به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره «حاقه» شصت و نهمین سوره قرآن و از سوره های مکی است.

موضوع اصلی این سوره، معاد و توصیف روز قیامت است که خداوند وقوع آن را حتمی دانسته و درباره عاقبت کسانی که منکر قیامت شدند سخن گفته است. از آیات مشهور این سوره آیه ۴۴۴۶ است که می گوید اگر پیامبر (ص) سخنی را به دروغ به خدا نسبت دهد، خداوند از او انتقام خواهد گرفت و رگ قلبش را قطع خواهد کرد.

پیامبر (ص) درباره فضیلت خواندن سوره حاقه می فرماید: هر کس سوره حاقه را قرائت کند، خداوند در حسابرسی او آسان می گیرد.

امام باقر (ع) نیز در این باره فرمودند: سوره حاقه را بسیار بخوانید؛ زیرا قرائت آن در نماز های واجب و نافله ها از آثار ایمان به خدا و پیامبر اوست؛ چون این سوره درباره امیر مؤمنان (ع) و معاویه نازل شده است و کسی که آن را بخواند تا روزی که خدا را ملاقات کند، دینش محفوظ خواهد ماند.

فایل صوتی تلاوت سوره حاقه با صدای محمد صدیق منشاوی

متن سوره حاقه همراه با ترجمه

بسم الله الر حمٰن الر حیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

الحاقة ﴿١﴾

آن رخ دهنده (۱)

ما الحاقة ﴿٢﴾

چیست آن رخ دهنده؟ (۲)

و ما أدر اک ما الحاقة ﴿٣﴾

و چه دانی که آن رخ دهنده چیست؟ (۳)

کذبت ثمود و عاد بالقار عة ﴿٤﴾

ثمود و عاد آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند (۴)

فأما ثمود فأهلکوا بالطاغیة ﴿٥﴾

اما ثمود به سزای سرکشی خود به هلاکت رسیدند (۵)

و أما عاد فأهلکوا بر یح صر صر عاتیة ﴿٦﴾

و اما عاد به وسیله تندبادی توفنده سرکش هلاک شدند (۶)

سخر ها علیهم سبع لیال و ثمانیة أیام حسوما فتر ی القوم فیها صر عیٰ کأنهم أعجاز نخل خاویة ﴿٧﴾

که خدا آن را هفت شب و هشت روز پیاپی بر آنان بگماشت: در آن مدت مردم را فرو افتاده می دیدی گویی آن ها تنه های نخلهای میان تهی اند (۷)

فهل تر یٰ لهم من باقیة ﴿٨﴾

آیا از آنان کسی را بر جای می بینی؟ (۸)

و جاء فر عون و من قبله و المؤتفکات بالخاطئة ﴿٩﴾

و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و مردم شهرهای سرنگون شده سدوم و عاموره مرتکب خطا شدند(۹)

فعصوا ر سول ر بهم فأخذهم أخذة ر ابیة ﴿١٠﴾

و از امر فرستاده پروردگارشان سرپیچی کردند و خدا هم آنان را به گرفتنی سخت فرو گرفت (۱۰)

إنا لما طغی الماء حملناکم فی الجار یة ﴿١١﴾

ما چون آب طغیان کرد شما را بر کشتی سوار نمودیم (۱۱)

لنجعلها لکم تذکر ة و تعیها أذن و اعیة ﴿١٢﴾

تا آن را برای شما مایه تذکری گردانیم و گوشهای شنوا آن را نگاه دارد (۱۲)

فإذا نفخ فی الصور نفخة واحدة ﴿١٣﴾

پس آنگاه که در صور یک بار دمیده شود (۱۳)

و حملت الأر ض و الجبال فدکتا دکة واحدة ﴿١٤﴾

و زمین و کوه ها از جای خود برداشته شوند و هر دوی آن ها با یک تکان ریز ریز گردند(۱۴)

فیومئذ وقعت الواقعة ﴿١٥﴾

پس آن روز است که واقعه آنچنانی وقوع یابد (۱۵)

و انشقت السماء فهی یومئذ واهیة ﴿١٦﴾

و آسمان از هم بشکافد و در آن روز است که آن از هم گسسته باشد (۱۶)

و الملک علیٰ أر جائها ۚ و یحمل عر ش ر بک فوقهم یومئذ ثمانیة ﴿١٧﴾

و فرشتگان در اطراف آسمان اند و عرش پروردگارت را آن روز هشت فرشته بر سر خود بر می دارند(۱۷)

یومئذ تعر ضون لا تخفیٰ منکم خافیة ﴿١٨﴾

در آن روز شما به پیشگاه خدا عرضه می شوید و پوشیده ای از شما پوشیده نمی ماند (۱۸)

فأما من أوتی کتابه بیمینه فیقول هاؤم اقر ءوا کتابیه ﴿١٩﴾

اما کسی که کارنامه اش به دست راستش داده شود، گوید: بیایید و کتابم را بخوانید(۱۹)

