درگذشت یک استاد دانشگاه به دلیل کرونا
عصمت اسماعیلی، استاد زبان و ادبیات فارسی، به دلیل ابتلا به ویروس کرونا درگذشت.
به گزارش ایسنا، دانشگاه سمنان در پیامی با اعلام خبر درگذشت اسماعیلی نوشت: «متأسفانه با نهایت تأثر و تأسف مطلع شدیم همکار عزیز و پرتلاش مان، سرکار خانم دکتر عصمت اسماعیلی، عضو محترم هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان پس از تحمل یک دوره بیماری، آسمانی شدند.
بدین وسیله با نهایت اندوه، مصیبت وارده را به کلیه همکاران گرامی، دانشجویان ایشان و خانواده محترم شان تسلیت گفته و از درگاه ایزد منان برای آن مرحومه، علو درجات و برای بازماندگان، صبر و شکیبایی آرزومندیم.
روحش شاد و یادش گرامی»
بهادر باقری، معاون گسترش زبان فارسی در دانشگاه های خارج از کشور در وزارت علوم نیز در یادداشتی در پی درگذشت عصمت اسماعیلی نوشته است: «سفر به خیر گل من که می روی با باد/ ز دیده می روی اما نمی روی از یاد
خبر، فرصت تیغ با سینه بود/ خبر، پتک سنگین در آیینه بود
دریغا دریغ که روزت را با خبر تلخ و جانکاه پرکشیدن دوست و همکلاسی قدیمی و صمیمی ات، همکار فرهمند، پرشور و جان آگاهت، خانم دکتر عصمت اسماعیلی آغاز می کنی و چاره ای جز باور آن نداری. همان گونه که سفر بی بازگشت قیصر و سیامک عرب و حسین پورچافی و حسین محمدی را باور کردی و پذیرفتی و نام و یاد سبزاسبزشان، دست از سر دلت برنمی دارد و
یاد دلنشینت ای امید جان/ هر کجا روم روانه با من است
اگر به دست من افتد، فراق را بکشم/ که روز هجر، سیه باد و دودمان فراق
برمی گردی به سال ۱۳۶۷ و کلاس ها و راهروهای دلباز دانشگاه تهران، دختری عفیف و کوشا و خندان روی و دانشجویی به تمام معنا می بینی از زنجان با لهجه ای شیرین و کیف و کتاب به دست و جدی و جویا و پویا برای آموختن و فرارفتن از مرزهای میان مایگی و ورود به عرصه دانایی و پرسشگری. در دوره های ارشد و دکتری نیز او را سرآمد می بینی و آن گاه در کسوت استادی در گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان و استاد اعزامی وزارت علوم به کشورهای سوریه، سوئد و مجارستان، که درخشش و جوشش بی پایان و خستگی ناپذیرش، زبانزد خاص و عام است.
هرجا بود و رفت و سایه افکند، چراغ های بی شمار برافروخت و جان های بی شمار را از عطر و نور دانش و ادب و فضیلت سرشار کرد؛ شاگردان فراوانی در ایران و کشورهای دیگر در مکتب پرفیض خود پرورد و به کمال رساند و دیشب نهال ترد وجودش در برابر هجوم سموم جان شکار ویروس تازه از گرد راه رسیده، تاب نیاورد و پس از روزها تحمل درد، که با آن بیگانه نبود، جان عاریت، تسلیم دوست کرد و به تمام افق های باز پیوست و پشت حوصله نورها دراز کشید.
یقولون ان الموت صعب علی الفتی/ مفارقة الاحباب والله اصعب*
صمیمانه و سوگمندانه، این هجران ماتم بار و جان شکار را به خانواده داغدار، همکاران، شاگردان و ارادتمندان آن مهربانوی یگانه و دردانه تسلیت می گویم و برای ایشان از درگاه خداوند متعال، آرامش و بخشش بی پایان و برای خانواده و همکارانشان و خودمان، شکیبایی و اجر آرزومندم.
روانش مینوی و یاد شیرینش، زمزمه همیشه اهل دل و دانش باد!
بهادر باقری
اول اردیبهشت ماه جلالی ۱۳۹۹
*ترجمه شعر عربی منسوب به علی (ع):
گویند مرگ جوان بسیار دشوار و سنگین است، اما هجران دوستان از آن دشوارتر است.»
کتاب «آموزش زبان فارسی به مجارستانی ها» به جامانده از عصمت اسماعیلی است که سرویراستاری بخش فارسی و تالیف بخشی از متون فارسی آن را برعهده داشت.
