به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره نور بیست و چهارمین سوره قرآن است و در جزء هجدهم آن قرار دارد.

کلمه نور ۷ بار در این سوره به کار رفته و آیه نور در آن آمده است. سوره نور احکام فقهی بسیاری چون حد زنا و نسبت زنا دادن (قذف) و واجب بودن حجاب برای زنان را بیان می کند.

همچنین در این سوره به ماجرای افک و مسائل مربوط به نکاح و افترا، بهتان و تهمت اشاره شده و از اشاعه فحشا نهی شده است.

پیامبر (ص) درباره فضیلت سوره نور می فرماید: هر کس سوره نور را قرائت کند، خداوند به تعداد تمام مردان و زنان مومن در گذشته و در آینده به او ده حسنه می دهد.

ایشان درباره آموزش سوره نور به اعضای خانواده نیز فرمودند: از حقوق دختر بر پدر آن است که سوره نور را به او تعلیم دهد.

امام علی (ع) نیز در این باره می فرماید: سوره نور را به زنان تان بیاموزید که در آن موعظه ها و پند های نیکویی است.

در حدیثی امام صادق (ع) فرمودند: مال و غریزه جنسی خود را با تلاوت سوره نور محافظت کنید و زنان تان را با این سوره حفظ کنید؛ زیرا هر کس بر قرائت این سوره به صورت روزانه یا شبانه مداومت ورزد، هیچ یک از اهل خانه اش مرتکب زنا نخواهد شد و پس از مرگش هفتاد هزار فرشته الهی او را تا قبرش تشییع می کنند و برای او دعا و استغفار می کنند تا او را در قبرش کنند.

فایل صوتی تلاوت سوره نور با صدای عبدالباسط محمد عبدالصمد

متن سوره نور همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

سور ة أنزلناها و فر ضناها و أنزلنا فیها آیات بینات لعلکم تذکر ون ﴿١﴾

این سوره ای است که آن را نازل و آن را فرض گردانیدیم و در آن آیاتی روشن فرو فرستادیم باشد که شما پند پذیرید (۱)

الزانیة و الزانی فاجلدوا کل واحد منهما مائة جلدة ۖ و لا تأخذکم بهما ر أفة فی دین الله إن کنتم تؤمنون بالله و الیوم الآخر ۖ ولیشهد عذابهما طائفة من المؤمنین ﴿٢﴾

به هر زن زناکار و مرد زناکاری صد تازیانه بزنید و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید در کار دین خدا نسبت به آن دو دلسوزی نکنید و باید گروهی از مومنان در کیفر آن دو حضور یابند (۲)

الزانی لا ینکح إلا زانیة أو مشر کة و الزانیة لا ینکحها إلا زان أو مشر ک ۚ و حر م ذٰلک علی المؤمنین ﴿٣﴾

مرد زناکار جز زن زناکار یا مشرک را به همسری نگیرد و زن زناکار جز مرد زناکار یا مشرک را به زنی نگیرد و بر مومنان این امر حرام گردیده است (۳)

و الذین یر مون المحصنات ثم لم یأتوا بأر بعة شهداء فاجلدوهم ثمانین جلدة و لا تقبلوا لهم شهادة أبدا ۚ و أولٰئک هم الفاسقون ﴿٤﴾

و کسانی که نسبت زنا به زنان شوهردار می دهند سپس چهار گواه نمی آورند هشتاد تازیانه به آنان بزنید و هیچگاه شهادتی از آن ها نپذیرید و اینانند که خود فاسقند (۴)

إلا الذین تابوا من بعد ذٰلک و أصلحوا فإن الله غفور ر حیم ﴿٥﴾

مگر کسانی که بعد از آن بهتان توبه کرده و به صلاح آمده باشند که خدا البته آمرزنده مهربان است (۵)

و الذین یر مون أزواجهم ولم یکن لهم شهداء إلا أنفسهم فشهادة أحدهم أر بع شهادات بالله ۙ إنه لمن الصادقین ﴿٦﴾

و کسانی که به همسران خود نسبت زنا می دهند، و جز خودشان گواهانی دیگر ندارند هر یک از آنان باید چهار بار به خدا سوگند یاد کند که او قطعا از راستگویان است (۶)

و الخامسة أن لعنت الله علیه إن کان من الکاذبین ﴿٧﴾

و گواهی در دفعه پنجم این است که شوهر بگوید:لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگویان باشد (۷)

