باشگاه خبرنگاران جوان گزارش می دهد؛

به گزارش خبرنگار حوزه حقوقی – قضایی گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ ناتوانی چهار کشور برای جلوگیری از جنگ جهانی دوم، باعث شد تا کشور های بزرگ، طرح تاسیس سازمان بین المللی را مطرح کنند و هدف از این کار جذب قدرت و توان برای جلوگیری از مسائل مختلفی مانند جنگ و حفظ ارزش ها و امنیت بین المللی بوده است.

تاسیس سازمان ملل برگرفته از کنفرانس ها، اعلامیه ها و منشور های مختلفی است که هر کدام از آن ها طی جلساتی به تصویب رسیده و جمع همه آن ها در نهایت باعث تشکیل سازمانی با عنوان ملل شده است که هر کدام را به اختصار توضیح می دهیم.

چه کشور هایی بیشترین نقش را در تاسیس سازمان ملل داشتند؟

در ۱۴ اوت ۱۹۴۱ روزولت از ایالات متحده آمریکا و چرچیل از انگلستان در اقیانوس اطلس، پس از دیدار و گفتگو، سندی را با نام منشور آتلانتیک امضاء کردند که جمله برجسته این منشور، اشاره به ایجاد یک سیستم دائمی امنیت دسته جمعی بود.

در اول ژانویه ۱۹۴۲، چهار کشور ایالات متحده آمریکا، روسیه (اتحاد جماهیر شوروی)، چین و انگلستان در واشنگتن دور هم جمع شدند و سندی را که برای اولین بار در آن از کلمه سازمان ملل استفاده شده بود را امضاء کردند و پس از آن به امضاء نمایندگان ۲۲ کشور از جمله ایران رسید که به آن اعلامیه ملل متحد می گویند.

کدام شهر ها میزبان جلسات تشکیل سازمان بودند؟

۳۰ اکتبر ۱۹۴۳ در شهر مسکو، وزیران امور خارجه ایالات متحده آمریکا (هال)، اتحاد جماهیر شوروی (مولوتف) و انگلستان (ایدن) طی اعلامیه ای، بر اهمیت تشکیل هر چه زودتر سازمان بین المللی تاکید کردند و سپس این اعلامیه که معروف به کنفرانس مسکو هست، به امضاء چین رسید.

پایه گذاری اصول اساسی سازمان ملل در تهران

عامل بعدی در تهران رخ داد؛ در اول دسامبر ۱۹۴۳ فرانکلین دلانو روزولت، ژوزف استالین و وینستون چرچیل، به ترتیب از ایالات متحده آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی و انگلستان، طی جلسه ای در تهران، اصول اساسی سازمان ملل را پایه گذاری کردند که این موضوع به کنفرانس تهران مشهور است.

در ۲۱ اوت تا اکتبر ۱۹۴۴ سران چهار کشور ایالات متحده آمریکا، روسیه (اتحاد جماهیر شوروی سابق)، چین و انگلستان در دمبارتن اکس (Dumbarton oaks) ویلایی در واشنگتن دی سی گرد هم آمدند و طرح سازمان بین المللی را تهیه و تدوین کرده و برای اینکه نظر ها و بازخورد های دیگر کشور ها را دریافت کنند، آن را برای کشور های موافق تشکیل سازمان ملل ارسال کردند؛ این گام آن ها به کنفرانس دمبارتن اکس معروف است.

در ۴ تا ۱۱ فوریه ۱۹۴۵ سه کشور ایالات متحده آمریکا، اتحاد جماهیر شوروی و انگلستان در یالتا (Yalta) منطقه ای در شبه جزیره کریمه واقع در اکراین جمع شد و تشکیل جلسه دادند و بر اساس نظرها، جمع بندی نهایی را در مورد اساس نامه سازمان ملل به اجرا گذاشتند؛ همچنین حق وتو (Veto) برای پنج کشور چین، شوروی (روسیه)، فرانسه، انگلستان و آمریکا به تصویب رسید که این مورد آخر هم به کنفرانس سان فرانسیسکو معروف است.

محتویات منشور ملل متحد

منشور ملل متحد، شامل یک مقدمه، ۱۱ ماده و یک ضمیمه ۷۰ ماده ای مربوط به دیوان دادگستری بین المللی است و مقر سازمان ملل در شهر نیویورک قرار دارد و زبان های رسمی سازمان را عربی، اسپانیایی، روسی، چینی، فرانسوی و انگلیسی تشکیل می دهند ولی زبان رسمی دیوان بین المللی دادگستری فقط انگلیسی و فرانسوی است.

هدف ها و اصول های سازمان ملل

بر اساس منشور ملل متحد، حفظ صلح و امنیت بین المللی، توسعه روابط دوستانه میان ملت ها مطابق احترام به اصل برابری حقوق و خودمختاری دولت ها، همفکری بین المللی در حل مسائل بین المللی که دارای جنبه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، تشویق احترام به نژاد، جنس، زبان و مذهب و وجود مرکزی برای هماهنگ کردن اقداماتی که ملت ها برای دستیابی به هدف های مشترک نیاز دارند، هدف های سازمان ملل است.

همچنین اصول این سازمان عبارت اند از اصل برابری حاکمیت اعضاء، اصل حسن نیت در اجرای تعهداتی که کشور های عضو به موجب این منشور بر عهده گرفتند، اصل اختلافات بین المللی به طرق مسالمت آمیز و اصل نبود تهدید به زور، اصل همراهی و همکاری کشور های غیرعضو سازمان به اجرای این اصول، اصل حمایت از سازمان ملل متحد، اصل دخالت نکردن در اموری که ذاتا در صلاحیت ملی کشورهاست، که این هفت مورد اصول های سازمان ملل محسوب می شوند.

برخی از رویداد های جهان از اهمیت بیشتری برخورددار است و اگر به موقع، موضوعات پیش آمده پیگیری و رسیدگی نشود، طبعات غیر قابل جبرانی را گریبانگیر ملت ها خواهد کرد. طبق ماده ۱۲ منشور، شورای امنیت می تواند در هر زمان، هر مسئله ای را لازم بداند، جهت رسیدگی به مجمع عمومی ارجاع دهد بدون آنکه لازم باشد خود قبلا به آن مساله رسیدگی کند.

بیشتر بخوانید





انتهای پیام/