گیلانی ها هنگام زولبیا فروشی در ماه رمضان آوازی مخصوص دارند.

به گزارش ایسنا، هوشنگ جاوید در کتاب «موسیقی رمضان در ایران» درباره این آئین موسیقایی توضیحی کوتاه ارائه کرده است.

در این کتاب آورده شده که نیم ساعت بعد از افطار، بچه ها زولبیا، بامیه، رشته خشکار و رشته ختایی را در سینی می چینند و برای فروش در کوچه ها به راه می افتند و برای عرضه ی آن ها، شعرهایی می خوانند.

شعرهایی مانند:

گرمه زولبیا، بارک الله زولبیا (گرم است زولبیا)

کتله دکون ، دره سربیا (کفش بپوش بیاجلو در)

با پول سیا، زوتر بیا (با پول خرد زودتر بیا)

آق جان جی ، پول هگیر بیا (از آقاجان پول بگیر و بیا)

رشته خشکاره خیلی پرباره (رشته خشکار است خیلی پر بار است)

انتهای پیام