و یدر أ عنها العذاب أن تشهد أر بع شهادات بالله ۙ إنه لمن الکاذبین ﴿٨﴾

و از زن کیفر ساقط می شود در صورتی که چهار بار به خدا سوگند یاد کند که شوهر او جدا از دروغگویان است (۸)

و الخامسة أن غضب الله علیها إن کان من الصادقین ﴿٩﴾

و گواهی پنجم آنکه خشم خدا بر او باد اگر شوهرش از راستگویان باشد (۹)

و لولا فضل الله علیکم و ر حمته و أن الله تواب حکیم ﴿١٠﴾

و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود و اینکه خدا توبه پذیر سنجیده کار است رسوا می شدید (۱۰)

إن الذین جاءوا بالإفک عصبة منکم ۚ لا تحسبوه شر ا لکم ۖ بل هو خیر لکم ۚ لکل امر ئ منهم ما اکتسب من الإثم ۚ و الذی تولیٰ کبر ه منهم له عذاب عظیم ﴿١١﴾

در حقیقت، کسانی که آن بهتان داستان افک را در میان آوردند دسته ای از شما بودند آن تهمت را شری برای خود تصور مکنید بلکه برای شما در آن مصلحتی بوده است برای هر مردی از آنان که در این کار دست داشته همان گناهی است که مرتکب شده است و آن کس از ایشان که قسمت عمده آن را به گردن گرفته است عذابی سخت خواهد داشت (۱۱)

لولا إذ سمعتموه ظن المؤمنون و المؤمنات بأنفسهم خیر ا و قالوا هٰذا إفک مبین ﴿١٢﴾

چرا هنگامی که آن بهتان را شنیدید مردان و زنان مومن گمان نیک به خود نبردند و نگفتند: این بهتانی آشکار است؟ (۱۲)

لولا جاءوا علیه بأر بعة شهداء ۚ فإذ لم یأتوا بالشهداء فأولٰئک عند الله هم الکاذبون ﴿١٣﴾

چرا چهار گواه بر صحت آن بهتان نیاوردند؟ پس چون گواهان لازم را نیاورده اند اینانند که نزد خدا دروغگویانند (۱۳)

و لولا فضل الله علیکم و ر حمته فی الدنیا و الآخر ة لمسکم فی ما أفضتم فیه عذاب عظیم ﴿١٤﴾

و اگر فضل خدا و رحمتش در دنیا و آخرت بر شما نبود قطعا به سزای آنچه در آن به دخالت پرداختید به شما عذابی بزرگ می رسید (۱۴)

إذ تلقونه بألسنتکم و تقولون بأفواهکم ما لیس لکم به علم و تحسبونه هینا و هو عند الله عظیم ﴿١٥﴾

آنگاه که آن بهتان را از زبان یکدیگر می گرفتید و با زبانهای خود چیزی را که بدان علم نداشتید می گفتید و می پنداشتید که کاری سهل و ساده است با اینکه آن امر نزد خدا بس بزرگ بود (۱۵)

و لولا إذ سمعتموه قلتم ما یکون لنا أن نتکلم بهٰذا سبحانک هٰذا بهتان عظیم ﴿١٦﴾

و گر نه چرا وقتی آن را شنیدید نگفتید: برای ما سزاوار نیست که در این موضوع سخن گوییم خداوندا تو منزهی این بهتانی بزرگ است (۱۶)

یعظکم الله أن تعودوا لمثله أبدا إن کنتم مؤمنین ﴿١٧﴾

خدا اندرزتان می دهد که هیچ گاه دیگر مثل آن را اگر مومنید تکرار نکنید (۱۷)

و یبین الله لکم الآیات ۚ و الله علیم حکیم ﴿١٨﴾

و خدا برای شما آیات خود را بیان می کند و خدا دانای سنجیده کار است (۱۸)

إن الذین یحبون أن تشیع الفاحشة فی الذین آمنوا لهم عذاب ألیم فی الدنیا و الآخر ة ۚ و الله یعلم و أنتم لا تعلمون ﴿١٩﴾

کسانی که دوست دارند که زشتکاری در میان آنان که ایمان آورده اند شیوع پیدا کند برای آنان در دنیا و آخرت عذابی پر درد خواهد بود و خداست که می داند و شما نمی دانید (۱۹)

