به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، صبح روز عاشورا اولین تقابل لشکریان امام حسین (ع) با یزیدیان شکل گرفت. اولین حملات را شمر ملعون به سوی سپاه اباعبدالله (ع) انجام داد. آنها اسبهای خود را در اطراف خیمه های اباعبدالله به جولان در آوردند و آن خندق را در پشت خیمه ها و آتشها را که در آن شعله می کشید دیدند. شمر جسورانه فریاد زد: ای حسین به آتش شتاب کرده ای پیش از روز رستاخیز؟ امام حسین علیه السلام فرمود: این کیست؟ گویا شمر بن ذی الجوشن است؟ گفتند: بله؛ حضرت فرمود: ای پسر زن بزچران تو سزاوارتری به آتش افروخته؛ یا ابن راعیة المعزی أنت أولی بها صلیا (اشاره به آیه۷۰ سوره مریم س)

شیخ مفید در کتاب «الإرشاد» خود از امام سجاد زین العابدین علیه السلام نقل می کند: زمانی که بامداد روز عاشورا لشکر دشمن رو به حسین علیه السلام آورد، آن جناب دستهای خود را به آسمان بلند کرده گفت:

اللهم أنت ثقتی فی کل کرب و رجائی فی کل شدة و أنت لی فی کل أمر نزل بی ثقة و عدة؛ بار خدایا تو تکیه گاه منی در هر اندوهی، و تو امید منی در هر سختی، و تو در هر مشکلی برایم پیش آید مورد اعتماد و مهیاکننده ساز و برگ منی.

کم من هم یضعف فیه الفؤاد و تقل فیه الحیلة و یخذل فیه الصدیق و یشمت فیه العدو أنزلته بک و شکوته إلیک رغبة منی إلیک عمن سواک ففرجته و کشفته و أنت ولی کل نعمة و صاحب کل حسنة و منتهی کل رغبة؛ چه بسا اندوهی که دلها در آن سست شود و تدبیر در آن اندک شود، دوست در آن خوار شود و دشمن در آن شاد شود که من آن را به درگاه تو آوردم و شکوه آن پیش تو کردم به خاطر آنکه از جز تو دیده بستم و تو آن اندوه را از من برطرف کرده، گشایش دادی. پس تویی صاحب اختیار هر نعمت و دارنده هر نیکی و نهایت هر آرزو و امیدی.

پس از آن امام حسین علیه السلام به سمت لشکر دشمن رفت و خطبه ای برای آنها ایراد کرد. امام در این خطبه به معرفی نسب خویش پرداختند و بعد کوفیان را یادآور عهد و پیمان شان کردند و آنها را از مقاتله با خاندان وحی انذار دادند. در این هنگام بود که اولین طلیعه های ایمان در قلب حر بن یزید ریاحی ایجاد شد.

انتهای پیام/