مجمع شاعران اهل بیت (ع) برگزار شد/ لزوم اهتمام به اقامه عزا و تولید محتوا برای جلسات روضه سیدالشهدا

باشگاه خبرنگاران | فرهنگی و هنری | چهارشنبه، ۰۵ آبان ۱۴۰۰ - ۱۷:۱۸

مجمع شاعران اهل بیت (ع) امروز نشستی با عنوان دماهنگ را در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار کرد.

به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، مجمع شاعران اهل بیت نشستی با عنوان دماهنگ در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار کرد.
در این مراسم به بررسی سیمای امام حسین در نوحه های دهه ۹۰ پرداخته شد.
امیر فروغی دبیر علمی جلسه دماهنگ با اشاره به اینکه نخستین بار است در جلسه ای به موضوع نوحه پرداخته می شود، بیان کرد: سوگواری های جمعی گونه ای از عزاداری است که در طول تاریخ بشر و در جوامع مختلف به شکل های مختلف وجود داشته است و دارد.
وی ادامه داد: اقوام ملل مختلف به درستی دریافته بودند که اگر شکرگزاری ها و عزاداری هایشان را به صورت جمعی برگزار کنند، از مراسم فردی بهتر است؛ چون از انرژی جمع در این آیین ها استفاده می کردند.
دبیر علمی جلسه دماهنگ با اشاره به اینکه نوحه از قرون اولیه در فرهنگ شیعی برگزار می شد، اظهار کرد: نوحه گری قدیمی ترین شکل آیین شیعی است که از پیش از اسلام رواج داشته؛ نوحه به معنای اخص کلمه، به معنای تلفیق شعر و موسیقی به منظور خوانده شدن است.
فروغی ابراز کرد: در سال های اخیر شاهدیم نوحه ها تغییر شکل دادند و تاثیرگذاری آن ها دامنه فراگیری را در بر گرفته است.
در دهه ۹۰ شاهدیم منازعات سیاسی حتی سیاست خارجی ما و مناسبات کشور های منطقه خوانان و نوحه سرایان ایفای نقش می کند.
حجت الاسلام و المسلمین محسن حنیفی، کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه یکی از شئون نوحه سرایی، اهتمام به اقامه عزا و تولید محتوا برای جلسات روضه سید الشهدا است، بیان کرد: در زمانه ای هستیم که به نوحه سرایی اهمیت داده می شود و برخی زمانشان را صرف مدح و رثای اهل بیت می کنند.
وی افزود: دهه ۹۰ که دهه پر فراز و نشیبی بود و فضای اجتماعی این دهه در نوحه بی تاثیر نبوده است مضامین نوحه را به یک سمت و سوی کشانده است.
جریان اربعین مخصوصا در کشور ما بسیار پررنگ می شود.
این کارشناس مذهبی با اشاره به اینکه نوحه ها به مسائل اجتماعی واکنش نشان دادند، تصریح کرد: بسیاری از جمله هایی که می توانستند پایه اعتقادات را شکل دهد، شکل گرفته است.
یکی از آسیب های نوحه در دهه نود این بود که تغییر در کلام معصوم می دادیم که موجب تغییر عبارت می شد برای اینکه وزن شعر درست شود.
یا از احادیثی استفاده کردیم که پایه محکمی ندارد.
ادامه دارد/