و لولا فضل الله علیکم و ر حمته و أن الله ر ءوف ر حیم ﴿٢٠﴾

و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود و اینکه خدا رئوف و مهربان است مجازات سختی در انتظارتان بود (۲۰)

یا أیها الذین آمنوا لا تتبعوا خطوات الشیطان ۚ و من یتبع خطوات الشیطان فإنه یأمر بالفحشاء و المنکر ۚ و لولا فضل الله علیکم و ر حمته ما زکیٰ منکم من أحد أبدا ولٰکن الله یزکی من یشاء ۗ و الله سمیع علیم ﴿٢١﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید پای از پی گامهای شیطان منهید و هر کس پای بر جای گامهای شیطان نهد بداند که او به زشتکاری و ناپسند وامی دارد و اگر فضل خدا و رحمتش بر شما نبود هرگز هیچ کس از شما پاک نمی شد ولی این خداست که هر کس را بخواهد پاک می گرداند و خداست که شنوای داناست (۲۱)

و لا یأتل أولو الفضل منکم و السعة أن یؤتوا أولی القر بیٰ و المساکین و المهاجر ین فی سبیل الله ۖ ولیعفوا ولیصفحوا ۗ ألا تحبون أن یغفر الله لکم ۗ و الله غفور ر حیم ﴿٢٢﴾

و سرمایه داران و فراخ دولتان شما نباید از دادن مال به خویشاوندان و تهیدستان و مهاجران راه خدا دریغ ورزند و باید عفو کنند و گذشت نمایند مگر دوست ندارید که خدا بر شما ببخشاید؟ و خدا آمرزنده مهربان است (۲۲)

إن الذین یر مون المحصنات الغافلات المؤمنات لعنوا فی الدنیا و الآخر ة و لهم عذاب عظیم ﴿٢٣﴾

بی گمان کسانی که به زنان پاکدامن بی خبر از همه جا و با ایمان نسبت زنا می دهند در دنیا و آخرت لعنت شده اند و برای آن ها عذابی سخت خواهد بود (۲۳)

یوم تشهد علیهم ألسنتهم و أیدیهم و أر جلهم بما کانوا یعملون ﴿٢٤﴾

در روزی که زبان و دست ها و پاهایشان بر ضد آنان برای آنچه انجام می دادند شهادت می دهند (۲۴)

یومئذ یوفیهم الله دینهم الحق و یعلمون أن الله هو الحق المبین ﴿٢٥﴾

آن روز خدا جزای شایسته آنان را به طور کامل می دهد و خواهند دانست که خدا همان حقیقت آشکار است (۲۵)

الخبیثات للخبیثین و الخبیثون للخبیثات ۖ و الطیبات للطیبین و الطیبون للطیبات ۚ أولٰئک مبر ءون مما یقولون ۖ لهم مغفر ة و ر زق کر یم ﴿٢٦﴾

زنان پلید برای مردان پلیدند و مردان پلید برای زنان پلید و زنان پاک برای مردان پاکند و مردان پاک برای زنان پاک اینان از آنچه در باره ایشان می گویند بر کنارند برای آنان آمرزش و روزی نیکو خواهد بود (۲۶)

یا أیها الذین آمنوا لا تدخلوا بیوتا غیر بیوتکم حتیٰ تستأنسوا و تسلموا علیٰ أهلها ۚ ذٰلکم خیر لکم لعلکم تذکر ون ﴿٢٧﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید به خانه هایی که خانه های شما نیست داخل مشوید تا اجازه بگیرید و بر اهل آن سلام گویید این برای شما بهتر است باشد که پند گیرید (۲۷)

فإن لم تجدوا فیها أحدا فلا تدخلوها حتیٰ یؤذن لکم ۖ و إن قیل لکم ار جعوا فار جعوا ۖ هو أزکیٰ لکم ۚ و الله بما تعملون علیم ﴿٢٨﴾

و اگر کسی را در آن نیافتید پس داخل آن مشوید تا به شما اجازه داده شود و اگر به شما گفته شد: برگردید برگردید که آن برای شما سزاوارتر است و خدا به آنچه انجام می دهید داناست (۲۸)

لیس علیکم جناح أن تدخلوا بیوتا غیر مسکونة فیها متاع لکم ۚ و الله یعلم ما تبدون و ما تکتمون ﴿٢٩﴾

