آنچه از واژه «عبادت» به هنگام استعمال آن فهمیده میشود روزه، نماز و حج و دیگر عبادتهای بدنی است که انجام آنها احتیاج به قصد قربت دارد و وجود امام صادق (ع) از این حیث زینت بخش عبادت کنندگان میباشد.

سبط ابن جوزی در «تذکره» مینویسد: علمای سیره نویس گفتهاند او به سبب اشتغال به عبادت و پرستش خدا از ریاستطلبی و دنیا خواهی منصرف بوده است .

ابنطلحه در «مطالب السؤل» مینویسد: امام جعفر بن محمد علیهما السلام صاحب دانشهای فراوان بود و عبادتهای زیاد انجام میداد و ذکرها و وردهای پی در پی میخواند. او اوقات خویش را به انواع عبادات و نیایشها تقسیم میکرد.

ابو نعیم اصفهانی در «حیلة الاولیاء» مینویسد: او به عبادت و پرستش خدا رو آورده و در برابر خدا خاضع و خاشع و از ریاست رویگردان بود.

مالک بن انس میگوید: جعفر بن محمد علیهما السلام در یکی از سه حال بود: حالت روزه، نماز و ذکر. او از عابدان بزرگ و زاهد سترگ بود که از خدا خشیت دارند. یک سال در سفر حج با او همراه بودم، هنگامی که پس از بستن احرام بر مرکب خویش قرار گرفت، تا میخواست لبیک گوید، صدایش میبرید و نزدیک میشد که از مرکب پائین افتد.
مالک در ادامه سخنش میگوید: با فضیلتتر از جعفر بن محمد از جهت دانش، عبادت و نیایش، هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و از خاطر احدی نگذشته است .

پس هیچ جای تعجب نیست که امام ابو عبدالله (ع) با فضیلتترین مردم باشد از جهت عبادت، زهد وتقوی ؛ زیرا حدود بندگی و عبادت هر کس بر پایه میزان خداشناسی اوست و به مفاد آیه «انما یخشی الله من عباده العلماء» ، امام صادق (ع) که در مرحله بالائی از علم و عرفان به ساحت الهی بوده، حدود عبادت و بندگیاش نیز به همین تناسب بوده است .

این بود عبادتهای بدنی امام. اما عبادتهای دیگر آن حضرت که پر اثرتر و منشترتر بوده، یعنی عبادت نشر دانش، تعلیم و تربیت و ارشاد و اصلاح جامعه، آنها هم بر احدی پنهان نیست و ما در فصل زندگی علمی امام، کوششهای او را در زمینه تعلیم و تربیت ،احسان و نیکوئی و عطوفت و مهربانی وسعی او را در گسترش خلقهای والای انسانی قلم زدهایم، که مراجعه شود و در فصل سخنان برگزیده امام، باز به شمهای از تلاشهای آن حضرت درباره ترغیب و تشویق مردم به حرکت در مسیر راست زندگانی
و عمل به شریعت اسلامی و آراستگی به فضائل اخلاقی اشاره خواهیم کرد.

صفحاتی از زندگانی امام جعفر صادق (ع) ص ۳۲۱ - ۳۲۲

http://www.aviny.com/Occasion/Ahlebeit/ImamSadegh/Shahadat/۸۶/Akhlagh-Sefat/Ebadat.aspx