به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد، ۱۵ خرداد ۱۳۴۶ برای سومین بار جنگ بین اعراب و اسرائیل درگرفت، نیمه شب سه کشور عربی مصر، اردن و سوریه مورد تهاجم غافلگیرانه اسرائیل قرار گرفتند. این جنگ که توسط اسرائیل شروع شد بعد از شش روز با پیروزی قاطع اسرائیل و تسلط بر ۴ برابر مساحت سرزمین اشغالی خود (در زمان اعلام موجودیت) به پایان رسید. دلیل این پیروزی دو چیز بود اول رعایت اصل غافلگیری و دوم اشراف اطلاعاتی اسرائیل بر زیرساخت های آشکار و پنهان ارتش این سه کشور( به ویژه در حوزه هوایی).

اسرائیل از سال ها قبل نفوذ در دستگاه های مختلف امنیتی و نظامی این سه کشور را آغاز کرده بود و نهایتا نیمه شب هنگام تعویض شیفت خلبانان کشور مصر، به زیرساخت های هوایی مصر حمله کرد و با نابود کردن ۳۳۸ فروند جنگنده و یکصد خلبان و زیرساخت های فرودگاهی مصر فرصت استفاده از هیچ جنگنده ای را به مصر نداد و بعد از تفوق بلافاصله به سوریه و اردن حمله کرد و با استفاده از اطلاعاتی که جاسوس های اسرائیل (از جمله الی کوهن) در اختیارش گذاشته بودند ارتش آن ها را زمین گیر کرد.

تهاجم اسرائیل به ایران (سحرگاه جمعه ۲۳ خرداد ۴۰۴) از وجوهی شبیه این تهاجم اسرائیل به کشور های عربی بود. از این منظر که نفوذ در زیرساخت های اطلاعاتی و امنیتی باعث فلج کردن پدافند در آغاز حمله و اشراف اطلاعاتی به موقعیت سرداران و دانشمندان هسته ای کشور شده بود و نیز تسلط هوایی نسبی اسرائیل بر کشور به وسیله استفاده از ریزپرنده ها، هواپیمای فوق پیشرفته F-۳۵ آمریکایی، پهپاد های هرمس، هرون و RQ-۱۷۰.

اما چرا اسرائیل نتوانست مطابق آنچه که به رئیس جمهور آمریکا وعده داده بود مانند جنگ با اعراب کار را در شش روز یکسره کند؟ شاید یکی از دلایل آن بهره گیری ایران از موشک های پیشرفته و دست برتری ایران در صنایع موشکی به ویژه موشک های بالستیک با شکل های مختلف و نکته دوم بهره گیری از قابلیت انسجام و بسیج کردن مردم در ساعات اولیه تهاجم بود.

از سال ها قبل یعنی به تعبیر دقیق تر غائله ها و فتنه های مکرر در ایران از حادثه کوی دانشگاه در سال۱۳۷۸ تا بحران انتخابات و فتنه ۱۳۸۸ و سپس فتنه بنزین در ۱۳۹۸ و نهایتا فتنه زن زندگی آزادی در ۱۴۰۰ این تصور غلط را به دشمنان جمهوری اسلامی ایران مخابره کرده بود که این نظام مشروعیت خود را از دست داده و با اولین تهاجم دچار فروپاشی سیاسی خواهد شد چنانکه در رسانه های فارسی زبان وابسته به آمریکا و اسرائیل مکررا توسط اپوزیسیون تحریک و تشویق انجام می شد.

اینکه چه چیزی باعث به میدان آمدن همه مردم ایران و یک رنگ و یکدست شدن آن ها در برابر این تهاجم شد یقینا باید به صورت دقیق توسط جامعه شناسان و مردم شناسان بررسی شود اما به اختصار می توان به بعضی از این نکات اشاره کرد؛ روحیه جنگاوری و تعصب ملی ایرانیان به صورت تاریخی در ذات آن ها نهادینه شده است. همچنین ایرانی ها علی رغم تمایلات مختلف و داشتن بافت موزائیکی جمعیتی، در ایرانیت خود همیشه تعصب داشته و دارند اگر به تاریخ ایران نگاه کنیم از نزدیک ترین انسجام مردم ایران در جنگ تحمیلی عراق علیه ایران گرفته تا تاریخ دور دست آن، هیچ گاه در دفاع از میهن، ایرانی ها دچار چند پارگی تصمیم گیری نشده اند و همواره قومیت ها، مذاهب و ادیان مختلف در کنار هم برای دفاع از ایران یکپارچه حرکت کرده اند.

مسئله دوم تعصب ایجاد شده در ایرانیان در برابر قوم یهود به عنوان یک قوم فتنه گر در تاریخ اسلام شیعی و به ویژه در برابر صهیونیسم به عنوان جنایتکاران جنگی که اخیرا دستشان به خون حدود ۶۰ هزار مسلمانان اهل غزه آلوده شده.

سوم احساس خطر نسبت به قرارگرفتن ذیل یک حکومت وابسته و غارت منابع ملی ایران شبیه آنچه در عراق، افغانستان و سوریه اتفاق افتاده یا ایجاد یک دولت دست نشانده مانند برخی از کشور های حاشیه خلیج فارس که عملا آمریکا از یکی از آنان حتی به صورت رسمی به عنوان گاو شیرده یاد کرده است که این موارد به هیچ عنوان در چارچوب غیرت ایرانیان نمی گنجد.

تأثیر دفاع مقدس و الگو های قهرمانی سرداران آن در ذهن ایرانیان چنانکه در تشییع پیکر سردار شهید حاج قاسم سلیمانی، حماسه حضور ایرانیان خودش را نشان داد تا آنجا که حتی اردشیر زاهدی، وزیر کشور نظام سیاسی پهلوی در زمان شهادت سردار بزرگ اسلام (حاج قاسم سلیمانی) پیام تسلیت فرستاد و ابراز همدردی عمیق کرد.

و بالاتر از همه وجود رهبری بصیر، مقتدر و همه جانب گرا که با مدیریت بی نظیر خود مهمترین نقش را در پیروزی این جنگ تحمیلی داشتند.قطعا ایشان نقش بی بدیلی در ایجاد روحیه همدلی و وحدت بین گروه ها و آحاد مختلف مردم ایران و همچنین مدیریت کلان جنگ داشتند که این وظیفه شکر گذاری مردم را برای این نعمت الهی بیشتر از بیش می کند.

سیدهادی طباطبایی/ معاون سابق سیاسی اجتماعی استانداری خراسان رضوی



انتهای پیام/۲۸۲