به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، متأسفانه طی دهه های اخیر معدود افرادی با دستمایه قرار دادن ماجرای سقیفه، عامدانه یا جاهلانه بر طبل تفرقه کوبیدند و با زیر پا نهادن ارزش های دینی، اهانت به مقدسات مذاهب اسلامی را بر خود جایز دانستند. این عمل باعث شد راه برای دشمنان اسلام برای ایجاد تفرقه بین امت اسلام هموار شود، به این ترتیب خون هزاران مسلمان به علت اختلافات مذهبی بر زمین ریخته شد.

تأکید رهبران انقلاب اسلامی بر حفظ وحدت

از این جهت امام خمینی (ره) نیز از بدو شکل گیری نهضت انقلاب اسلامی تا زمان پیروزی انقلاب بر ضرورت حفظ و تقویت «وحدت کلمه» آحاد جامعه تاکید کردند. همچنین رهبر معظم انقلاب اسلامی به عنوان دیده بان انقلاب نیز طی سالیان پس از پیروزی انقلاب اسلامی همواره بر این مسئله تأکید داشتند تا حدی که هرگونه گفتار یا کردار و رفتاری که در زمان حاضر سوژه و بهانه دشمن بدهد و یا موجب اختلاف و تفرقه بین مسلمین شود را شرعا حرام معرفی کردند. ایشان در بیاناتی با تأکید بر حفظ وحدت فرمودند: «وحدت را حفظ کنید و اگر دیدید در جامعه بین شما کسانی هستند که عکس این رفتار می کنند، آنها را طردشان کنید؛ مخالفت خودتان را به آنها ابراز و اعلام کنید؛ اینها ضرر می زنند، ضربه می زنند. ضربه ای به اسلام می زنند، ضربه ای به تشیع می زنند، ضربه ای به جامعه ی اسلامی می زنند. این از جمله مسائل بسیار مهم است.»( ۱۴ /۴ /۸۶)

پایبندی اهل عترت(ع) بر وحدت مسلمین

از دیگر سو اوج پایبندی به مقوله وحدت را در سیره پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) شاهدیم. این بزرگواران هر کدام در عصر خویش با برخورد کریمانه و اخلاق حسنه خویش قلوب عموم مردم از ادیان و مذاهب مختلف را به سوی خود جذب می کردند و به این ترتیب جامعه اموی و ناصبی آن دوران را تا حد محبان اهل بیت(ع) رشد دادند. این سیره واقعی اهل عترت(ع) است. رعایت اخلاق و آداب اسلامی حتی در برخورد با معاندان تا آنجا اهمیت دارد که خداوند در یک آیه خطاب به پیامبر(ص) تثبیت، گسترش و ماندگاری دین مبین اسلام را در ادب و اخلاق آن حضرت معرفی کرده و می فرماید: «فبما رحمة من الله لنت لهم ۖ ولو کنت فظا غلیظ القلب لانفضوا من حولک …؛ به مرحمت خدا بود که با خلق مهربان شدی و اگر تندخو و سخت دل بودی مردم از گرد تو متفرق می شدند …» (۱۵۹ آل عمران).

در واقع باید گفت کسانی که خود را تابع و محب اهل بیت عصمت و طهارت می دانند، باید از هرگونه تفرقه افکنی دوری کنند. حضرت زهرا(س) در روایتی یکی از ثمرات اطاعت از ائمه(ع) را ایمنی از تفرقه معرفی کرده و فرمودند: «فجعل الله إطاعتنا نظاما للملة و إمامتنا أمانا للفرقة؛ خدا اطاعت از ما را رشته سامان ملت و امامت ما را مایه ایمنی از تفرقه قرار داده است.» (من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص: ۵۶۸)

