سیاست خارجی بایدن در قبال دیگر دولت ها چیست؟

به گزارش مشرق، کانال تلگرامی مطالعات پژواک خرد معاصر درباره سیاست خارجی بایدن در قبال دیگر دولت ها نوشت: اندیشکده شورای آتلانتیک در گزارشی به قلم جمعی از نویسندگان، سیاست خارجی دولت آتی آمریکا تحت ریاست جمهوری بایدن در قبال دیگر دولت ها و مناطق ژئوپلتیک جهان را مورد ارزیابی قرار داده است:
اروپا: بازگشت به سرمایه گذاری های چند جانبه گرایانه و تقویت اتحاد دو سوی اقیانوس اطلس با هدف احیای نظم جهانی و هنجارهای بین المللی مطلوب غرب و آغاز مذاکرات دوستانه در راستای حل اختلافات تجاری.
چین: تداوم تؤامان رقابت و همکاری با چین. رقابت در حوزه رهبری جهانی و وادارسازی نسبت به پذیرش معیارهای دموکراسی و همکاری های اقتصادی در منطقه اقیانوس آرام با ملاحظه منافع متحدان غرب در محدوده اقیانوسیه.
روسیه: تقویت ناتو در برابر سیاست های تجدیدنظرطلبانه مسکو در منطقه اوراسیا به ویژه تسلیح و تجهیز اکراین و گرجستان در برابر نیروهای مورد حمایت روسیه.
آفریقا: افزایش قدرت نرم آمریکا با هدف بهبود روابط دیپلماتیک به ویژه با آفریقای جنوبی، نیجریه و اتیوپی و تقویت «برنامه تجاری و سرمایه گذاری آفریقا» برای مبادلات تجاری و مالی.
آمریکای لاتین: مقابله هوشمندانه و چند جانبه با ونزوئلا، تقویت پیمان های تجاری مبتنی بر حمایت از مشاغل داخلی با مکزیک و پیگیری توسعه جامع اقتصادی کشورهای این حوزه برای جلوگیری از روند روبه رشد مهاجرت آنان به آمریکا.
عربستان: تنظیم مجدد روابط با هدف مقابله با تهدیدات ایران علیه متحدان عرب آمریکا و در عین حال همراهی بیشتر با رژیم صهیونیستی.
ترکیه: مدیریت نقش منطقه ای آنکارا در سوریه، لیبی و مدیترانه شرقی در کنار ترغیب آن به نقش آفرینی توازن بخش در برابر نفوذ منطقه ای روسیه و ایران.
به نظر می رسد تمایز اصلی سیاست خارجی بایدن در مقایسه با ترامپ را باید بازگشت به رفتارهای جمعی و کنش های چندجانبه گرایانه آمریکا و متحدانش علیه روسیه، چین و ایران قلمداد کرد. نکته ای که می تواند کشورهای رقیب را نیز به صرافت رفتاری جمعی و گروهی برای مقابله با فشارهای جدید بیندازد.
*بازنشر مطالب شبکه های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.
اروپا: بازگشت به سرمایه گذاری های چند جانبه گرایانه و تقویت اتحاد دو سوی اقیانوس اطلس با هدف احیای نظم جهانی و هنجارهای بین المللی مطلوب غرب و آغاز مذاکرات دوستانه در راستای حل اختلافات تجاری.
چین: تداوم تؤامان رقابت و همکاری با چین. رقابت در حوزه رهبری جهانی و وادارسازی نسبت به پذیرش معیارهای دموکراسی و همکاری های اقتصادی در منطقه اقیانوس آرام با ملاحظه منافع متحدان غرب در محدوده اقیانوسیه.
روسیه: تقویت ناتو در برابر سیاست های تجدیدنظرطلبانه مسکو در منطقه اوراسیا به ویژه تسلیح و تجهیز اکراین و گرجستان در برابر نیروهای مورد حمایت روسیه.
آفریقا: افزایش قدرت نرم آمریکا با هدف بهبود روابط دیپلماتیک به ویژه با آفریقای جنوبی، نیجریه و اتیوپی و تقویت «برنامه تجاری و سرمایه گذاری آفریقا» برای مبادلات تجاری و مالی.
آمریکای لاتین: مقابله هوشمندانه و چند جانبه با ونزوئلا، تقویت پیمان های تجاری مبتنی بر حمایت از مشاغل داخلی با مکزیک و پیگیری توسعه جامع اقتصادی کشورهای این حوزه برای جلوگیری از روند روبه رشد مهاجرت آنان به آمریکا.
عربستان: تنظیم مجدد روابط با هدف مقابله با تهدیدات ایران علیه متحدان عرب آمریکا و در عین حال همراهی بیشتر با رژیم صهیونیستی.
ترکیه: مدیریت نقش منطقه ای آنکارا در سوریه، لیبی و مدیترانه شرقی در کنار ترغیب آن به نقش آفرینی توازن بخش در برابر نفوذ منطقه ای روسیه و ایران.
به نظر می رسد تمایز اصلی سیاست خارجی بایدن در مقایسه با ترامپ را باید بازگشت به رفتارهای جمعی و کنش های چندجانبه گرایانه آمریکا و متحدانش علیه روسیه، چین و ایران قلمداد کرد. نکته ای که می تواند کشورهای رقیب را نیز به صرافت رفتاری جمعی و گروهی برای مقابله با فشارهای جدید بیندازد.
*بازنشر مطالب شبکه های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه ها منتشر می شود.
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! میخوای دربارهی «سیاست خارجی بایدن در قبال دیگر دولت ها چیست؟» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.