مدیر کل موزه ملی ایران خبر داد: پژوهش های انجام شده روی بقایای اسب از دو مجموعه موزه ملی ایران و چند محوطه باستانی دیگر به همراه نمونه هایی از کشورهای آسیایی و اروپایی، نشان دهنده ی اهمیت تبار اسب های دوره ساسانی در شکل گیری اسب های اروپا و آسیای مرکزی است.

به گزارش ایسنا، جبرئیل نوکنده با بیان این که گروهی از پژوهشگران ایرانی به هدایت مرجان مشکور - پژوهشگر وابسته به موزه ملی ایران و موزه تاریخ طبیعی پاریس - به همراهی تیمی از پژوهشگران بین المللی با مطالعه مجموعه بسیار بزرگی از ژنوم اسب، اطلاعات مهمی از گونه های اسب، تغییرات این گونه و پراکنش آنها در پنج هزار سال گذشته کسب کردند، گفت: نمونه های مطالعه شده اسب و گورخر ایرانی از مکان های باستانی تپه حسنلو (عصر آهن و اشکانی)، تپه مهرعلی (مس سنگی)، شهر قومس (ساسانی)، تپه سگزآباد (عصر آهن)، روانسر (ساسانی) و تپه بلقیس (سلجوقی- ایلخانی تا صفوی) هستند که قدمتی حدود هفت هزار سال تا چهارصد سال دارند.

وی موزه ملی ایران، آزمایشگاه بیوباستان شناسی آزمایشگاه مرکزی دانشگاه تهران، پژوهشکده باستان شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، موسسه مطالعات پیشرفته سعیدی دانشگاه کاشان، دانشگاه تربیت مدرس و شرکت سهامی آب منطقه ای کرمانشاه، را شش موسسه علمی - پژوهشی ایرانی دانست که در این مطالعه مشارکت داشته اند.

مرجان مشکور - باستان جانورشناس – در این رابطه گفت: گروهی ۱۲۱ نفره از متخصصان ژنتیک، باستان شناسان و زیست شناسان تکاملی از ۸۵ موسسه علمی-پژوهشی جهان موفق به استخراج «دی ان ای» از ۲۷۸ نمونه استخوان باستانی اسب از ۱۹ کشور آسیا و اروپا شدند که قدمتی بین ۴۲ هزار سال تا ۴۰۰ سال دارند.

او با بیان این که یکی از مهمترین نتایج این پژوهش بین المللی نشان می دهد که نیاکان اسب های اروپایی و آسیای مرکزی اسب های دوره ساسانی در ایران بوده اند، ادامه داد: شباهت ژنتیک نمونه های اروپا و آسیای مرکزی مربوط به قرون هفتم تا نهم میلادی به نمونه های دوره ساسانی از قرن های چهارم و پنجم میلادی نشان می دهد که این اسب ها در جنگ های امپراتوری ساسانی با بیزانس، هپتالیان و بعدها توسط مسلمانان به جنوب اروپا و آسیای مرکزی وارد شده اند.

وی با تاکید بر این که دو نمونه استخوان مطالعه شده اسب ساسانی در این پژوهش در شهر قومس در نزدیکی سمنان یافت شده و به دوران حکومت یزدگرد دوم یا برادر وی پیروز اول برمی گردند، اظهار کرد: نمونه دیگر استخوان اسب ساسانی در مکانی نزدیک شهر روانسر کرمانشاه به دست آمده و مربوط به دوره حکومت شاهپور دوم است.

مشکور تاکید کرد: اسب های منطقه شمال شرق ایران در دوره ساسانی با توجه به شکل ظاهری، جنسیت (اسب نر)، جثه بزرگ و رنگ آنها انتخاب شده و بعدها در مناطق آسیای مرکزی و اروپا منتشر شده اند. بر پایه مدارک باستان شناسی و ژنتیک موجود شمال شرق ایران و خصوصا سمنان خاستگاه اسب های جدید است.

به نقل از روابط عمومی موزه ملی ایران، نتیجه این پژوهش جمعه ۱۳ اردیبهشت در ژورنال علمی سل (Cell) منتشر شد و بلافاصله در رسانه های جهان انعکاس وسیعی یافت. ژورنال سل یکی از چند ژورنال نخست علمی جهان در حوزه علوم زیستی است و با ضریب تاثیر ۳۱ از جایگاه علمی ممتازی برخوردار است.

انتهای پیام