إنی ظننت أنی ملاق حسابیه ﴿٢٠﴾

من یقین داشتم که به حساب خود می رسم (۲۰)

فهو فی عیشة ر اضیة ﴿٢١﴾

پس او در یک زندگی خوش است (۲۱)

فی جنة عالیة ﴿٢٢﴾

در بهشتی برین (۲۲)

قطوفها دانیة ﴿٢٣﴾

که میوه هایش در دسترس است (۲۳)

کلوا و اشر بوا هنیئا بما أسلفتم فی الأیام الخالیة ﴿٢٤﴾

بخورید و بنوشید گواراتان باد به پاداش آنچه در روزهای گذشته انجام دادید (۲۴)

و أما من أوتی کتابه بشماله فیقول یا لیتنی لم أوت کتابیه ﴿٢٥﴾

و اما کسی که کارنامه اش به دست چپش داده شود، گوید: ای کاش کتابم را دریافت نکرده بودم (۲۵)

و لم أدر ما حسابیه ﴿٢٦﴾

و از حساب خود خبردار نشده بودم (۲۶)

یا لیتها کانت القاضیة ﴿٢٧﴾

ای کاش آن مرگ کار را تمام می کرد (۲۷)

ما أغنیٰ عنی مالیه ۜ ﴿٢٨﴾

مال من مرا سودی نبخشید (۲۸)

هلک عنی سلطانیه ﴿٢٩﴾

قدرت من از کف من برفت (۲۹)

خذوه فغلوه ﴿٣٠﴾

گویند: بگیرید او را و در غل کشید (۳۰)

ثم الجحیم صلوه ﴿٣١﴾

آنگاه میان آتشش اندازید (۳۱)

ثم فی سلسلة ذر عها سبعون ذر اعا فاسلکوه ﴿٣٢﴾

پس در زنجیری که درازی آن هفتاد گز است وی را در بند کشید (۳۲)

إنه کان لا یؤمن بالله العظیم ﴿٣٣﴾

چرا که او به خدای بزرگ نمی گروید (۳۳)

و لا یحض علیٰ طعام المسکین ﴿٣٤﴾

و به اطعام مسکین تشویق نمی کرد (۳۴)

فلیس له الیوم هاهنا حمیم ﴿٣٥﴾

پس امروز او را در اینجا حمایتگری نیست (۳۵)

و لا طعام إلا من غسلین ﴿٣٦﴾

و خوراکی جز چرکابه ندارد (۳۶)

لا یأکله إلا الخاطئون ﴿٣٧﴾

که آن را جز خطاکاران نمی خورند (۳۷)

فلا أقسم بما تبصر ون ﴿٣٨﴾

پس نه چنان است که می پندارید سوگند یاد می کنم به آنچه می بینید (۳۸)

و ما لا تبصر ون ﴿٣٩﴾

و آنچه نمی بینید (۳۹)

إنه لقول ر سول کر یم ﴿٤٠﴾

که قرآن قطعا گفتار فرستاده ای بزرگوار است (۴۰)

و ما هو بقول شاعر ۚ قلیلا ما تؤمنون ﴿٤١﴾

و آن گفتار شاعری نیست که کمتر به آن ایمان دارید (۴۱)

و لا بقول کاهن ۚ قلیلا ما تذکر ون ﴿٤٢﴾

و نه گفتار کاهنی که کمتر از آن پند می گیرید (۴۲)

تنزیل من ر ب العالمین ﴿٤٣﴾

پیام فرودآمده ای است از جانب پروردگار جهانیان (۴۳)

و لو تقول علینا بعض الأقاویل ﴿٤٤﴾

و اگر او پاره ای گفته ها بر ما بسته بود (۴۴)

لأخذنا منه بالیمین ﴿٤٥﴾

دست راستش را سخت می گرفتیم (۴۵)

ثم لقطعنا منه الوتین ﴿٤٦﴾

سپس رگ قلبش را پاره می کردیم (۴۶)

فما منکم من أحد عنه حاجزین ﴿٤٧﴾

و هیچ یک از شما مانع از عذاب او نمی شد (۴۷)

و إنه لتذکر ة للمتقین ﴿٤٨﴾

و در حقیقت،قرآن تذکاری برای پرهیزگاران است (۴۸)

و إنا لنعلم أن منکم مکذبین ﴿٤٩﴾

و ما به راستی می دانیم که از میان شما تکذیب کنندگانی هستند (۴۹)

و إنه لحسر ة علی الکافر ین ﴿٥٠﴾

و آن واقعا بر کافران حسرتی است (۵۰)

و إنه لحق الیقین ﴿٥١﴾

و این قرآن بی شبهه حقیقتی یقینی است (۵۱)

فسبح باسم ر بک العظیم ﴿٥٢﴾

پس به پاس نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی (۵۲)

انتهای پیام/