سرویس اقتصاد مشرق - یکی از معیارهای اصلی برای سنجش کارایی دولت های مختلف شاخص فلاکت است. این شاخص نشان می دهد که آیا دولت توانسته با استفاده از سیاست های اقتصادی وضع مردم را در سطح مطلوب حفظ کند یا خیر.

در میان نشانگرهای اقتصادی، شاخص فلاکت با توجه به تعریف ساده آن از یک طرف و اهمیت مؤلفه های آن از طرف دیگر یکی از پرکاربردترین شاخص ها در این زمینه است.

برای محاسبه شاخص فلاکت باید دو شاخص تورم و بیکاری را محاسبه کرد اما مشکلی که وجود دارد این است که در ایران نحوه محاسبه نرخ بیکاری در سه دهه اخیر تغییر کرده است. تا اواسط سال ۱۳۷۵ نرخ بیکاری با تعاریف و نمونه گیری متفاوتی محاسبه می شد و اکنون آمار نرخ بیکاری کشور در سال های قبل از ۱۳۷۵ در دسترس نیست. از اوایل سال ۱۳۸۴ هم مجددا طرح آمارگیری نرخ بیکاری تغییر کرد.

با این حال، اگر بر مبنای همین آمار موجود بیکاری از سال ۱۳۷۵ به بعد، شاخص فلاکت را محاسبه کنیم، مشخص می شود که نرخ شاخص فلاکت در خرداد امسال به بالاترین رقم خود رسیده است.

در خرداد امسال نرخ تورم ۳۷٫۶ درصد و نرخ بیکاری ۱۰٫۸ درصد اعلام شده است، بنابراین شاخص فلاکت به ۴۸٫۴ درصد افزایش یافته است که بالاترین رقم شاخص فلاکت از سال ۱۳۷۵ به بعد محسوب می شود. همانطور که ذکر شد آمار بیکاری قبل از سال ۱۳۷۵ در دسترس نیست اما صندوق بین المللی پول آمار بیکاری کشورمان از سال ۱۳۶۹ را منتشر کرده است.

اگر آمار نرخ بیکاری بر مبنای داده های صندوق بین المللی پول را مبنا قرار دهیم، بالاترین شاخص فلاکت در ایران به سال ۱۳۷۴ مربوط می شود زیرا در آن سال نرخ تورم به ۴۹٫۴ درصد و نرخ بیکاری به ۱۰ درصد رسید؛ بنابراین شاخص فلاکت در سال ۱۳۷۴ بالغ بر ۵۹٫۴ درصد بود.

از این رو می توان گفت که دولت رفسنجانی بالاترین رکورد شاخص فلاکت را در اختیار دارد و تاکنون رتبه دوم در اختیار دولت روحانی بوده است.