ایسنا/خراسان رضوی زنان به عنوان جمعیت فعال هر کشوری، در پیشرفت و توسعه همه جانبه تأثیر مستقیمی دارند و راهبردهای هر جامعه توسعه یافته ای باید بر مبنای مشارکت فعال زنان در امور اقتصادی، سیاسی و اجتماعی پایه ریزی شود.

بر اساس این پژوهش: «جنگ و صلح، تاریخی بسیار طولانی به درازای زندگی بشریت دارد. فارغ از تلاش های علمی برای تبیین مفهومی جنگ عادلانه و قانونگذاری های بین المللی برای تعیین محدودیت و مشروعیت آن، پدیده جنگ همواره ناخوشایند بوده است. از این رو، همواره تلاش شده است تا راه های دستیابی به صلح فراگیر و عادلانه فراروی دولت ها و ملت ها قرار گیرد».

امروزه صلح مفهوم گسترده تری دارد که موارد مختلف امنیتی را شامل می شود

در این پژوهش آمده است: «صلح در لغت به معنای سازش کردن و آشتی و تراضی میان متنازعین است. از صلح تعریف های مختلفی وجود دارد؛ از جمله صلح مساوی است با فقدان جنگ. اما امروزه با دیدی همه جانبه صلح به معنای فقدان جنگ نیست، بلکه مفهوم گسترده تری دارد که شامل موارد مختلف امنیتی(از جمله اقتصادی، سیاسی، نظامی، اجتماعی و زیست محیطی) است».

زنان به عنوان جمعیت فعال، در پیشرفت و توسعه همه جانبه هر کشوری تأثیر مستقیمی دارند

در این مقاله بیان شده است: «در جهان امروز که هر کشوری باید با حداکثر توان خود برای رشد و توسعه با دیگر کشورها رقابت کند، به زنان به عنوان نیمی از جمعیت نمی توان بی توجه ماند. آنان یکی از سرمایه های با ارزش در هر کشور به ویژه در کشورهای در حال توسعه هستند. زنان به عنوان جمعیت فعال، در پیشرفت و توسعه همه جانبه هر کشوری تأثیری مستقیمی دارند و راهبردهای هر جامعه توسعه یافته ای باید بر مبنای مشارکت فعال زنان در امور اقتصادی، سیاسی و اجتماعی پایه ریزی شود.

در اغلب جنگ ها، حدود ۹۰ درصد تلفات از غیرنظامیان است و بسیاری از آنان را زنان و کودکان تشکیل می دهند. از همین رو، سازمان ملل متحد از بدو تأسیس تاکنون توجه فراوانی به وضعیت زنان در جنگ و نیز فعال سازی جایگاه آنان در فرآیند صلح داشته است. برخی از اقدامات سازمان ملل عبارت است از: تأسیس کمیسیون منزلت زنان در ۱۹۴۶، سال بین المللی زنان در ۱۹۷۵،کنفرانس زنان در مکزیک، نامگذاری دهه زنان در سازمان ملل در خلال سال های ۱۹۸۵-۱۹۷۵، برگزاری کنفرانس زنان در کپنهاک در سال ۱۹۸۰، برگزاری کنفرانس زنان در نایروبی در سال ۱۹۸۵، برگزاری کنفرانس حقوق بشر در وین در سال ۱۹۹۳، برگزاری کنفرانس پکن در سال ۱۹۹۵، برگزاری کنفرانس پکن +۵ در سال ۲۰۰۰، بسیاری دیگر از این موارد را می توان یافت که حاکی از توجه به زنان در پس از جنگ جهانی دوم و به ویژه پس از پایان جنگ سرد است».

بر اساس نتایج: «توجه به آثار متفاوت جنگ ها بر زنان، سبب شده است اقداماتی در زمینه بین المللی در رابطه با موضوع زنان، صلح و امنیت بین المللی انجام گیرد. حضور نیروهای زن حافظ صلح به هنگام اجرای عملیات حفظ صلح یک نیاز مبرم و اساسی است. در بسیاری موارد می توانند وظایف و مأموریت های نیروهای حافظ صلح نظیر کمک های روان درمانی و جمع آوری اطلاعات در زمینه قربانیان خشونت جنسی و فیزیکی، همکاری با زندانیان زن، استقرار مجدد آرامش و برگرداندن زنان درگیر در مناقشات و درگیری های بین المللی به زندگی شخصیشان را با کیفیت بهتری انجام دهند. تا کنون ۸ درصد از نیروهای نظامی حافظ صلح را زنان تشکیل داده اند».

زنان رفتارهای صلح طلبانه تری در جامعه از خود نشان می دهند

این مقاله نشان داده است: «اگرچه شکاف عمیقی میان دیدگاه صلح طلبانه زنان و مردان وجود ندارد اما زنان صلح طلبتر هستند. زنان موجوداتی عاطفی هستند و در نتیجه به اخلاق مراقبت و اخلاق مسئولیت توجه می کنند ولی مردان به اخلاق عدالت یا اخلاق مبتنی بر حقوق توجه می کنند. برای زنان حفظ حیات یک اصل است و صلح طلبی آنها از این مورد نشأت می گیرد و آن دسته از فضائل مدنی که با فعالیت و ارزش های زنان پیوند دارد به پیشرفت صلح کمک می کنند».

زنان در زمینه صلح همواره نقش برجسته ای بر عهده داشته اند

بر اساس این مقاله: «اقدامات زنان در جهت استقرار و استمرار صلح در سطح جامعه جهانی نشان داده است، زنان در زمینه صلح همواره نقش برجسته ای بر عهده داشته و میزان اثرگذاری زنان مشروط به مشارکت فراگیر زنان از لحاظ سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است. برای رسیدن به صلح پایدار، مشارکت فزاینده زنان بسیار تعیین کننده است».

منابع:

*صبوری، ض.ا و دیگران. (۱۳۹۱). «چالش های نهاد زنان ملل متحد در ایجاد صلح پایدار». فصلنامه پژوهش های روابط بین الملل. شماره ۵- صص: ۱۹۲-۱۶۶.

*عباس زاده فتح آبادی، م.ع و دیگران. (۱۳۹۷). «نقش زنان در فرایندهای مربوط به صلح در عصر جهانی شدن (مورد مطالعه: افغانستان). فصلنامه سپهر سیاست. شماره ۱۵- صص: ۱۹۸-۱۷۳.

*شادمانی،م. (۱۳۹۵). «درآمدی بر نقش زنان در مخاصمات و استقرار صلح». فصلنامه مطالعاتی صیانت از حقوق زنان. شماره ۴- صص: ۸۶-۷۱.

*پورمهدی،ب.ع. (۱۳۹۴). «صلح پایدار و عدالت سیاسی جهانی». نشریه سیاست جهانی. شماره . صص: ۶۳-۳۹.

انتهای پیام