به گزارش خبرنگار مهر، مردم محلی از این کلیسا با نام ناخیرچی یاد می کنند. با قدمتی که به قرن ۱۶ میلادی بازمی گردد، طبق برخی روایات، این کلیسا محل عبادت چوپانان ارمنی ساکن در روستاهای پیرامون دره شام بوده و در سال ۱۸۳۶ میلادی بازسازی شده است.

طرح کلیسا از خارج به صورت مربع و فضای داخلی آن به شکل صلیب است. گنبدی روی بنا قرار دارد که چهار نورگیر در چهار طرف آن دیده می شود.

در محوطه کلیسا سنگ صلیب های وجود داشتند که برای محافظت بیشتر به تبریز منتقل شدند. این اثر در مه ۲۰۰۸ میلادی، در فهرست میراث جهانی یونسکو و در اسفند ۱۳۸۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.