همنوایی کارگردان خارج نشین فیلم ضدایرانی با سینماگران داخلی
حدود ۲۰۰ سینماگر با امضای بیانیه ای، نسبت به موضوعات مختلف در سینما اعتراض کرده اند. جالب اینکه در میان امضاکنندگان، نام کارگردان خارج نشین یک فیلم ضدایرانی هم به چشم می خورد!
به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، حدود ۲۰۰ سینماگر بیانیه ای ۱۰ ماده ای را امضا کرده اند و نسبت به همه چیز از جمله امنیت شغلی، قاچاق فیلم، ممیزی، وزارت ارشاد، سرمایه های مشکوک، فیلم های ارزشی و … در سینما اعتراض دارند!
خبرگزاری ایلنا این بیانیه را منتشر کرده است اما مشخص نیست بیانیه خطاب به چه کسی نوشته شده؟ احتمالا صحنه گردانان ترجیح داده اند به سیاق آن ضرب المثل معروف که فحش را بینداز صاحبش آن را پیدا می کند، عمل کنند. اما نمی دانند کسی که کار فرهنگی می کند و خود را هنرمند می داند، اهل فحش دادن نیست!
امضاکنندگان این بیانیه، خود را اینچنین معرفی کرده اند: ما سینماگران، گروهی نویسنده، کارگردان، تهیه کننده، بازیگر و طیفی از نیروی انسانی با تخصص های گوناگون و دست اندرکار هنر و صنعت سینما هستیم که برای آفریدن یک اثر در قالب فیلم مستند، داستانی یا انیمیشن فعالیت می کنیم. اما سال های سال است موقعیت حرفه ای ما مورد هجوم و آسیب قرار گرفته است.
آن ها مدعی هستند: «اختناق و سانسور، موجب مهاجرت ناخواسته شماری از سینماگران شده است.» اما منظور از این سینماگران مهاجرت کرده چه کسانی هستند؟ آیا تعداد این افراد بیش از انگشتان یک دست است؟ آیا منظور کارگردانی به نام «عبدالرضا کاهانی» است که همین شب گذشته (جمعه ۱۰ آبان) به صورت غیرمستقیم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را تهدید کرده است که فیلم توقیفی خود (ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا) را با همکاری نتفلیکس به صورت اینترنتی منتشر کند؟!
یا منظور سینماگری مانند «گراناز موسوی» ساکن استرالیاست که سال ۱۳۹۰ فیلم ضدایرانی «تهران من، حراج» را ساخت و در آن تصویری منفی، منزوی، سرکوب شده و معتاد به مواد مخدر از جامعه ایران نشان داد؟ جالب اینکه این کارگردان و بازیگر فیلمش (مرضیه وفامهر) هم نامه مذکور را امضا کرده اند.
جعفر پناهی دیگر سینماگری است که این نامه را امضا کرده. او خودش در قانون شکنی ید طولایی دارد و در زمانی که دوران محکومیتش (محرومیت ۲۰ ساله از نگارش فیلمنامه و ساخت فیلم) را به اتهام «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» سپری می کند، بارها این حکم را نقض کرده است. جالب اینکه حالا او به همراه امضاکنندگان «خواهان آزادی بیان و اندیشه» است! مشخص نیست دیگر از آزادی بیان چه انتظاری دارند؟
نام «محمد رسول اف» کارگردان فیلم تلخ و سیاه «لرد» هم در میان امضاکنندگان به چشم می خورد. او چندی پیش به یک سال حبس به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی محکوم شده است. انگار هر چه بیشتر نام ها را مرور می کنیم، زوایای جدیدتری از دلایل انتشار این بیانیه اعتراضی برایمان روشن می شود!
امضاکنندگان بیانیه مذکور، در پایان مدعی شده اند: «سینمای ایران بنا بر همه این محدودیت ها و موانع از درخشش در عرصه های جهانی بازمانده و در داخل هم با ریزش مخاطب روبروست.»
