ایسنا/خراسان رضوی بیماری همه گیر کروناویروس (کووید-۱۹) ضربه بزرگی به اقتصاد جهانی شکننده کنونی داشته است. اگرچه دامنه کامل تاثیرات انسانی و اقتصادی این همه گیری برای مدتی نامعلوم خواهد بود، اما از هر نظر عوارض زیادی خواهد داشت.

به گزارش بانک جهانی، آسیب پذیری اقتصاد کلان موجود از قبل، بازارهای نوظهور و اقتصادهای درحال توسعه (EMDE) را در معرض فشار اقتصادی و مالی قرار می دهد و ممکن است ظرفیت و اثربخشی حمایت سیاسی را در زمانی که بیشترین نیاز وجود دارد، محدود کند. حتی با حمایت سیاسی، انتظار می رود که تبعات اقتصادی همه گیری کروناویروس ماندگار باشد.

تعطیلی های گسترده

تا اوایل ماه آوریل ، تقریبا ۱۵۰ کشور تمام مدارس را تعطیل کرده و دستور لغو رویدادهای ورزشی را داده بودند و بیش از ۸۰ کشور برای کنترل شیوع ویروس همه مکان های کاری را بسته بودند. محدودیت سفر همه جا اجرا می شد. تعطیلی های اجباری همراه با فاصله گذاری اجتماعی اختیاری توسط مصرف کنندگان و تولیدکنندگان، فعالیت های جهانی و تجارت را به هم ریخته و با آشوب در بازارهای مالی و افت شدید قیمت نفت و فلزات صنعتی همراه بوده است.

سهم تولید ناخالص داخلی جهانی که توسط کشورهایی که تعطیلی و لغو اجباری دارند نشان داده شده است:





به ترتیب از چپ به راست: تعطیلی مدرسه، تعطیلی کار، لغو رویدادها و لغو سفرهای بین المللی

منبع:مرکز پیگیری و پاسخگویی دولتی کووید-۱۹ دانشگاه آکسفورد؛ بانک جهانی.

توجه: محدودیت های مسافرتی در صورت ممنوعیت ورود از همه مناطق یا بسته شدن کامل مرزها محاسبه شده است. اطلاعات مربوط به اول آوریل ۲۰۲۰ است.

آسیب پذیری های متعدد

در کوتاه مدت، بازارهای نوظهور و اقتصادهای درحال توسعه (EMDE) که احتمالا ازنظر اقتصادی به سختی ضربه می خورند، آنهایی هستند که دارای سیستم بهداشتی ضعیف هستند؛ به تجارت، جهانگردی یا انتقال پول از خارج به شدت متکی هستند؛ به صادرات کالا وابسته اند یا آسیب پذیری های مالی دارند. به طور متوسط، EMDE ها بدهی بیشتری نسبت به قبل از بحران مالی جهانی دارند و بیشتر در معرض مشکلات مالی هستند.

بدهی دولتی و شرکتی





به ترتیب از چپ به راست: بدهی دولت و بدهی شرکتی

منبع: صندوق بین المللی پول؛ بانک جهانی.توجه: میله ها میانگین های ناموزون را نشان می دهند. خط ها فاصله چارکی را نشان می دهد. بر اساس داده های حداکثر۱۵۲ EMDE

آسیب های بلندمدت

بحران های اقتصادی گسترده از طریق سرمایه گذاری و نوآوری کمتر، فرسایش سرمایه انسانی ناشی از بیکاری و کناره گیری از پیوندهای تجارت جهانی و ذخایر، آسیب های ماندگار را بر بازده بالقوه تحمیل می کند. آسیب طولانی مدت کووید-۱۹ به ویژه در اقتصادهایی که از بحران مالی رنج می برند و در صادرکنندگان انرژی به دلیل سقوط قیمت نفت شدید خواهد بود. در میانگین EMDE ، طی یک افق پنج ساله، رکود اقتصادی همراه با یک بحران مالی می تواند بازدهی بالقوه را تقریبا ۸درصد کاهش دهد درحالی که، به طور متوسط در EMDE صادرکننده انرژی، رکود اقتصادی همراه با سقوط قیمت نفت می تواند بازده بالقوه را تا ۱۱ درصد کاهش دهد.

پاسخ بازده احتمالی تجمعیEMDE پس از رکود اقتصادی و بحران های مالی





به ترتیب از چپ به راست: رکود اقتصادی، بحران های مالی

منبع: ها ، کوزه ، و اونزورگ (۲۰۱۹)؛ بانک جهانی.

توجه: خطوط عمودی نوار اطمینان ۹۰ درصد را نشان می دهند. نمونه شامل ۷۵ EMDE طی مهروموم های ۱۹۸۲-۲۰۱۸ است.

ضربه به بهره وری

همچنین می توان انتظار داشت که این بیماری همه گیر، رشد بهره وری را که طی یک دهه گذشته ضعیف بوده است، خنثی کند. همه گیری های گذشته با ۶ درصد بهره وری کمتر نیروی کار و ۱۱ درصد سرمایه گذاری کمتر طی پنج سال بعد در کشورهای درگیر همراه بود.

واکنش بهره وری نیروی کار تجمعی بعد از بیماری های همه گیر





منبع: بانک جهانی.

توجه: میله ها تاثیرات تخمینی SARS (۲۰۰۲-۰۳) ، MERS (۲۰۱۲) ، ابولا (۱۵-۲۰۱۴) و زیکا (۲۰۱۵-۱۶) را نشان می دهد. خطوط عمودی دامنه تخمین ها را با اهمیت ۹۰ درصد نشان می دهد. این نمونه شامل ۳۰ اقتصاد پیشرفته و ۸۶ EMDE است.

زمینه برای رشد بلندمدت

سیاست گذاران باید برنامه های اصلاحات جامعی را برای بهبود موسسات و چهارچوب ها متقبل شوند تا بتوانند از بازگشت همه جانبه به رشد قوی پس از همه گیری کووید-۱۹ اطمینان حاصل کنند، درحالی که زمینه را برای آینده بلندمدت قوی تر فراهم می آورد. ازآنجاکه جهان از همه گیری خارج می شود، تقویت عملکردهای آماده سازی، پیشگیری و واکنش به همه گیری ها پیش از اوج گیری بعدی نیز بسیار حیاتی خواهد بود. کمتر از ۵ درصد کشورها در سراسر جهان به دلیل توانایی در پاسخگویی و کاهش سرعت شیوع بیماری همه گیر، در بالاترین سطح رده بندی این بیماری همه گیر قرار گرفتند. به منظور ارتقاء ظرفیت بخش بهداشت و درمان، به ویژه با توجه به شیوع جهانی این بیماری، همکاری و هماهنگی سیاست بین المللی ضروری خواهد بود.

انتهای پیام