کد خبر: ۷۰۰۰۴۸ | ۱۴۰۳/۱۱/۲۹ ۱۰:۳۵:۴۵

روزبه دلاور| پس از تشکیل تیم زنان پرسپولیس و صعود این تیم به سطح اول لیگ کشورمان که بازتاب زیادی داشت و مورد توجه مردم فوتبالدوست قرار گرفت، خبر رسید که تیم فوتبال زنان استقلال هم استارت زده است.

به گزارش «اعتماد»، امروز مدتی از تشکیل تیم زنان استقلال می گذرد و بازی های این تیم در دسته دوم هم پوشش خوبی را به دنبال دارد. دو تیم پرطرفدار فوتبال کشورمان در آقایان که اگر در بخش زنان هم در سطح اول مسابقات کشوری حضور داشته باشند، می توانند تنور بازی ها را گرم نگه دارند. برای بررسی بیشتر از وضعیت تیم زنان استقلال با مریم حسن زاده، سرمربی این تیم گفت وگویی ترتیب دادیم که چکیده ای از آن را در ادامه می خوانید.

برای شروع، از سوابق خود در فوتبال بگویید.

من متولد پانزده اسفند ۱۳۶۱ هستم و از بچگی عاشق فوتبال بودم. وقتی سال ۷۹ فوتبال به منطقه ما آمد من در سالن بازی می کردم و به عنوان تکنیکی ترین بازیکن شهرستان های تهران هم انتخاب شدم. آن زمان دوست داشتم مربی هم باشم، اما قانونی گذاشته بودند که به افراد زیر ۲۲ سال مدرک مربیگری نمی دادند، اما با معرفینامه مسوولان اسلامشهر به آموزش و پرورش معرفی شدم تا بازیکنان مستعد را شناسایی کنم. بعد در ۲۲ سالگی تمام مدارک مربیگری در فوتسال و فوتبال را گرفتم. حدود ۱۲، ۱۳ سال پیش هم A آسیا را گرفتم. در همین حین هم در قهرمانی کشور با تیم دانش آموزی و دانشگاهی در مسابقات شرکت می کردم و در لیگ برتر کشور هم با شهرداری اسلامشهر مربیگری کردم. در دوران بازی هم در فوتبال و هم در فوتسال پرسپولیس بازی کردم، کاپیتان این تیم بودم و پس از یک سال که تیم را جمع کردند در تیم هم بودم.

در همان دوران طرفدار پرسپولیس بودید یا استقلال؟

واقعیت را بگویم از بس فوتبال را دوست داشتم که فقط می خواستم در فوتبال باشم و این جوری نبود که اهمیتی داشته باشد و بگویم طرفدار کدام تیم بودم! کار خودم اهمیت داشت و می خواستم جایی که کار می کنم آن تیم را بالا بکشم حالا چه به عنوان بازیکن و چه مربی. در ساپیا هم کاپیتان بودم، تمرکزم روی این تیم بود و واقعا این تیم را هم دوست داشتم.

بسیار خب. کارنامه فوتبالی شما تا همین جا بود؟

نه! بعد از سایپا به اسلامشهر برگشتم و سال ۸۹ تیم بانوان استقلال را تشکیل دادم و بازیکن و مربی بودم. در همین حین که در استقلال مربیگری می کردم در سال ۹۴ به عنوان کمک مربی بزرگسالان دعوت شدم و کمک مربیگری تیم ملی جوانان و نوجوانان را هم در سابقه کاری دارم، بعد هم تیم های لیگ دو و باز هم به استقلال که لیگ دو است، آمدم که الان هم اینجا هستم . البته بین تیم ملی زیر ۱۷ سال و استقلال، این تیم را انتخاب کردم.

در استقلال به فوتبال زنان توجه می شود؟

باشگاه در حد لیگ دو حمایت می کند . من زمانی که آمدم، مدیر قبلی بود و شروع تست ها بود. با تغییر مدیرعامل خوشبختانه نگاه بهتری به تیم داشتند و حمایت کردند تا میزبان شویم. ما در مجموعه مرغوبکار که کار می کنیم خوشبختانه ساعت های خوبی را به ما می دهند تا تمرین کنیم، چون بچه ها یکسری ها دانش آموز هستند. مدیر آکادمی همین طور. خانم شجاعی از زمانی که آمدند حمایت زیادی کردند و نگاه ویژه دارند تا کارهای تیم ما بهتر انجام شوند همین طور خانم محمدیان که بسیار پیگیر کار ما هستند. یعنی یک مجموعه که کار می کنیم یکسری افراد پیگیر کار ما هستند تا در مسابقات شرکت کنیم. حالا کم و کاستی هایی هست اما خیلی نمی شود، خرده گرفت. ما در لیگ دو قرار داریم و خوشبختانه همه چیز خوب است و خوب پیش می رود.

