اعضای هیات داوران جشنواره ی فیلم فجر در بیانیه ای اعلام کردند که داوری دو سو دارد، یکی سو آنچه داوری می شود و سوی دیگر خود داوران که با انتخاب های خود، خویشتن را در معرض قضاوت دیگران قرار می دهند. امیدواریم داوری ما، در انطباق نسبی با خرد و وجدان جامعه هنری و هنردوست باشد.»

به گزارش ایسنا، پوران درخشنده، ریما رامین فر، محمد احسانی، محمدعلی باشه آهنگر، محمد بزرگ نیا، مهرزاد دانش و محمود کلاری هیات داوران سی و هفتمین دوره ی جشنواره ی فیلم فجر بودند که مهرزاد دانش به نمایندگی از اعضای هیات داوران بیانیه داوران را قرائت کرد.

متن کامل بیانیه هیات داوران سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر به شرح زیر است؛

۱- رشد چشمگیر فنی و صنعتی در سینمای ایران، یکی از بارزترین نمودهای جشنواره امسال است، آن سان که انتخاب برترین ها از میان گزینه های متعدد، فرایندی دشوار و بحث برانگیز و البته خرسندی بخش برای هیات داوران بود.

۲- تنوع گونه ها و لحن ها و سبک های مختلف سینمایی، ویژگی دیگر فیلم های جشنواره امسال است. توجه سینماگران به ژانرهای مختلف جنگی، کمدی، پلیسی، فانتزی، تخیلی، ملودرام، نوار، تریلر، معمایی و نیز لحن های اجتماعی، خانوادگی و شاعرانه، غنای موضوعی فیلم های امسال و فاصله شان را از قالب های یکسان دوران گذشته نوید می دهد.

۳- مدت های مدید است که قاب سینمای ایران، به دلایل مختلف، گرفتار فضاهای محدود و بسته و عمدتا آپارتمانی معطوف به مشاجره های خانوادگی شده است. باعث خوشنودی است که عوامل فیلم های امسال، این قاب محدود را شکستند و دوربین خود را به محیط های باز معابر و خیابان ها و جاده ها و دشت ها و شهرهای مخلتف کشور بردند تا گستره های وسیع و پس زمینه های عریض و تنوع چشم اندازها، قابی در خور نام و هویت سینما پیدا کنند.

۴- تاریخ، عرصه دشوار و ناپیدای سینمای ایران است. تلاش سینماگران در جشنواره جاری، برای نقب زدن به لایه های زیرین این فضای پرمخاطره و حساسیت برانگیز، چه تاریخ جنگ تحمیلی هشت ساله که در برگیرنده حماسه دفاع شهیدان و ایثارگران و آزادگان بی ادعا است، و چه تاریخ معاصر صدساله که بحبوحه ای از پیروزی ها و شکست ها و مقاومت ها و رادمردی ها و پهلوانی ها است، تحسینی در خور می طلبد.

۵- موقعیت شناسی سینماگران در درک روح زمانه و نیازسنجی های روزگار ما، از دیگر نکته های پرتامل جشنواره امسال است. چه آن سینماگری که گوهر ناب آرامش و مسالمت را در فضای عصبیت زده کنونی می جوید و چه آن دیگری که با یادآوری تهدیدهای گذشته و حال جزم اندیشان پیرامونی، بر دفاع از پیکره وحدت ملی تاکید می کند.

۶- فیلمنامه، همچنان چشم اسفندیار سینمای ما است. انسجام روایی، آغازبندی و پایان بخشی منطقی، ضرباهنگ روایت، توجه به عمق و باورپذیر بودن انگیزه های رفتاری و موقعیتی شخصیت ها، و حل شدن ایده و درونمایه در تاروپود دراماتیک داستان بایسته های کمتر دیده شده این عرصه است.

۷- جشنواره امسال نشان داد که سینمای ایران، بضاعتی در خور دارد و در نگاهی واقع بینانه و نه کمال گرایانه و خیالی، درصدآثار برترش به دیگر آثار، چیزی کم از درصد آثار برتر جشنواره های معتبر جهانی ندارد. این ظرفیت را پاس بداریم و با افراط و تفریط های بی جا در حسن جویی زیاده از حد و عیب جویی گشاده از وسعت، تضییعش نکنیم.

۸- نزد هیات داوران، جز سنجه های سینمایی، معیار دیگری برای ارزیابی فیلم ها ملاک نبود. تقسیم بندی های جعلی و نادرستی که در برخی محافل عمدتا موج سوار و جناحی برای فیلم ها و سینماگران مطرح می شود. جز ایجاد انشقاق برای سینمای کشور، کارکرد دیگری ندارد. همه سینماگران کشور، فرزندان این خاک و دیارند و هر فیلمی که طبق قوانین جاری، به بخش مسابقه راه یافته است، اثری مجاز و محترم است و سهمی برابر با دیرگی برای ارزیابی عادلانه دارد. ساحت داوری، منزه از تاثیرپذیری از سهم خواهی های محفلی و داد و ستدهای جناحی است.

۹- چه به عنوان نتایج داوری جشنواره در اعلام نام نامزدها و برگزیدگان مطرح می شود، برایند و معدل بینش و داشن و شعور و ذائقه و تجربه سینمایی هفت نفر اعضای هیات داوران است. بدیهی است که در صورت داوری دیگران با کم و کیفی متفاوت، رقم خوردن نتایجی دیگر امکان داشت. داوری دو سو دارد، یکی سو آنچه داوری می شود و سوی دیگر خود داوران که با انتخاب های خود، خویشتن را در معرض قضاوت دیگران قرار می دهند. امیدواریم داوری ما، در انطباق نسبی با خرد و وجدان جامعه هنری و هنردوست باشد.»

انتهای پیام

۲۳ بهمن ۱۳۹۷ - ۰۴:۱۱