بر شما گناهی نیست که به خانه های غیرمسکونی که در آن ها برای شما استفاده ای است داخل شوید و خدا آنچه را آشکار و آنچه را پنهان می دارید می داند (۲۹)

قل للمؤمنین یغضوا من أبصار هم و یحفظوا فر وجهم ۚ ذٰلک أزکیٰ لهم ۗ إن الله خبیر بما یصنعون ﴿٣٠﴾

به مردان با ایمان بگو: دیده فرو نهند و پاکدامنی ورزند که این برای آنان پاکیزه تر است زیرا خدا به آنچه می کنند آگاه است (۳۰)

و قل للمؤمنات یغضضن من أبصار هن و یحفظن فر وجهن و لا یبدین زینتهن إلا ما ظهر منها ۖ ولیضر بن بخمر هن علیٰ جیوبهن ۖ و لا یبدین زینتهن إلا لبعولتهن أو آبائهن أو آباء بعولتهن أو أبنائهن أو أبناء بعولتهن أو إخوانهن أو بنی إخوانهن أو بنی أخواتهن أو نسائهن أو ما ملکت أیمانهن أو التابعین غیر أولی الإر بة من الر جال أو الطفل الذین لم یظهر وا علیٰ عور ات النساء ۖ ولا یضر بن بأر جلهن لیعلم ما یخفین من زینتهن ۚ و توبوا إلی الله جمیعا أیه المؤمنون لعلکم تفلحون ﴿٣١﴾

و به زنان با ایمان بگو: دیدگان خود را از هر نامحرمی فرو بندند و پاکدامنی ورزند و زیورهای خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که طبعا از آن پیداست و باید روسری خود را بر گردن خویش فرو اندازند و زیورهایشان را جز برای شوهرانشان یا پدرانشان یا پدران شوهرانشان یا پسرانشان یا پسران شوهرانشان یا برادرانشان یا پسران برادرانشان یا پسران خواهرانشان یا زنان همکیش خود یا کنیزانشان یا خدمتکاران مرد که از زن بی نیازند یا کودکانی که بر عورتهای زنان وقوف حاصل نکرده اند آشکار نکنند و پاهای خود را به گونه ای به زمین نکوبند تا آنچه از زینتشان نهفته می دارند معلوم گردد ای مومنان همگی از مرد و زن به درگاه خدا توبه کنید امید که رستگار شوید (۳۱)

و أنکحوا الأیامیٰ منکم و الصالحین من عبادکم و إمائکم ۚ إن یکونوا فقر اء یغنهم الله من فضله ۗ و الله واسع علیم ﴿٣٢﴾

بی همسران خود و غلامان و کنیزان درستکارتان را همسر دهید اگر تنگدستند خداوند آنان را از فضل خویش بی نیاز خواهد کرد و خدا گشایشگر داناست (۳۲)

و لیستعفف الذین لا یجدون نکاحا حتیٰ یغنیهم الله من فضله ۗ و الذین یبتغون الکتاب مما ملکت أیمانکم فکاتبوهم إن علمتم فیهم خیر ا ۖ و آتوهم من مال الله الذی آتاکم ۚ و لا تکر هوا فتیاتکم علی البغاء إن أر دن تحصنا لتبتغوا عر ض الحیاة الدنیا ۚ و من یکر ههن فإن الله من بعد إکر اههن غفور ر حیم ﴿٣٣﴾

و کسانی که وسیله زناشویی نمی یابند باید عفت ورزند تا خدا آنان را از فضل خویش بی نیاز گرداند و از میان غلامانتان کسانی که در صددند با قرارداد کتبی خود را آزاد کنند اگر در آنان خیری و توانایی پرداخت مال می یابید قرار بازخرید آن ها را بنویسید و از آن مالی که خدا به شما داده است به ایشان بدهید تا تدریجا خود را آزاد کنند و کنیزان خود را در صورتی که تمایل به پاکدامنی دارند برای اینکه متاع زندگی دنیا را بجویید به زنا وادار مکنید و هر کس آنان را به زور وادار کند در حقیقت خدا پس از اجبار نمودن ایشان نسبت به آنها آمرزنده مهربان است (۳۳)

و لقد أنزلنا إلیکم آیات مبینات و مثلا من الذین خلوا من قبلکم و موعظة للمتقین ﴿٣٤﴾