با این اوصاف، ضرورت دقت در سیره اهل بیت(ع) و نیز دقت در کلام و رفتار این بزرگواران در برخورد با مخالفان خویش، امروز بیش از گذشته احساس می شود. با توجه به روایات اهل بیت(ع) در عواقب ایجاد اختلاف در میان امت، با مواردی همچون «از دست دادن عزت، کاهش نعمات الهی، تسلط دشمنان بر جبهۀ حق، هلاکت و …» مواجه می شویم. اوج پاینبدی به وحدت را در دوران امیرالمؤمنین(ع) و در رفتار آن حضرت شاهدیم تا جایی که برای حفظ اسلام و اتحاد مسلمین از بزرگ ترین حق مسلم خود یعنی خلافت مسلمین گذشتند؛ لذا این سیره اهل عترت(ع) همواره در طول تاریخ مورد توجه و تأکید علمای اسلام قرار گرفت.

خود امیرالمؤمنین(ع) نیز بارها در سخنرانی های متعدد امت اسلام را دعوت به اتحاد و همدلی می کردند و از تبعات منفی تفرقه هشدار می دادند؛ به عنوان نمونه طی سخنانی با اشاره به همین موضوع فرمودند: « … پس آنگاه که در زندگی گذشتگان مطالعه و اندیشه می کنید، عهده دار چیزی باشید که عامل عزت آنان بود، و دشمنان را از سر راهشان برداشت، و سلامت و عافیت زندگی آنان را فراهم کرد و نعمتهای فراوان را در اختیارشان گذاشت، و کرامت و شخصیت به آنان بخشید که از تفرقه و جدایی اجتناب کردند، و بر وحدت و همدلی همت گماشتند، و یکدیگر را به وحدت واداشته به آن سفارش کردند. و از کارهایی که پشت آنها را شکست و قدرت آنها را در هم کوبید، چون کینه توزی با یکدیگر، پرکردن دلها از بخل و حسد، به یکدیگر پشت کردن و از هم بریدن، و دست از یاری هم کشیدن، بپرهیزید، و در احوالات مؤمنان پیشین اندیشه کنید، که چگونه در حال آزمایش به سر بردند …»

سپس امیرالمؤمنین(ع) با اشاره به ثمرات وحدت و همدلی در مقابل دشمنان ادامه دادند: «پس اندیشه کنید که چگونه بودند آنگاه که: وحدت اجتماعی داشتند، خواسته های آنان یکی، قلب های آنان یکسان، و دست های آنان مدد کار یکدیگر، شمشیرها یاری کننده، نگاه ها به یک سو دوخته، و اراده ها واحد و همسو بود؛ آیا در آن حال مالک و سرپرست سراسر زمین نبودند و رهبر و پیشوای همه دنیا نشدند؟ پس به پایان کار آنها نیز بنگرید.»

در ادامه این سخنان، آن حضرت دوباره به اثرات منفی اختلاف و تفرقه اشاره کرده و فرمودند: «در آن هنگام که به تفرقه و پراکندگی روی آوردند و مهربانی و دوستی آنان از بین رفت، و سخن ها و دلهایشان گوناگون شد، از هم جدا شدند، به حزب ها و گروه ها پیوستند؛ خداوند لباس کرامت خود را از تنشان بیرون آورد، و نعمتهای فراوان شیرین را از آنها گرفت، و داستان آنها در میان شما عبرت انگیز باقی ماند؛ فانظروا إلی ما صاروا إلیه فی آخر أمورهم حین وقعت الفرقة و تشتتت الألفة و اختلفت الکلمة و الأفئدة و تشعبوا مختلفین و تفرقوا متحاربین و قد خلع الله عنهم لباس کرامته و سلبهم غضارة نعمته و بقی قصص أخبارهم فیکم عبرا [عبرة] للمعتبرین [منکم]» (نهج البلاغه، خطبه ۱۹۲)

نتیجه اینکه حفظ وحدت مسلمین از مسلمات باورهای شیعه است و هرکس در هر نقطه ای بر طبل تفرقه بکوبد، نسبتی با شیعه و آموزه های حیات بخش اسلام ندارد.

انتهای پیام/