به گزارش خبرنگار مهر، این گردشگاه زیبا در جنوب شرق تبریز و ۷ کیلومتری مرکز شهر، در زمان حکومت آق قویونلوها ایجاد شده و در دوره صفویان توسعه یافته است.

ائل گلی تبریز تا پیش از روی کارآمدن صفویان، بزرگترین منبع ذخیره آب جهت آبیاری باغ های مناطق شرقی تبریز تا دروازه تهران و تپلی باغ بوده است. در دوران حکومت صفویان، تمام شن و ماسه و نخاله های موجود در محوطه داخلی دریاچه فعلی خالی شده و دیواره ای سنگی به دور آن کشیده شد.

مخزن آب، مثل باغ تخت شیراز از چشمه ای تأمین می شود که از سنگی در بالای مرتفع ترین سکو می جوشد. آب مخزن را پنج نهر تشکیل می دهد که در هر سکویی، یک آبشار ایجاد می شود و هر سکو یا پلکان، دارای یک ردیف درخت تبریزی در کنار دیوار عقب آن و یک ردیف درخت بید در کنار نهرهای آن است.

در دوران قاجار در پیرامون استخر ائل گلی خیابان هایی جهت عبور و مرور احداث شد و در جوار این معابر، درختان درخت تبریزی، بید مجنون و گل های اطلسی متعددی در چندین ردیف جهت تزئین گردشگاه و پاکی آب و هوا کاشته شد.

ائل گلی تبریز در سال های اخیر به یکی از بزرگترین تفرجگاه های شهر تبدیل شده است.