هدف گذاری باشگاه برای تیم زنان استقلال چیست؟

روزی که رفتم با باشگاه صحبت کردم، گفتند دنبال کسی بودیم که سابقه بازیکن سازی داشته باشد و من در این مدت که کار کردم ۵۰ تا ۷۰ بازیکنان خودم به اردوهای مختلف رده های مختلف دعوت شدند. همین موضوع هم مدنظر باشگاه استقلال قرار گرفت و الان هم که ما شروع کردیم استقلال بازیکنی نداشت و بازیکنان خود من هم در لیگ های دیگری بازی می کردند. دست ما خالی بود. باید یک ساختاری در باشگاه شکل می دادیم و همین کار را هم انجام دادیم. با حمایت باشگاه و مجموعه مرغوبکار که ساعت خوبی به ما دادند و زمان طولانی تست گیری و بچه هایی که علاقه بیشتری به استقلال داشتند، توانستیم این تیم را تشکیل دهیم. بازیکنان خیلی اسمی نیستند، اما استعداد دارند و یک تیمی را درست کردیم.

چه کمبودهایی در این تیم و در کل فوتبال زنان وجود دارد؟

برای تیم استقلال الان همه چیز خوب است و باشگاه هم پیگیر جذب یکی، دو بازیکن هست. همچنین اگر بشود بتوانیم میزبان دوره بعد هم باشیم خوب است، چون بازی ها همزمان برگزار می شود و تیم هایی که دو تا زمین در اختیار قرار دهند شانس میزبانی دارند و ما هم از باشگاه هایی هستیم که این امکان را داریم که گرفتن میزبانی به تیم ما کمک می کند. اما به طور کلی بخواهیم به مشکلات فوتبال بانوان بپردازیم نیاز به یک مصاحبه کلی دارد که نمی دانم الان فرصت دارید تا بگویم یا نه؟

اگر ممکن است به طور جزیی به آن بپردازید.

بخواهم دو، سه تا نکته را عرض کنم، باید بگویم همان طور که در آقایان مشکل زمین چمن هست در خانم ها هم همین طور، مشکل زمین چمن در تمام شهرها داریم. مورد دیگر اینکه هزینه پیش فصل تیم کم است و باشگاه ها هزینه زیادی نمی کنند تا پیش فصل بهتری داشته باشیم و تیم ها کمی دیر شروع می کنند که البته به مرور خدا را شکر بهتر شده است. اما بهتر است که بازیکنان در باشگاه ها آماده شوند و به تیم ملی بروند نه اینکه برعکس باشد. الان یکسری ها تازه در اردوی های تیم ملی آماده می شوند و می روند به باشگاه کمک می کنند! این یکی از مشکلاتی است که به چشم می آید.

نگاه جنسیتی به فوتبال زنان هنوز وجود دارد؟

شاید چندین سال قبل این طور بود، اما الان خدا را شکر خیلی بهتر شده و اطلاع رسانی بیشتری می شود و همه می بینند و نتایج باعث می شود تا بیشتر حمایت کنند. شاید توجه ها کمتر باشد، اما رفته رفته به جایگاه برابر می رسد. مطمئنم سالیان بعد برابر می شود.

الگوی شما در مربیگری کیست؟

بین مربیانی که در آقایان فعالیت دارند کار گواردیولا را خیلی دوست دارم، چون اهمیت زیادی می دهد و خود من هم خیلی مربیگری را دوست دارم البته اخلاق من این است که زیاد سبک و سلیقه یک فرد را دوست ندارم. برنامه ریزی مربیان برای رسیدن به موفقیت توسط مربیان را پیگیری می کنم تا ببینم چه کسانی خوب هستند، اما بیشتر گواردیولا را دوست دارم، چون وقتی بیشتر زندگینامه اش را خواندم، متوجه شدم تا چه حد عمیق وقتش را برای فوتبال می گذارد. حس خوبی دارم، چون خود من هم خیلی حساس به شرایط فوتبال هستم و علاقه زیادی دارم و تمام تلاش خودم را می کنم تا در آن سطح کارایی خوبی داشته باشم.

بین مربیان ایرانی چطور؟

بیشتر مربیان خارجی مدنظرم بوده، اما بین اینها که کار کردند سبک کاری که برانکو در پرسپولیس داشت را دوست داشتم، چون خیلی جدی بود. سالیان سال توانست این مسیر را ادامه دهد برای همین هم توانست نتیجه بگیرد. یک دوره ای هم آقای نکونام خیلی خوب داشت کار می کرد. همان زمان که در فولاد بود، اما متاسفانه تحت فشار بودن در استقلال باعث شد تا نتواند نتایج خوبی بگیرد. نباید مهره های اینچنینی بسوزند و باید حمایت کرد . نکونام زود به استقلال آمد و باید چندین سال در فولاد و بقیه باشگاه ها کار می کرد و بعد به استقلال می آمد. کار کردن در پرسپولیس و استقلال خیلی سخت است، چون هم زیر نگاه طرفداران زیادی است و هر کسی یک شخص را قبول دارد و در این وضعیت کار کردن خیلی سخت است. شاید تعدادی ببینند شما چی کار می کنید و کار شما را قبول داشته باشند، اما خیلی ها نمی بینند که شرایط چطور بوده یا چه چیزهایی بوده یا نبوده است. اما در دورانی که برانکو در پرسپولیس کار می کرد برای من جالب بود که با نداشتن بسیاری از بازیکنان که پنجره نقل و انتقالات شان بسته هم بود تیم توانست با آن تعداد بازیکن نتایج قابل قبولی را بگیرد. من کسانی که می توانند کارهای خاص انجام دهند را دوست دارم.