و قطعا به سوی شما آیاتی روشنگر و خبری از کسانی که پیش از شما روزگار به سر برده اند و موعظه ای برای اهل تقوا فرود آورده ایم (۳۴)

الله نور السماوات و الأر ض ۚ مثل نور ه کمشکاة فیها مصباح ۖ المصباح فی زجاجة ۖ الزجاجة کأنها کوکب در ی یوقد من شجر ة مبار کة زیتونة لا شر قیة و لا غر بیة یکاد زیتها یضیء و لو لم تمسسه نار ۚ نور علیٰ نور ۗ یهدی الله لنور ه من یشاء ۚ و یضر ب الله الأمثال للناس ۗ و الله بکل شیء علیم ﴿٣٥﴾

خدا نور آسمان ها و زمین است مثل نور او چون چراغدانی است که در آن چراغی و آن چراغ در شیشه ای است آن شیشه گویی اختری درخشان است که از درخت خجسته زیتونی که نه شرقی است و نه غربی افروخته می شود نزدیک است که روغنش هر چند بدان آتشی نرسیده باشد روشنی بخشد روشنی بر روی روشنی است خدا هر که را بخواهد با نور خویش هدایت می کند و این مثلها را خدا برای مردم می زند و خدا به هر چیزی داناست (۳۵)

فی بیوت أذن الله أن تر فع و یذکر فیها اسمه یسبح له فیها بالغدو و الآصال ﴿٣٦﴾

در خانه هایی که خدا رخصت داده که قدر و منزلت آن ها رفعت یابد و نامش در آن ها یاد شود در آن خانه ها هر بامداد و شامگاه او را نیایش می کنند (۳۶)

ر جال لا تلهیهم تجار ة و لا بیع عن ذکر الله و إقام الصلاة و إیتاء الزکاة ۙ یخافون یوما تتقلب فیه القلوب و الأبصار ﴿٣٧﴾

مردانی که نه تجارت و نه داد و ستدی آنان را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زکات به خود مشغول نمی دارد و از روزی که دل ها و دیده ها در آن زیرورو می شود می هراسند (۳۷)

لیجزیهم الله أحسن ما عملوا و یزیدهم من فضله ۗ و الله یر زق من یشاء بغیر حساب ﴿٣٨﴾

تا خدا بهتر از آنچه انجام می دادند به ایشان جزا دهد و از فضل خود بر آنان بیفزاید و خداست که هر که را بخواهد بی حساب روزی می دهد (۳۸)

و الذین کفر وا أعمالهم کسر اب بقیعة یحسبه الظمآن ماء حتیٰ إذا جاءه لم یجده شیئا و وجد الله عنده فوفاه حسابه ۗ و الله سر یع الحساب ﴿٣٩﴾

و کسانی که کفر ورزیدند کارهایشان چون سرابی در زمینی هموار است که تشنه آن را آبی می پندارد تا چون بدان رسد آن را چیزی نیابد و خدا را نزد خویش یابد و حسابش را تمام به او دهد و خدا زودشمار است (۳۹)

أو کظلمات فی بحر لجی یغشاه موج من فوقه موج من فوقه سحاب ۚ ظلمات بعضها فوق بعض إذا أخر ج یده لم یکد یر اها ۗ و من لم یجعل الله له نور ا فما له من نور ﴿٤٠﴾

یا کارهایشان مانند تاریکیهایی است که در دریایی ژرف است که موجی آن را می پوشاند و روی آن موجی دیگر است و بالای آن ابری است تاریکیهایی است که بعضی بر روی بعضی قرار گرفته است هر گاه غرقه دستش را بیرون آورد به زحمت آن را می بیند و خدا به هر کس نوری نداده باشد او را هیچ نوری نخواهد بود (۴۰)

ألم تر أن الله یسبح له من فی السماوات و الأر ض و الطیر صافات ۖ کل قد علم صلاته و تسبیحه ۗ و الله علیم بما یفعلون ﴿٤١﴾

آیا ندانسته ای که هر که و هر چه در آسمان ها و زمین است برای خدا تسبیح می گویند و پرندگان نیز در حالی که در آسمان پر گشوده اند تسبیح او می گویند؟ همه ستایش و نیایش خود را می دانند و خدا به آنچه می کنند داناست (۴۱)

