرد که وقتی می بینیم نبض بیماری که برای ماندنش بال بال زده ایم، زیر انگشتانمان یخ می زند. وقتی قرار است ملحفه سفید را روی چشم های بسته مسافر آخرت بکشیم، وقتی می دانیم آن سوی خط تلفن، همسری نگران یا فرزندی چشم به راه، حال بیمارش را از شما خواهد پرسید.

وی همچنین می گوید: هنوز کابوس ۴۵ روز ندیدن فرزند ۳ ساله ام را در فروردین ماه فراموش نمی کنم، دلبری های دختر کوچولویم از آن سوی تماس تصویری برای آمدن به خانه و بغض هایی که در گلو خفه می شد و این که اکنون حدود ۱۰ ماه است که یک دل سیر مادر و پدرم را نبوسیده ام و در آغوش نگرفته ام، خدا کند این ویروس لعنتی دلش به رحم آید.

پایدار در ادامه خاطرنشان می کند: اکنون روز پرستار است و این روز را باید برای خانواده های پرستاران نیز گرامیداشت چرا که فرزندان و همسران پرستاران نیز باید صبوری را پیشه کنند، گاهی مجبور می شوی کودک بیمارت را در منزل بگذاری و خودت به پرستاری در بیمارستان مشغول شوی، گاهی از ۲۴ ساعت ۱۸ ساعت مشغول به کار هستی و وقتی به خانه می آیی اشتیاق فرزندان خردسالت برای دیدنت همه خستگی ها را از تن می شوید و همه این ها برایت آسان می شود زمانی که عشق و علاقه به حرفه ات در دلت موج می زند و می گذری از تمام ناملایمات این روزها.

وی عنوان می کند: حس احسان و نوع دوستی فقط در شغل پرستاری خلاصه نمی شود، بانویی که به یاری همسر جانبازش کمر می بندد، مادری که سال ها بار پرستاری از فرزند معلولش را بر دوش می کشد و نیکوکاری که به یاری معلولان و سالمندان رنجور شتافته، همه نام پرافتخار پرستاری بر سینه دارند و بشارت پاداشی گران در آینده ای نه چندان دور از طرف پروردگار.

این مدافع سلامت به این روزهای کرونایی اشاره و سرش را به سوی آسمان می کند و می گوید: خداوندا، شاهدی که کم کاری نمی کنیم و می جنگیم، برای عبور از این بحران، و پای کار هستیم و منتی بر سر کسی نداریم، چون این شغل ماست اما از مسئولان انتظار داریم قانون تعرفه گذاری پرستاری که سالها از مطالبات ماست را اجرا کنند، به وضعیت استخدامی پرستاران رسیدگی کنند و در پرداخت های پرستاری شفافیت داشته باشند.

وی با تاکید بر این که انتظار زیادی نداریم بلکه حقمان را می خواهیم، اظهار می کند: از مردمی که برای تامین سلامتی آنها تلاش می کنیم نیز فقط انتظار داریم در خانه هایشان بمانند، پروتکل های بهداشتی را رعایت کنند و کرونا را جدی بگیرند.

وی با بیان این که کمی دیگر همت کنیم پرونده کرونا را با کمک هم می بندیم، ادامه می دهد: در تقارن روز پرستار و بلندترین شب سال بیاییم یلدای امسال را متفاوت برگزار کنیم به امید این که یلدای ۱۴۰۰ همه دور هم باشیم و خدای نکرده جای کسی بین ما خالی نباشد.

پایدار اردکانی در پایان نیز بیان می کند: از خداوند می خواهم به من و همکارانم در ادامه راه توانی بدهد تا به یاری خودش، حافظ دردمندانی باشیم که در جهت التیام دردهایشان پرستاری را آموخته ایم.

انتهای پیام