خبرگزاری مهر- گروه استان ها: عملیات بیت المقدس یا الی بیت المقدس، بزرگترین عملیات نیروهای مسلح ایران در جنگ ایران و عراق محسوب می شود.

نیروهای ایرانی با ۱۳۰ هزار سرباز در ساعت ۳۰ دقیقه بامداد ۱۰ اردیبهشت ۱۳۶۱ در محور اهواز، خرمشهر و دشت آزادگان، به فرماندهی امیر سپهبدعلی صیاد شیرازی، با هدف آزادسازی خرمشهر این عملیات را آغاز کردند.

نیروهای ایرانی سرانجام توانستند در مقابل پاتک گسترده ارتش عراق، مقاومت کرده و در تاریخ سه خرداد ۱۳۶۱، به طور کامل بر شهر خرمشهر مسلط شدند و این شهر را که از روزهای نخست جنگ به اشغال ارتش عراق درآمده بود، آزاد کردند.

به منظور واکاوی عملیات بیت المقدس با «شعبانعلی کبیری» یکی از رزمندگان گلستانی که در این عملیات حضور داشت، گفتگو کردیم که در ذیل خواهد آمد:

خودتان را معرفی کنید؟

شعبانعلی کبیری، متولد ۱۳۳۸ و بازنشسته آموزش و پرورش هستم. خداوند توفیق داد که در دفاع مقدس ۱۱ ماه در جبهه های حق علیه باطل حضور بیابم که عملیات «الی بیت المقدس» یا فتح خرمشهر یکی از آن ها بود.

من و یکی از برادرانم و داماد خانواده که هر دو شهید شدند، به طور همزمان در عملیات بیت المقدس حضور داشتیم.

* برادران شما در کدام عملیات شهید شدند.

ما ۱۰ خواهر و برادر بودیم که تقریبا همه برادران و یکی خواهرانم و مادر و پدرم برای یک دوره کوتاه هم که شده، در جبهه حضور یافتند.

دو تا از برادرانم و داماده خانواده به فیض شهادت نائل آمدند. شهید عباسعلی کبیری در عملیات بیت المقدس از ناحیه دست جانباز و در عملیات محرم به شهادت رسید، وی از تهران اعزام شده بود.

شهید محمدابراهیم کارمند بیمارستان پنج آذر گرگان بود و در جبهه به عنوان راننده آمبولانس فعالیت کرد، وی در عملیات والفجر ۸ در فاو شهید شد.

داماد خانواده «اسدالله بالاجاده» هم که ایشان در خرمشهر به شهادت رسید، فعالیت هایی انقلابی زیادی داشت و در عملیات هایی متعددی شرکت کرد.

* مادر و خواهرتان چه اقداماتی در جبهه انجام دادند؟

مادرم و خواهرم به عنوان پشتیبانی به جبهه می رفتند، آنها امورات رزمندگان مانند شستشو لباس و پتو، بسته بندی اغذیه، آماده سازی لباس، جابجایی وسایل و غیره را انجام می دادند.

* خانواده شما خالفتی برای حضور در جبهه نداشتند؟

پدر و مادرم دل بزرگی داشتند و نمی گفتند که به جبهه نروید. شاید احساس نیاز به ما بود اما یک بار هم به زبان نیاوردند.

* در کدام عملیات ها شرکت کردید؟

اولین اعزام بنده در سال ۵۹ و به جبهه شوش بود و دومین اعزام، بیت المقدس بود.

* در مورد عملیات بیت المقدس توضیح دهید.

عملیات بیت المقدس ۱۰ اردیبهشت ۶۱ اتفاق افتاد و بنده در آن زمان ۲۱ ساله بودم.

این عملیات که به آزادسازی خرمشهر منجر شد، دارای نکات فراوانی است. فارغ از اینکه در این عملیات، دشمن، اسیر و کشته های فراوانی داد و بیش از پنج هزار کیلومتر آزادسازی و غنیمت زیادی هم گرفته شد اما هیچکدام از این ها برای ما پیروزی تلقی نشد.

اگر به فرمایش امام راحل در آن زمان دقت کنیم که فرمودند: «فتح خرمشهر فتح خاک نبود بلکه فتح ارزش ها بود»، می فهمیم که این عملیات حاوی نکات قابل تأمل بسیاری است.

ما در بیت المقدس با توجه به توان کم و با وجود اینکه حتی برخی از گروهان ها اسلحه نداشتند، پیروز شدیم.

بنابراین به باور رسیدن جوانان و اینکه با همدلی می توان بر بزرگترین دشمن غلبه کرد، یکی از ارزش های این عملیات بود. در آزادسازی خرمشهر ارتش، سپاه و بسیج، نیروی مردمی، نیروی ژاندارمری و حتی جهاد، پزشکان، پرستاران و همه مردم با هم یکی شده بودند.

