به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره جن هفتاد و دومین سوره قرآن است و در جزء بیست و نهم آن قرار دارد.

نامگذاری این سوره به «جن» به دلیل وجود واژه جن در نخستین آیه و وجود مطالبی درباره جن در این سوره است.

سوره جن بعضی از عقاید خرافی مردم درباره جن را مطرح کرده و به آن ها پاسخ می دهد و بر اساس آیات آن دعوت پیامبر اسلام (ص) برای جن و انس عمومیت دارد. آیه ۱۸ با نام المساجد لله و آیات ٢٦ و ٢٧ درباره عصمت پیامبران از آیات مشهور و نامدار این سوره است.

بر اساس روایات به نقل از پیامبر (ص)؛ خداوند به عدد هر جن و شیطانی که پیامبر اسلام (ص) را تصدیق و یا تکذیب کرده، به قاری آن ثواب بنده آزاد کردن عطا می کند. همچنین از امام صادق (ع) روایت است: کسی که زیاد سوره «قل اوحی» را تلاوت کند، در دنیا چیزی از چشم زخم، جادو، مکر و آزار جنیان به او نرسد و با پیامبر خواهد بود.

در برخی روایات برای قرائت این سوره خواصی چون ملاقات پیامبر (ص) در خواب، افزایش فهم و درک و هوش، ادای قرض و دور شدن جن ذکر شده است.

فایل صوتی تلاوت سوره جن با صدای محمد عبدالعزیز حصان

متن سوره جن همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

قل أوحی إلی أنه استمع نفر من الجن فقالوا إنا سمعنا قر آنا عجبا ﴿١﴾

بگو: به من وحی شده است که تنی چند از جنیان گوش فرا داشتند و گفتند: راستی ما قرآنی شگفت آور شنیدیم(۱)

یهدی إلی الر شد فآمنا به ۖ ولن نشر ک بر بنا أحدا ﴿٢﴾

که به راه راست هدایت می کند پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسی را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد(۲)

و أنه تعالیٰ جد ر بنا ما اتخذ صاحبة و لا ولدا ﴿٣﴾

و اینکه او پروردگار والای ما همسر و فرزندی اختیار نکرده است(۳)

و أنه کان یقول سفیهنا علی الله شططا ﴿٤﴾

و شگفت آنکه کم خرد ما در باره خدا سخنانی یاوه می سراید(۴)

و أنا ظننا أن لن تقول الإنس و الجن علی الله کذبا ﴿٥﴾

و ما پنداشته بودیم که انس و جن هرگز به خدا دروغ نمی بندند(۵)

و أنه کان ر جال من الإنس یعوذون بر جال من الجن فزادوهم ر هقا ﴿٦﴾

و مردانی از آدمیان به مردانی از جن پناه می بردند و بر سرکشی آن ها می افزودند(۶)

و أنهم ظنوا کما ظننتم أن لن یبعث الله أحدا ﴿٧﴾

و آن ها نیزآن گونه که شما پنداشته اید گمان بردند که خدا هرگز کسی را زنده نخواهد گردانید(۷)

و أنا لمسنا السماء فوجدناها ملئت حر سا شدیدا و شهبا ﴿٨﴾

و ما بر آسمان دست یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهای شهاب یافتیم(۸)

و أنا کنا نقعد منها مقاعد للسمع ۖ فمن یستمع الآن یجد له شهابا ر صدا ﴿٩﴾

و در آسمان برای شنیدن به کمین می نشستیم اما اکنون هر که بخواهد به گوش باشد تیر شهابی در کمین خود می یابد(۹)

و أنا لا ندر ی أشر أر ید بمن فی الأر ض أم أر اد بهم ر بهم ر شدا ﴿١٠﴾

و ما درست نمی دانیم که آیا برای کسانی که در زمینند بدی خواسته شده یا پروردگارشان برایشان هدایت خواسته است؟ (۱۰)

و أنا منا الصالحون و منا دون ذٰلک ۖ کنا طر ائق قددا ﴿١١﴾

و از میان ما برخی درستکارند و برخی غیر آن و ما فرقه هایی گوناگونیم(۱۱)

و أنا ظننا أن لن نعجز الله فی الأر ض و لن نعجزه هر با ﴿١٢﴾

و ما می دانیم که هرگز نمی توانیم در زمین خدای را به ستوه آوریم و هرگز او را با گریز خوددرمانده نتوانیم کرد (۱۲)