و لله ملک السماوات و الأر ض ۖ و إلی الله المصیر ﴿٤٢﴾

و فرمانروایی آسمان ها و زمین از آن خداست و بازگشت همه به سوی خداست (۴۲)

ألم تر أن الله یزجی سحابا ثم یؤلف بینه ثم یجعله ر کاما فتر ی الودق یخر ج من خلاله و ینزل من السماء من جبال فیها من بر د فیصیب به من یشاء و یصر فه عن من یشاء ۖ یکاد سنا بر قه یذهب بالأبصار ﴿٤٣﴾

آیا ندانسته ای که خداست که ابر را به آرامی می راند سپس میان اجزاء آن پیوند می دهد آنگاه آن را متراکم می سازد پس دانه های باران را می بینی که از خلال آن بیرون می آید و خداست که از آسمان از کوههایی از ابر یخ زده که در آنجاست تگرگی فرو می ریزد و هر که را بخواهد بدان گزند می رساند و آن را از هر که بخواهد باز می دارد نزدیک است روشنی برقش چشم ها را ببرد (۴۳)

یقلب الله اللیل و النهار ۚ إن فی ذٰلک لعبر ة لأولی الأبصار ﴿٤٤﴾

خداست که شب و روز را با هم جابجا می کند قطعا در این تبدیل برای دیده وران درس عبرتی است (۴۴)

و الله خلق کل دابة من ماء ۖ فمنهم من یمشی علیٰ بطنه و منهم من یمشی علیٰ ر جلین و منهم من یمشی علیٰ أر بع ۚ یخلق الله ما یشاء ۚ إن الله علیٰ کل شیء قدیر ﴿٤٥﴾

و خداست که هر جنبنده ای را ابتدا از آبی آفرید پس پاره ای از آن ها بر روی شکم راه می روند و پاره ای از آن ها بر روی دو پا و بعضی از آن ها بر روی چهار پا راه می روند خدا هر چه بخواهد می آفریند در حقیق، خدا بر هر چیزی تواناست (۴۵)

لقد أنزلنا آیات مبینات ۚ و الله یهدی من یشاء إلیٰ صر اط مستقیم ﴿٤٦﴾

قطعا آیاتی روشنگر فرود آورده ایم و خدا هر که را بخواهد به راه راست هدایت می کند (۴۶)

و یقولون آمنا بالله و بالر سول و أطعنا ثم یتولیٰ فر یق منهم من بعد ذٰلک ۚ و ما أولٰئک بالمؤمنین ﴿٤٧﴾

و می گویند: به خدا و پیامبر او گرویدیم و اطاعت کردیم آنگاه دسته ای از ایشان پس از این اقرار روی برمی گردانند و آنان مومن نیستند (۴۷)

و إذا دعوا إلی الله و ر سوله لیحکم بینهم إذا فر یق منهم معر ضون ﴿٤٨﴾

و چون به سوی خدا و پیامبر او خوانده شوند تا میان آنان داوری کند بناگاه دسته ای از آن ها روی برمی تابند (۴۸)

و إن یکن لهم الحق یأتوا إلیه مذعنین ﴿٤٩﴾

و اگر حق به جانب ایشان باشد به حال اطاعت به سوی او می آیند (۴۹)

أفی قلوبهم مر ض أم ار تابوا أم یخافون أن یحیف الله علیهم و ر سوله ۚ بل أولٰئک هم الظالمون ﴿٥٠﴾

آیا در دلهایشان بیماری است یا شک دارند یا از آن می ترسند که خدا و فرستاده اش بر آنان ستم ورزند؟ نه بلکه خودشان ستمکارند (۵۰)

إنما کان قول المؤمنین إذا دعوا إلی الله و ر سوله لیحکم بینهم أن یقولوا سمعنا و أطعنا ۚ و أولٰئک هم المفلحون ﴿٥١﴾

گفتار مومنان وقتی به سوی خدا و پیامبرش خوانده شوند تا میانشان داوری کند تنها این است که می گویند: شنیدیم و اطاعت کردیم اینانند که رستگارند (۵۱)

و من یطع الله و ر سوله و یخش الله و یتقه فأولٰئک هم الفائزون ﴿٥٢﴾

و کسی که خدا و فرستاده او را فرمان برد و از خدا بترسد و از او پروا کند؛ آنانند که خود کامیابند (۵۲)

