به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، مجموعه تاریخی و فرهنگی تخت فولاد مدفن بزرگان، علما و عرفای بسیاری است که نزد برخی از مردم هنوز به طور کامل شناخته شده نیستند، به سبب خدمات مذهبی، فرهنگی و اجتماعی و علمی فراوانی که این بزرگان به جامعه ارائه کرده اند خبرگزاری تسنیم در سلسله گزارش هایی به معرفی مشاهیر تخت فولاد می پردازد.

در این گزارش شیخ احمد مجتهد بیدآبادی؛ عالم فاضل و عالم فقیه را معرفی خواهیم کرد.

شیخ احمد مجتهد بیدآبادی؛ عالم کامل و فقیه زاهد، در حدود سال۱۲۷۸ قمری در اصفهان به دنیا آمد. او بزرگترین فرزند آیت الله شیخ محمدجواد حسین آبادی بود. جدش میرزا محمدحسن، ملقب به ناقوس بود، چون خطی بسیار زیبا داشت و عمدتا به کتابت قرآن و متون اسلامی و نیز تابلوهای خطی اشتغال داشت.

شیخ احمد بیدآبادی، در آغاز از محضر پدر دانشمندش بهره مند شد و همواره با جدیت کامل به فراگیری دانش مشغول بود. از دیگر اساتید وی، میرزا محمد باقر چهارسوقی (علامه صاحب روضات) و نیز برادرش، علامه میرزا محمدهاشم چهارسوقی بودند. وی چهارده سال توفیق شاگردی مرحوم صاحب روضات را داشت.

حفظ قرآن در ۱۴ سالگی و اجازه اجتهاد در ۱۳ سالگی

از آنجا که هوش و ذکاوتی سرشار داشت، قرآن را در سن چهارده سالگی حفظ کرد. کتاب معالم را در سن هفت سالگی خواند و از حفظ کرد. اشعار ابن مالک در کتاب سیوطی را که حاوی حدود هزار بیت است، از حفظ می خواند. از همه مهمتر اینکه در سن سیزده سالگی به مرتبه رفیع اجتهاد نائل آمد و از اساتید معظم خود اجازه اجتهاد گرفت و به میرزا احمد مجتهد معروف گردید.

وی شش اجازه از اساتید خود دریافت کرد که یکی از علامه صاحب روضات به سال ۱۳۰۴ قمری و دیگری اجازه اجتهاد از علامه میرزا محمدهاشم چهارسوقی به سال ۱۳۰۵ قمری و اجازه ششم از پدرش به سال ۱۳۰۸ قمری در سن سی سالگی است.

آیت الله میرزا محمدجواد حسین آبادی در اجازهای که به فرزندش، شیخ احمد داده، چنین می نویسد: «چون بعضی از برادرانم از علما، برای فرزندم شیخ احمد از من استجازه کردند، در حالی که او نوجوانی بیش نبود، به آنان گفتم که اگرچه در این زمان هیچکس به اندازه او به چنین درجهای از علم نرسیده است، ممکن است اهل عناد گمان کنند که اجازه من به او از حب پدری است و به این جهت گفتم که دیگر اساتید به وی اجازه دهند. پس جمعی از بزرگان علماء، کثرالله تعالی امثالهم، به او اجازه اجتهاد دادند، بعضی قبل از بلوغ وی بود و بعضی بعد از بلوغ وی، به حیثی که هیچکس جرأت انکار آن را نیافت و چون تعداد اجازت آن به پنج رسید، من نیز این اجازت را با ششمین اجازه از جانب خودم تمام کردم».

ارشاد و هدایت مردم توسط شیخ بیدآبادی

وی حدود پنجاه سال در اصفهان به اقامه جماعت و هدایت و ارشاد مردم پرداخت. در هفته، سه چهار شب منبر میرفت و مردم را با مواعظ شافیه و نصایح کافیه خود بهرهمند می نمود و در ماه مبارک رمضان، نماز و منبر آن مرحوم، رونق و اهمیت به سزایی داشت.

بیدآبادی به امر تدریس نیز همت می گماشت و مدرس های وی یکی در مدرسه میرزا مهدی و دیگری کنار منزلشان بود که هنوز موجود است. در مدت پنجاه سال حضور در محله بیدآباد و مدرسه میرزا مهدی، بزرگانی چند در محضر آن استاد بزرگ حضور می یافتند و از علوم و کمالات و فضایل وی بهره ها می بردند؛ از آن جمله میتوان به آیات و حجج اسلام ذیل اشاره نمود:

برادر وی میرزا محمدعلی شاه آبادی؛ آقا جمال الدین خوانساری؛ شیخ محمدرضا کلباسی، صاحب اجازه روایات از ایشان؛ ملا علی ماربینی؛ آقارضا مظاهری؛ سید عبدالحسین طیب؛ آقا محمد مقدس؛ شیخ احمد بیان الواعظین، صاحب اجازه روایت از ایشان؛ آقا سید محمدرضا شفتی.

از مرحوم میرزا احمد مجتهد بیدآبادی تألیفات مرتبی باقی نمانده است و جزوات فقه و اصول نامرتب از تقریرات اساتیدش پس از فوت وی توسط اولادش نزد آیت الله شاه آبادی فرستاده شد.

جایگاه ویژه شیخ بیدآبادی در اخلاق و تقوی

شیخ احمد مجتهد از جایگاه ویژه ای در اخلاق و زهد و تقوی برخوردار بود و در فضایل انسانی و مکارم اخلاقی، مدارج بالایی را پیمود. چنانکه شاگردش بیان الواعظین اشاره کرده است، او در اخلاق و ارادت به خاندان عصمت و طهارت جدیت تام داشت. وی محل سکونت خود را اهدایی از طرف حضرت رضا (ع) می دانست و همه ساله در منزلش مراسم روضه خوانی دهه اول محرم برپا بود؛ چنانکه این سنت پس از ۱۱۵ سال هنوز ادامه دارد.

وی از شب بیستم و یکم ماه رمضان شبانه روزی در مدرسه میرزا مهدی معتکف می شد و عبادت می کرد و در نوافل و مستحبات بسیار جدی بود؛ به طوری که دعای کمیل را در سجود نمازهای مستحبی می خواند.

در مورد جدیت در امر تحصیل همین بس که در طول چهارده سال شاگردی مرحوم صاحب روضات، حتی روزهای تعطیل را هم به درس وی می رفته است.

مرحوم شیخ احمد مانند پدر بزرگوارش در اصفهان به اجرای حدود الهی می پرداخت. وی در مدرسه میرزا مهدی(مسجد المهدی) محکمه و مراجعه داشته، علاوه بر تدریس، به امور قضا و رفع اختلافات نیز اشتغال داشت.

شیخ احمد مجتهد بیدآبادی در روز چهارشنبه ۲۱ جمادی الاول ۱۳۵۷ قمری مصادف با ۲۹ تیر ۱۳۱۷ شمسی در حدود ۸۰ سالگی وفات یافت و در تخت فولاد داخل بقعه بروجردی به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/۱۶۴/ت