این خودباوری زمینه ای برای سایر اقدامات در طول دفاع مقدس و انقلاب شد و اکنون کشور با این خودباوری توانسته در لکثر زمینه ها و رشته ها پیشرفت کند. اگر در زمینه هایی مانند انرژی هسته ای، نانو، پزشکی و غیره حرفی برای گفتن داریم، هسته این پیشرفت را در پیروزی های دفاع مقدس و بالاخص در فتح خرمشهر می توان یافت.

دومین موردی که در فتح خرمشهر ارزش محسوب می شود، دفاع از حیثیت بود. دشمن بنا داشت که انقلاب اسلامی را ساقط کرده و یا حداقل خوزستان را از ایران جدا کرده و دولت مستقل شکل دهد که خوشبختانه به هیچ کدام یک از این اهداف نرسید.

دشمن تمام توان خود را گذاشت و همه ابزار خود را به کار گرفت اما همت، شجاعت، باور و ایستادگی جوانان، دشمن را در اهداف خود ناکام گذاشت.

صدام، خرمشهر را از لحاظ تسلیحاتی و امکانات طوری سنگربندی کرده بود که به قول خودش اگر ایرانیان ۲۰ سال بجنگنند نمی توانند خرمشهر را آزاد کنند اما ما دیدیم که خرمشهر آزاد شد.

از دیگر ارزش ها شجاعت بود؛ فشار زیادی روی سربازان بود و آنها با دست خالی مقابل دشمن ایستاندند.

سربازان چنان شجاعتی در فتح خرمشهر به خرج دادند که دشمن و کل کسانی که علیه ما می جنگیدند به این نتیجه رسیدند که به هیچ عنوان نمی توانند با ایران مقابله کرد. زمانی که دشمن خرمشهر را از دست داد همه چیز خود را از دست داد و دیگر دنیا به صدام امید نداشت.

در عملیات بیت المقدس افرادی که آمده بودند با دل آمدند و نه با سلاح و ما با پابرهنه ها، بقال ها، کشاورزان، دانشجویان، دانش آموزان و غیره در برابر دشمن ایستادیم.

واقعا جنگیدن در آن موقع احساس تکلیف و گذشت و ایثار بود وگرنه ۹۰ درصد حتی قبل از آن سلاح به دست نگرفته بودند.

واقعا شب عملیات، قیامت به تمام معنا بود و کل منطقه با تیرهای رسام روشن شده بود و حتی نیازی به منور دشمن نبود. ثانیه ای نبود که خمپاره به زمین نخورد. با این همه باید یک جوان بسیجی و رزمنده باید ۲۰ کیلومتر خود را به خاکریز می رساند و این تازه شروع کار بود.

رزمندگان با این حالت جنگ کردند و شب های طولانی نخوابیدند و سختی های زیادی تحمل کردند تا به پیروزی برسند.

این شجاعت درس بزرگی را به دشمنان ما در طول تاریخ داد.

ما در آن زمان در برابر دنیا ایستادیم و این درحالی بود که حتی امکانات نظامی و اقتصادی نداشتیم و از همان موقع تحریم بودیم.

موقعی که هدف بزرگ شد، باید سرمایه و پشتوانه هم بزرگ باشد؛ این بود که امام فرمود که خرمشهر را خدا آزاد کرد. اگر در هشت سال دفاع مقدس اتکا و تکیه گاه مان به خداوند نبود یک قدم نمی توانستیم، جلو بریم.

زمانی که خرمشهر آزاد شد کل ملت ایران خوشحالی کردند و شیرینی و شربت پخش می کردند و شهید مهدوی هم با خود خوش روی تابلوی ورودی خرمشهر نوشت خرمشهر ۳۶ میلیون جمعیت که عکس آن هم در موزه موجود است.

* با توجه به تحریم های کنونی، وظیفه جوانان برای پیشرفت ایران چیست؟

دشمن هیچ وقت تحریم خود را از ایران برنداشته است، تحریم ها از زمان جنگ بود و اکنون هم است و دشمن از همان موقع، هم از لحاظ اقتصادی و هم نظامی ما را تحریم کرده بود.

ما در آن زمان هیچ امکاناتی نداشتیم اما اکنون امکانات زیاد و با نیروی تحصیل کرده داریم و می توان با اتکا به توان داخل بر مشکلات غلبه کنیم.

تجربه هم نشان داده که هرجا به خودمان متکی بودیم و چشمامان به غیر نبود آنجا پیشرفت کردیم.

* فعالیت های خیرخواهانه هم داشته اید.

حدود هشت سال است که با همکاری دیگر دوستان، دست به کار خیر زده و ابتدا صندوق خیریه و اکنون هم صندوق نیکوکاری را بنا کردیم و اکنون در سنگر دیگر و به نحو دیگر به مردم خدمت می کنیم.

برای این که انقلاب به هدفش برسد باید با تمام امکانات در برابر دشمنان مقابله کنیم.

* سخن آخر.

جوانان بدانند که حرف، راه و سیره امام برای کشور راهگشا است و این انقلاب بود که به کشور ارزش، اعتبار و حیثیت داد و ما را در دنیا عزیز کرد. ما اگر بتوانیم به توان خود متکی باشیم می توانیم به اهداف خود برسیم و پیروز میدان باشیم.