و أنا لما سمعنا الهدیٰ آمنا به ۖ فمن یؤمن بر به فلا یخاف بخسا و لا ر هقا ﴿١٣﴾

و ما چون هدایت را شنیدیم بدان گرویدیم؛ پس کسی که به پروردگار خود ایمان آورد از کمی پاداش و سختی بیم ندارد (۱۳)

و أنا منا المسلمون و منا القاسطون ۖ فمن أسلم فأولٰئک تحر وا ر شدا ﴿١٤﴾

و از میان ما برخی فرمانبردار و برخی از ما منحرفند: پس کسانی که به فرمانند آنان در جستجوی راه درستند(۱۴)

و أما القاسطون فکانوا لجهنم حطبا ﴿١٥﴾

ولی منحرفان هیزم جهنم خواهند بود(۱۵)

و أن لو استقاموا علی الطر یقة لأسقیناهم ماء غدقا ﴿١٦﴾

و اگر مردم در راه درست پایداری ورزند قطعا آب گوارایی بدیشان نوشانیم(۱۶)

لنفتنهم فیه ۚ و من یعر ض عن ذکر ر به یسلکه عذابا صعدا ﴿١٧﴾

تا در این باره آنان را بیازماییم و هر کس از یاد پروردگار خود دل بگرداند وی را در قید عذابی روز افزون درآورد(۱۷)

و أن المساجد لله فلا تدعوا مع الله أحدا ﴿١٨﴾

و مساجد ویژه خداست پس هیچ کس را با خدا مخوانید(۱۸)

و أنه لما قام عبد الله یدعوه کادوا یکونون علیه لبدا ﴿١٩﴾

و همین که «بنده خدا» برخاست تا او را بخواند چیزی نمانده بود که بر سر وی فرو افتند(۱۹)

قل إنما أدعو ر بی ولا أشر ک به أحدا ﴿٢٠﴾

بگو:من تنها پروردگار خود را می خوانم و کسی را با او شریک نمی گردانم(۲۰)

قل إنی لا أملک لکم ضر ا و لا ر شدا ﴿٢١﴾

بگو:من برای شما اختیار زیان و هدایتی را ندارم(۲۱)

قل إنی لن یجیر نی من الله أحد و لن أجد من دونه ملتحدا ﴿٢٢﴾

بگو:هرگز کسی مرا در برابر خدا پناه نمی دهد و هرگز پناهگاهی غیر از او نمی یابم(۲۲)

إلا بلاغا من الله و ر سالاته ۚ و من یعص الله و ر سوله فإن له نار جهنم خالدین فیها أبدا ﴿٢٣﴾

وظیفه من تنها ابلاغی از خدا و رساندن پیامهای اوست و هر کس خدا و پیامبرش را نافرمانی کند قطعا آتش دوزخ برای اوست و جاودانه در آن خواهند ماند(۲۳)

حتیٰ إذا ر أوا ما یوعدون فسیعلمون من أضعف ناصر ا و أقل عددا ﴿٢٤﴾

باش تا آنچه را وعده داده می شوند ببینند آنگاه دریابند که یاور چه کسی ضعیف تر و کدام یک شماره اش کمتر است(۲۴)

قل إن أدر ی أقر یب ما توعدون أم یجعل له ر بی أمدا ﴿٢٥﴾

بگو:نمی دانم آنچه را که وعده داده شده اید نزدیک است یا پروردگارم برای آن زمانی نهاده است؟(۲۵)

عالم الغیب فلا یظهر علیٰ غیبه أحدا ﴿٢٦﴾

دانای نهان است و کسی را بر غیب خود آگاه نمی کند(۲۶)

إلا من ار تضیٰ من ر سول فإنه یسلک من بین یدیه و من خلفه ر صدا ﴿٢٧﴾

جز پیامبری را که از او خشنود باشد که در این صورت برای او از پیش رو و از پشت سرش نگاهبانانی بر خواهد گماشت(۲۷)

لیعلم أن قد أبلغوا ر سالات ر بهم و أحاط بما لدیهم و أحصیٰ کل شیء عددا ﴿٢٨﴾

تا معلوم بدارد که پیامهای پروردگار خود را رسانیده اند خدا بدانچه نزد ایشان است احاطه دارد و هر چیزی را به عدد شماره کرده است(۲۸)

انتهای پیام/