و أقسموا بالله جهد أیمانهم لئن أمر تهم لیخر جن ۖ قل لا تقسموا ۖ طاعة معر وفة ۚ إن الله خبیر بما تعملون ﴿٥٣﴾

و با سوگندهای سخت خود به خدا سوگند یاد کردند که اگر به آنان فرمان دهی بی شک برای جهاد بیرون خواهند آمد بگو: سوگند مخورید اطاعتی پسندیده بهتر است که خدا به آنچه می کنید داناست (۵۳)

قل أطیعوا الله و أطیعوا الر سول ۖ فإن تولوا فإنما علیه ما حمل و علیکم ما حملتم ۖ و إن تطیعوه تهتدوا ۚ و ما علی الر سول إلا البلاغ المبین ﴿٥٤﴾

بگو: خدا و پیامبر را اطاعت کنید پس اگر پشت نمودید، بدانید که بر عهده اوست آنچه تکلیف شده و بر عهده شماست آنچه موظف هستید و اگر اطاعتش کنید راه خواهید یافت و بر فرستاده خدا جز ابلاغ آشکار ماموریتی نیست (۵۴)

وعد الله الذین آمنوا منکم و عملوا الصالحات لیستخلفنهم فی الأر ض کما استخلف الذین من قبلهم ولیمکنن لهم دینهم الذی ار تضیٰ لهم ولیبدلنهم من بعد خوفهم أمنا ۚ یعبدوننی لا یشر کون بی شیئا ۚ و من کفر بعد ذٰلک فأولٰئک هم الفاسقون ﴿٥٥﴾

خدا به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند وعده داده است که حتما آنان را در این سرزمین جانشین خود قرار دهد همان گونه که کسانی را که پیش از آنان بودند جانشین خود قرار داد و آن دینی را که برایشان پسندیده است به سودشان مستقر کند و بیمشان را به ایمنی مبدل گرداند تا مرا عبادت کنند و چیزی را با من شریک نگردانند و هر کس پس از آن به کفر گراید؛ آنانند که نافرمانند (۵۵)

و أقیموا الصلاة و آتوا الزکاة و أطیعوا الر سول لعلکم تر حمون ﴿٥٦﴾

و نماز را برپا کنید و زکات را بدهید و پیامبر خدا را فرمان برید تا مورد رحمت قرار گیرید (۵۶)

لا تحسبن الذین کفر وا معجزین فی الأر ض ۚ و مأواهم النار ۖ و لبئس المصیر ﴿٥٧﴾

و مپندار کسانی که کفر ورزیدند ما را در زمین درمانده می کنند؛ جایگاهشان در آتش است و چه بد بازگشتگاهی است (۵۷)

یا أیها الذین آمنوا لیستأذنکم الذین ملکت أیمانکم و الذین لم یبلغوا الحلم منکم ثلاث مر ات ۚ من قبل صلاة الفجر و حین تضعون ثیابکم من الظهیر ة و من بعد صلاة العشاء ۚ ثلاث عور ات لکم ۚ لیس علیکم و لا علیهم جناح بعدهن ۚ طوافون علیکم بعضکم علیٰ بعض ۚ کذٰلک یبین الله لکم الآیات ۗ و الله علیم حکیم ﴿٥٨﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید قطعا باید غلام و کنیزهای شما و کسانی از شما که به سن بلوغ نرسیده اند سه بار در شبانه روز از شما کسب اجازه کنند: پیش از نماز بامداد و نیمروز که جامه های خود را بیرون می آورید و پس از نماز شامگاهان این سه هنگام برهنگی شماست نه بر شما و نه بر آنان گناهی نیست که غیر از این سه هنگام گرد یکدیگر بچرخید و با هم معاشرت نمایید خداوند آیات خود را این گونه برای شما بیان می کند و خدا دانای سنجیده کار است (۵۸)

و إذا بلغ الأطفال منکم الحلم فلیستأذنوا کما استأذن الذین من قبلهم ۚ کذٰلک یبین الله لکم آیاته ۗ و الله علیم حکیم ﴿٥٩﴾

و چون کودکان شما به سن بلوغ رسیدند باید از شما کسب اجازه کنند همان گونه که آنان که پیش از ایشان بودند کسب اجازه کردند خدا آیات خود را این گونه برای شما بیان می دارد و خدا دانای سنجیده کار است (۵۹)

