به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شراب یکی از نوشیدنی های زیان باری است که در قرآن از آن با عنوان «خمر» یاد شده است. خداوند از شراب در سه جای قرآن یاد کرده است که شامل آیات ۲۱۹ بقره و ۹۰ و ۹۱ مائده است. در آیه ۲۱۹ بقره، از شراب با تعبیر «گناه کبیر؛ إثم کبیر» یاد شده است. خداوند در آیه ۹۰ سورۀ مائده آن را نجاستی حاصل عمل شیطان «رجس من عمل الشیطان» و در آیه ۹۱ نیز به عنوان ابزار شیطان برای گسترش دشمنی و کینه « یوقع بینکم العداوة و البغضاء» معرفی کرده است.

شراب، کلید هر شر و بدی

شراب، اما در احادیث کلید هر شری است. امام صادق علیه السلام در روایتی فرمود «شرب الخمر مفتاح کل شر»؛ خوردن شراب، کلید هر شری است. (کافی، ج۱۲،ص۶۹۵) در سایر احادیث، شراب را بدتر از بی نمازی و حتی شنیع تر از زنا معرفی کرده اند. فردی از امام صادق علیه السلام پرسید آیا شراب بدتر است یا ترک نماز. امام فرمود نوشیدن شراب؛ سپس فرمود آیا می دانی چرا اینگونه است؟ گفت نه. امام توضیح داد زیرا شراب فرد را دچار حالتی می کند که اصلا پروردگار خویش را نمی شناسد. «لأنه یصیر فی حال لا یعرف ربه.» نکته ای که از این روایت برداشت می شود این است که انسان گناهکار با نوشیدن شراب از یاد خدا به قدری غافل می شود که گویی او را نمی شناسد، از این جهت مستعد هر خطا و گناهی می شود.

شرب خمر بدتر از زنا و سرقت و قتل

در دیگر روایت از امیرالمؤمنین علیه السلام سؤال شد شما گمان می کنی که نوشیدن شراب بدتر از زنا و سرقت است؟ فرمود بله؛ چرا که ممکن است زناکار به همین گناه اکتفا کند، خود را به گناه دیگر آلوده نکند، اما شرابخوار با آنکه به یک گناه آلوده شده، به گناهان دیگری نیز مانند زنا، دزدی، آدمکشی و ترک نماز آلوده خواهد شد؛ «إن صاحب الزنا لعله لا یعدوه إلی غیره و إن شارب الخمر إذا شرب الخمر زنی و سرق و قتل النفس التی حرم الله عز و جل و ترک الصلاة.» (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج۶، ص۴۰۳) در حدیث مشابهی، امام محمد باقر علیه السلام فرمود «خوردن شراب، فرد را درگیر زنا، سرقت و قتلی می کند که خداوند آن (قتل) را حرام شمرده است. و نیز خوردن شراب فرد را به شرک نسبت به خدا می کشاند. آثار شراب بسیار بیشتر از هر گناه دیگری است چنان که درختش نیز از هر درخت دیگری بالاتر می رود. إن شرب الخمر یدخل صاحبه فی الزنا و السرقة و قتل النفس التی حرم الله؛ و فی الشرک بالله و أفاعیل الخمر تعلو علی کل ذنب کما یعلو شجرتها علی کل الشجر. (ثواب الأعمال و عقاب الأعمال (شیخ صدوق) ص۲۴۵)

آثار شوم شرابخواری در دنیا و آخرت

اما رسول خدا صلی الله علیه و آله در روایتی ضمن بیان گوشه ای از وقایع آخرالزمانی، به آثار شوم شراب اشاره می کنند که خواندن آن برای آن عده که مبادرت به خوردن شراب دارند، جای تأمل دارد. حضرت خطاب به ابن مسعود فرمود



* پسر مسعود، قسم به خداوندی که مرا به حق فرستاده، زمانی خواهد آمد که مردم شراب را حلال شمرند و آن را نبیذ نام می گذارند. لعنت خدا و ملائکه و مردم بر آنها باد که من از آنها بیزارم و آنها نیز از من بر کنارند.» و الذی بعثنی بالحق لیأتی علی الناس زمان یستحلون الخمر و یسمونه النبیذ علیهم لعنة الله و الملائکة و الناس أجمعین أنا منهم بریء و هم منی برآء»

* پسر مسعود، آنکه با مادر زنا کند، گناهش کمتر است از آنکه به قدر خردلی ربا داخل مالش شود، و هر که شراب بنوشد کم یا زیاد، نزد خدا از رباخوار بدتر است که شراب مفتاح همه شرارت هاست؛ یا ابن مسعود الزانی بأمه أهون عند الله ممن یدخل فی ماله من الربا مثقال حبة من خردل و من شرب المسکر قلیلا کان أو کثیرا فهو أشد عند الله من آکل الربا لأنه مفتاح کل شر»

* پسر مسعود، آنان به نیکان ستم و نیز فاجران و بدکاران را تصدیق می کنند. حق در نظرشان باطل و باطل حق خواهد بود و همه اینها برای دنیا است که خود می دانند بر غیر حق می روند و لکن «شیطان کارهاشان را در نظرهاشان زیبا جلوه داده و در نتیجه از راه حق بازشان داشته و هرگز هدایت نخواهند یافت» (نمل۲۴) «به زندگی دنیا دلخوش و قانع شدند و به آن آرامش و اطمینان یافتند؛ آنان که از آیات ما غافل شدند و به واسطۀ آنچه عمل و کسب کرده اند، جایگاهشان دوزخ است.» (یونس۷) یا ابن مسعود أولئک یظلمون الأبرار و یصدقون الفجار و الفسقة الحق عندهم باطل و الباطل عندهم حق هذا کله للدنیا و هم یعلمون أنهم علی غیر الحق و لکن زین لهم الشیطان أعمالهم فصدهم عن السبیل فهم لا یهتدون (نمل۲۴) رضوا بالحیاة الدنیا و اطمأنوا بها و الذین هم عن آیاتنا غافلون أولئک مأواهم النار بما کانوا یکسبون (یونس۷)

در نهایت اینکه شراب علاوه بر آثار ضدمعنوی که بر روح و جان انسان دارد، به جسم انسان نیز زیان های جبران ناپذیری وارد می کند و این مسئله از لحاظ پزشکی در سطح دنیا بارها به اثبات رسیده است؛ از جمله آنکه به طور کلی الکل سبب التهاب جهاز هاضمه (سیستم هضم غذا) می شود. سبب خراشیدگی جدار روده ها، دفع خون و ضعیف کردن قوا می شود و بالاخره اسهال سخت تولید می کند و گاهی نیز یبوست می آورد. الکل زبان را ضخیم و سخت و سلول های مخصوص ذائقه را ضعیف و بالاخره محو می کند، به طوریکه شخص دائم الخمر دیگر طعم غذاها را درست حس نمی کند، و این خود یکی از علل بی اشتهایی در شخص الکی است. الکل از بزرگ ترین علل ابتلای به مرض سل است و سبب تورم ریه ها می شود و تنفس را سخت می کند. اینها تنها گوشه ای از مضرات شراب و الکل هستند.

انتهای پیام/