انتهای پیام
به گزارش ایسنا، دانشگاه سمنان در پیامی با اعلام خبر درگذشت اسماعیلی نوشت: «متأسفانه با نهایت تأثر و تأسف مطلع شدیم همکار عزیز و پرتلاش مان، سرکار خانم دکتر عصمت اسماعیلی، عضو محترم هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان پس از تحمل یک دوره بیماری، آسمانی شدند.
بدین وسیله با نهایت اندوه، مصیبت وارده را به کلیه همکاران گرامی، دانشجویان ایشان و خانواده محترم شان تسلیت گفته و از درگاه ایزد منان برای آن مرحومه، علو درجات و برای بازماندگان، صبر و شکیبایی آرزومندیم.
روحش شاد و یادش گرامی»
بهادر باقری، معاون گسترش زبان فارسی در دانشگاه های خارج از کشور در وزارت علوم نیز در یادداشتی در پی درگذشت عصمت اسماعیلی نوشته است: «سفر به خیر گل من که می روی با باد/ ز دیده می روی اما نمی روی از یاد
خبر، فرصت تیغ با سینه بود/ خبر، پتک سنگین در آیینه بود
دریغا دریغ که روزت را با خبر تلخ و جانکاه پرکشیدن دوست و همکلاسی قدیمی و صمیمی ات، همکار فرهمند، پرشور و جان آگاهت، خانم دکتر عصمت اسماعیلی آغاز می کنی و چاره ای جز باور آن نداری. همان گونه که سفر بی بازگشت قیصر و سیامک عرب و حسین پورچافی و حسین محمدی را باور کردی و پذیرفتی و نام و یاد سبزاسبزشان، دست از سر دلت برنمی دارد و
یاد دلنشینت ای امید جان/ هر کجا روم روانه با من است
اگر به دست من افتد، فراق را بکشم/ که روز هجر، سیه باد و دودمان فراق
برمی گردی به سال ۱۳۶۷ و کلاس ها و راهروهای دلباز دانشگاه تهران، دختری عفیف و کوشا و خندان روی و دانشجویی به تمام معنا می بینی از زنجان با لهجه ای شیرین و کیف و کتاب به دست و جدی و جویا و پویا برای آموختن و فرارفتن از مرزهای میان مایگی و ورود به عرصه دانایی و پرسشگری. در دوره های ارشد و دکتری نیز او را سرآمد می بینی و آن گاه در کسوت استادی در گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سمنان و استاد اعزامی وزارت علوم به کشورهای سوریه، سوئد و مجارستان، که درخشش و جوشش بی پایان و خستگی ناپذیرش، زبانزد خاص و عام است.
هرجا بود و رفت و سایه افکند، چراغ های بی شمار برافروخت و جان های بی شمار را از عطر و نور دانش و ادب و فضیلت سرشار کرد؛ شاگردان فراوانی در ایران و کشورهای دیگر در مکتب پرفیض خود پرورد و به کمال رساند و دیشب نهال ترد وجودش در برابر هجوم سموم جان شکار ویروس تازه از گرد راه رسیده، تاب نیاورد و پس از روزها تحمل درد، که با آن بیگانه نبود، جان عاریت، تسلیم دوست کرد و به تمام افق های باز پیوست و پشت حوصله نورها دراز کشید.
یقولون ان الموت صعب علی الفتی/ مفارقة الاحباب والله اصعب*
صمیمانه و سوگمندانه، این هجران ماتم بار و جان شکار را به خانواده داغدار، همکاران، شاگردان و ارادتمندان آن مهربانوی یگانه و دردانه تسلیت می گویم و برای ایشان از درگاه خداوند متعال، آرامش و بخشش بی پایان و برای خانواده و همکارانشان و خودمان، شکیبایی و اجر آرزومندم.
روانش مینوی و یاد شیرینش، زمزمه همیشه اهل دل و دانش باد!
بهادر باقری
اول اردیبهشت ماه جلالی ۱۳۹۹
*ترجمه شعر عربی منسوب به علی (ع):
گویند مرگ جوان بسیار دشوار و سنگین است، اما هجران دوستان از آن دشوارتر است.»
کتاب «آموزش زبان فارسی به مجارستانی ها» به جامانده از عصمت اسماعیلی است که سرویراستاری بخش فارسی و تالیف بخشی از متون فارسی آن را برعهده داشت.
انتهای پیام
گفتگو با هوش مصنوعی
💬 سلام! می‌خوای درباره‌ی «درگذشت یک استاد دانشگاه به دلیل کرونا» بیشتر بدونی؟ من اینجام که راهنماییت کنم.