و القواعد من النساء اللاتی لا یر جون نکاحا فلیس علیهن جناح أن یضعن ثیابهن غیر متبر جات بزینة ۖ و أن یستعففن خیر لهن ۗ و الله سمیع علیم ﴿٦٠﴾

و بر زنان از کار افتاده ای که دیگر امید زناشویی ندارند گناهی نیست که پوشش خود را کنار نهند به شرطی که زینتی را آشکار نکنند و عفت ورزیدن برای آن ها بهتر است و خدا شنوای داناست (۶۰)

لیس علی الأعمیٰ حر ج و لا علی الأعر ج حر ج و لا علی المر یض حر ج و لا علیٰ أنفسکم أن تأکلوا من بیوتکم أو بیوت آبائکم أو بیوت أمهاتکم أو بیوت إخوانکم أو بیوت أخواتکم أو بیوت أعمامکم أو بیوت عماتکم أو بیوت أخوالکم أو بیوت خالاتکم أو ما ملکتم مفاتحه أو صدیقکم ۚ لیس علیکم جناح أن تأکلوا جمیعا أو أشتاتا ۚ فإذا دخلتم بیوتا فسلموا علیٰ أنفسکم تحیة من عند الله مبار کة طیبة ۚ کذٰلک یبین الله لکم الآیات لعلکم تعقلون ﴿٦١﴾

بر نابینا و لنگ و بیمار و بر شما ایرادی نیست که از خانه های خودتان بخورید یا از خانه های پدرانتان یا خانه های مادرانتان یا خانه های برادرانتان یا خانه های خواهرانتان یا خانه های عموهایتان یا خانه های عمه هایتان یا خانه های داییهایتان یا خانه های خاله هایتان یا آن خانه هایی که کلیدهایش را در اختیار دارید یا خانه دوستتان هم چنین بر شما باکی نیست که با هم بخورید یا پراکنده پس چون به خانه هایی که گفته شد درآمدید به یکدیگر سلام کنید درودی که نزد خدا مبارک و خوش است خداوند آیات خود را این گونه برای شما بیان می کند امید که بیندیشید (۶۱)

إنما المؤمنون الذین آمنوا بالله و ر سوله و إذا کانوا معه علیٰ أمر جامع لم یذهبوا حتیٰ یستأذنوه ۚ إن الذین یستأذنونک أولٰئک الذین یؤمنون بالله و ر سوله ۚ فإذا استأذنوک لبعض شأنهم فأذن لمن شئت منهم و استغفر لهم الله ۚ إن الله غفور ر حیم ﴿٦٢﴾

جز این نیست که مومنان کسانی اند که به خدا و پیامبرش گرویده اند و هنگامی که با او بر سر کاری اجتماع کردند تا از وی کسب اجازه نکنند نمی روند در حقیقت کسانی که از تو کسب اجازه می کنند آنانند که به خدا و پیامبرش ایمان دارند پس چون برای برخی از کارهایشان از تو اجازه خواستند به هر کس از آنان که خواستی اجازه ده و برایشان آمرزش بخواه که خدا آمرزنده مهربان است (۶۲)

لا تجعلوا دعاء الر سول بینکم کدعاء بعضکم بعضا ۚ قد یعلم الله الذین یتسللون منکم لواذا ۚ فلیحذر الذین یخالفون عن أمر ه أن تصیبهم فتنة أو یصیبهم عذاب ألیم ﴿٦٣﴾

خطاب کردن پیامبر را در میان خود مانند خطاب کردن بعضی از خودتان به بعضی دیگر قرار مدهید خدا می داند چه کسانی از شما دزدانه از نزد او می گریزند پس کسانی که از فرمان او تمرد می کنند بترسند که مبادا بلایی بدیشان رسد یا به عذابی دردناک گرفتار شوند (۶۳)

ألا إن لله ما فی السماوات و الأر ض ۖ قد یعلم ما أنتم علیه و یوم یر جعون إلیه فینبئهم بما عملوا ۗ و الله بکل شیء علیم ﴿٦٤﴾

هشدار که آنچه در آسمان ها و زمین است از آن خداست به یقین آنچه را که بر آنید می داند و روزی که به سوی او بازگردانیده می شوند آنان را از حقیقت آنچه انجام داده اند خبر می دهد و خدا به هر چیزی داناست (۶۴)

انتهای پیام/