اما بهتر است این سینماگران ابتدا ایراد را در قشر خودشان جست وجو کنند که چگونه با فیلم های سخیف به قصد فتح گیشه، سلیقه مخاطبان سینما را تنزل و مردم را از سینما فراری داده اند؟
انتهای پیام/
به گزارش خبرنگار سینمایی خبرگزاری فارس، حدود ۲۰۰ سینماگر بیانیه ای ۱۰ ماده ای را امضا کرده اند و نسبت به همه چیز از جمله امنیت شغلی، قاچاق فیلم، ممیزی، وزارت ارشاد، سرمایه های مشکوک، فیلم های ارزشی و … در سینما اعتراض دارند!
خبرگزاری ایلنا این بیانیه را منتشر کرده است اما مشخص نیست بیانیه خطاب به چه کسی نوشته شده؟ احتمالا صحنه گردانان ترجیح داده اند به سیاق آن ضرب المثل معروف که فحش را بینداز صاحبش آن را پیدا می کند، عمل کنند. اما نمی دانند کسی که کار فرهنگی می کند و خود را هنرمند می داند، اهل فحش دادن نیست!
امضاکنندگان این بیانیه، خود را اینچنین معرفی کرده اند: ما سینماگران، گروهی نویسنده، کارگردان، تهیه کننده، بازیگر و طیفی از نیروی انسانی با تخصص های گوناگون و دست اندرکار هنر و صنعت سینما هستیم که برای آفریدن یک اثر در قالب فیلم مستند، داستانی یا انیمیشن فعالیت می کنیم. اما سال های سال است موقعیت حرفه ای ما مورد هجوم و آسیب قرار گرفته است.
آن ها مدعی هستند: «اختناق و سانسور، موجب مهاجرت ناخواسته شماری از سینماگران شده است.» اما منظور از این سینماگران مهاجرت کرده چه کسانی هستند؟ آیا تعداد این افراد بیش از انگشتان یک دست است؟ آیا منظور کارگردانی به نام «عبدالرضا کاهانی» است که همین شب گذشته (جمعه ۱۰ آبان) به صورت غیرمستقیم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را تهدید کرده است که فیلم توقیفی خود (ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا) را با همکاری نتفلیکس به صورت اینترنتی منتشر کند؟!
یا منظور سینماگری مانند «گراناز موسوی» ساکن استرالیاست که سال ۱۳۹۰ فیلم ضدایرانی «تهران من، حراج» را ساخت و در آن تصویری منفی، منزوی، سرکوب شده و معتاد به مواد مخدر از جامعه ایران نشان داد؟ جالب اینکه این کارگردان و بازیگر فیلمش (مرضیه وفامهر) هم نامه مذکور را امضا کرده اند.
جعفر پناهی دیگر سینماگری است که این نامه را امضا کرده. او خودش در قانون شکنی ید طولایی دارد و در زمانی که دوران محکومیتش (محرومیت ۲۰ ساله از نگارش فیلمنامه و ساخت فیلم) را به اتهام «اجتماع و تبانی و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» سپری می کند، بارها این حکم را نقض کرده است. جالب اینکه حالا او به همراه امضاکنندگان «خواهان آزادی بیان و اندیشه» است! مشخص نیست دیگر از آزادی بیان چه انتظاری دارند؟
نام «محمد رسول اف» کارگردان فیلم تلخ و سیاه «لرد» هم در میان امضاکنندگان به چشم می خورد. او چندی پیش به یک سال حبس به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی محکوم شده است. انگار هر چه بیشتر نام ها را مرور می کنیم، زوایای جدیدتری از دلایل انتشار این بیانیه اعتراضی برایمان روشن می شود!
امضاکنندگان بیانیه مذکور، در پایان مدعی شده اند: «سینمای ایران بنا بر همه این محدودیت ها و موانع از درخشش در عرصه های جهانی بازمانده و در داخل هم با ریزش مخاطب روبروست.»
اما بهتر است این سینماگران ابتدا ایراد را در قشر خودشان جست وجو کنند که چگونه با فیلم های سخیف به قصد فتح گیشه، سلیقه مخاطبان سینما را تنزل و مردم را از سینما فراری داده اند؟
انتهای پیام/
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «همنوایی کارگردان خارج نشین فیلم ضدایرانی با سینماگران داخلی» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.