به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام ناصر رفیعی طی سخنانی به مناسبت میلاد امام حسین علیه السلام گفت: اغلب ما امام حسین را در داستان عاشورا برررسی کردیم. هرچند ماجرای مهمی است، اما بیش از پنج دهه از زندگانی ایشان قبل از عاشورا است. امام حسین در مدینه و امام حسین در مکه مغفول مانده است.

وی عبودیت را یکی از ویژگی های مهم شخصیت امام حسین معرفی کرد و گفت: در زیارتنامه ایشان می خوانیم أیها الإمام العابد.» عبودیت هدف بزرگی است؛ همچنان که تمام انبیا برای دو چیز آمدند: مردم را از طاغوت دور کنند و به بندگی خداوند بیاورند. «و لقد بعثنا فی کل أمة رسولا أن اعبدوا الله و اجتنبوا الطاغوت»؛ یعنی در هر امتی رسولی مبعوث کردیم تا خدا را عبودیت و از طاغوت دوری کنند. اوج عبودیت یعنی بنده خدا بودن. اگر کسی بنده خدا شد، بزرگ ترین افتخار است. امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید برایم همین عزت بس که من بنده تو و تو خدای منی. خداوند وقتی می خواهد پیامبرش را با بهترین واژه ها یاد می کند، کلمه عبد را به کار می برد: «سبحان الذی أسری بعبده لیلا من المسجد الحرام إلی المسجد الأقصی» این عبودیت در زندگانی امام حسین موج می زند. امام حسین را در گریه ها و مصائب نشناسیم. اصلا فلسفه وقت گرفتن از دشمن در شب عاشورا چیست؟ می فرماید برای استغفار و نماز. یک بعد مهمش این است که به دنیا نشان دهد حسین حاضر است سر این نماز کشته و شهید دهد.

رفیعی افزود: معتقدم تمام معتقدین به ادیان، مدیون امام حسین هستند؛ خداوند می فرماید «و لو لا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بیع و صلوات و مساجد؛ اگر خدا بعضی از مردم را با بعض دیگر دفع نمی کرد، صومعه ها و کلیساها و کنیسه ها و مساجدی که نام خدا در آنها بسیار برده می شود، سخت ویران می شد.» آنتوان بارا می گوید ابا عبدالله متعلق به تمام دنیاست.

انتهای پیام/