به گزارش خبرنگار مهر، شیعیان برای حضرت عباس جایگاه معنوی بالایی قائلند؛ او را باب الحوائج می خوانند و به او متوسل می شوند؛ چنانچه شاعران مختلف آئینی ما هم درباره این مقام حضرت ابوالفضل (ع) شعرها سروده و عرض ادب ها کرده اند.

محسن کاویانی یکی از شاعران جوان کشور و همین شاعران است که درباره حضرت قمر بنی هاشم (ع) سروده جدیدی دارد.

این شعر برای انتشار در اختیار خبرگزاری مهر قرار گرفته است.

مشروح سروده مذکور را می خوانیم؛

تنها دوای دردهای بی دوا عباس

تنها دوا، دفع بلا، دارالشفا عباس

خواندند او را اینچنین: ماه بنی هاشم

این بیشتر بوده ست مدح ماه تا عباس

وقتی گره انداخت در ابرو زمان فهمید

زین پس گره وا می کند از کارها عباس

آمد لب آب و نیامد آب بر لبه اش

ماندم که دریا تشنه تر بوده ست یا عباس

بخشید دست خویش را گویا که دشمن هم

هنگام قطع دست او گفته ست: یا عباس

امید دستم قطع شد، شد مشک چشمم پر

خیلی غریبم بی تو ای درد آشنا عباس

خورده گره روی گره روی گره کارم

مشکل گشا، مشکل گشا، مشکل گشا عباس

من شک ندارم (شهریار) اینگونه هم گفته ست:

ای عهده دار مردم بی دست و پا عباس

دستت جدا گردید و قدت (دال) شد!

مگذار یکدم شود از دامنت دستم جدا عباس

رفتی و دریا بعد تو اشکش دم مشک است

هر موج در هر سجده می گوید: بیا عباس

گاهی بیا و در ته مجلس مرا دریاب

ای همنشین گریه های بی صدا عباس

از تو به جز تو حاجتی دیگر ندارم من

باب الحوائج؛ بس که می خواهم تورا عباس

تا که شرابی صاف باشم فرصتی ساقی

بگذار باشم اربعین ها کربلا عباس

جمعیت ما سینه زن ها نگسلد از هم

دل بسته ایم از بس به ارباب وفا عباس

کاویانی در شعر دیگری هم برای امام حسین (ع) چنین سروده است؛

ای خسته از جماعت غرق ریا حسین

ای دل بریده از همه ی رنگ ها حسین

بر قتل تو فقیه دروغین بداد رأی

ای کشته ی شیوخ مقدس نما حسین

سمت تو از تمامی مردم فراری ام

ای با غریب های جهان آشنا حسین

ای بی کفن رها شده ی دشت کربلا

ما را به حال خود تو نکردی رها حسین

مصراع (شهریار) چنین نیز خواندنیست:

ای عهده دار مردم بی دست و پا حسین

در حق دشمنان خودت هم تو سال ها

کردی به جای لعنت و نفرین دعا حسین

با یک نفس تمام جهنم شود بهشت

گویند اگر جهنمیان یک صدا: حسین

امید عابدان شده بعد از نماز حج

امید عاشقان شده بعد از خدا حسین

آری برای یاری او استخاره ها

کردند مؤمنان و نماندند با حسین

معیار اگر که پینه ی پیشانی است و ریش

تنها نبود این همه ارباب ما حسین

ننگا به ما که بی ادبانه برایمان!

گشته خلاصه در عطش و کربلا حسین

من از حسین معرکه گیران گریختم

از این حسین راه زیادیست تا حسین

او را اگر که زنده شود باز می کشند

یک عده زاهدانه و با ذکر یاحسین!

ای کشته ی حسادت دنیا حسین جان

ای تشنه ی مقطع الاعضا حسین جان…