به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجت الاسلام سعید اصفهانیان گفت: نگاه تاریخی به ماجرای اباعبدالله متداول ترین نگاه در ماجرای حسینی است. نگاه تاریخی، توجه به اتفاق ظاهری کربلا است. ریشه این ماجرا به دو تن از شاگردان امام صادق (ع) باز می گردد که هر دو کوفی هستند؛ یکی «فضیل بن زید» که کتاب مقتلی با عنوان «تسمیة من قتل مع الحسین» را نوشت و دیگری هم «ابی مخنف» که صاحب کتاب «وقعة الطف» است. راویان او پنج دسته اند: برخی از آنها دشمن امام هستند. برخی دشمن نیستند، اما وقایع نگار در لشکر دشمنند. دسته سوم، افرادی هستند که عبوری گذر کردند. این سه دسته کلامشان ارزش زیادی نخواهد داشت. از ظاهر ماجرا حکایت می کند، اما نمی تواند روح ماجرا را تبیین کند. از میان ۱۱۳ روایت کتاب وقعة الطف، فقط هشت روایت قابل تأمل از معصومان علیهم السلام برایمان باقی می ماند.

وی افزود: منظر تاریخی برای مطالعه ماجرای حسینی، منظر سستی است، اگر هم قرار است از این منظر به ماجرای اباعبدالله نگاه کنیم، می بایست از زاویه نگاه معصومین به تاریخ قیام نگاه کنیم؛ مثل مقتل الحسین که شیخ صدوق نگاشت، اما در طول تاریخ از بین رفت، اما از نگاشته های مختلف، این مقتل جمع آوری شده و اکنون در دسترس است.

در آستان حسین (ع)| چگونه مانند «حر» از خورشید فروزان حسینی بهره ببریم؟

انتهای پیام/