محمدرضا خاکی، استاد دانشگاه و کارگردان تئاتر از بلاتکلیفی اش بعد از دو سال برای اجرای نمایش «آتش سوزی ها» در تالار وحدت خبر داد و گفت: اگر به امکانات فنی و تکنیکی سالن وحدت احتیاج نداشتیم، هیچ گاه چنین فرصت سوزی نمی کردم.

به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس، محمدرضا خاکی استاد دانشگاه، نمایشنامه نویس و کارگردان تئاتر مدتی است که به دنبال اجرای نمایش «آتش سوزی ها» نوشته وجدی معود و ترجمه خودش در تالار وحدت است.

خاکی در گفت وگو با فارس عنوان کرد: دو سال قبل، پیشنهاد اجرای این کار را به تالار وحدت دادم. سال گذشته برای من بهمن و اسفند ماه را تعیین کردند که من هم گفتم زمان مناسبی به دلیل جشنواره تئاتر و موسیقی فجر نیست. پس از آن نشستی با حضور شهرام کرمی و آقای حسینی معاون وزیر و آقای صفی پور، مدیر تالار وحدت داشتیم تا امسال زمان دیگری برایمان مشخص کنند.

وی با اشاره به اینکه پیشنهادش برای اجرا پس از دهه اول عاشورا بوده است، گفت: به دلیل اینکه کار ما موضوعی مربوط به منطقه، فلسطین، لبنان و تراژدی مربوط بدان داشت و هیچ جنبه موسیقیایی در آن نبود، می توانیم در این دوره آن را اجرا کنیم اما متأسفانه برخورد خوبی با ما نشد و آقای عمیدی مدیر برنامه ریزی تالار وحدت با لحن نامناسبی به ما گفتند که طی ۱۰ روز تکلیفمان را مشخص کنیم و پیشنهاد آنها دو مرتبه همان بهمن و اسفند امسال بود!

خاکی گفت: نمایش ما یکی از کارهای برجسته ۲۰ سال اخیر اروپا است. مضمونش خیلی برایمان با اهمیت است ولی پس از دو سال هنوز به هیج نتیجه ای نرسیدیم. زمانی که من اعلام آمادگی اجرا کردم، هنوز دکتر نعیمی و دکتر رفیعی برای اجرا درخواست نداده بودند آنها اجرایشان را انجام دادند و رفتند و متأسفانه ما هنوز در خم یک کوچه ایم.

وی در ادامه افزود: اگر به لحاظ تکنیکی و فنی سالن نیاز به امکانات ماشینری تالار وحدت نداشتیم، هرگز برای اجرا در این سالن پافشاری نمی کردیم. نمایش ما دارای ۳۸ پرده است که مدام در حال جابه جایی صحنه باید باشیم. سه سال وقت برای ترجمه و آماده کردن این کار گرفتم که به راحتی در تالار وحدت به من می گویند امکانش همان اجرا در بهمن ماه است.

خاکی با اشاره به اینکه مدیریت تالار وحدت حتی یک نسخه از نمایشنامه را هم نخوانده تا ببیند چه اندازه جذاب و مناسب حال ما است، گفت: باعث تأسف است که مدیر یک مرکز فرهنگی به جای خواندن متن نمایشنامه و بحث حرفه ای، هیچ زحمتی به خودش نمی دهد و فقط به سودآوری نمایش ها فکر می کند.

وی در ادامه اظهار داشت: در حال حاضر مشغول ترجمه یک اثر دیگر از وجدی معود هستم که نمی دانم هنوز چه اتفاقی برای آن می افتد؛ چرا که هنوز تکلیف آتش سوزی ها مشخص نشده است.

در بخشی از نمایشنامه آتش سوزی ها آمده است: وقتی که سر دفتر لوبل، وصیت نامه نوال مروان، مادر فرزندان دوقلو، ژان و سیمون را برای آن ها قرائت می کند، باعث زنده شدن داستان تولد مبهم این خواهر و برادر و طرح پرسش هایی درباره گذشته آن ها می شود: چه کسی پدرشان بوده است؟ چگونه دور از سرزمین مادری در کشور کانادا به دنیا آمده اند؟ سر دفتر لوبل نامه های در بسته ای از طرف مادرشان به هر یک از آن ها می دهد و تاکید می کند که یکی باید به دست پدری برسد که گمان می کنند مرده است و نامه دیگر به برادری که تا آن لحظه کوچک ترین اطلاعی از وجودش نداشتند. دنیایی از پرسش و درد وجود ژان و سیمون را فرا می گیرد: در گذشته این خانواده، داستان های غم انگیز و خطاهای غیرمنتظره و جبران ناپذیر پنهان شده ای وجود دارد.

انتهای پیام/