یکی از آیین های سنتی و زیبای عزاداری مردم شهرستان مهریز «جوش دوره» است که قدمت این آیین سنتی به ۱۵۰ سال می رسد .

به گزارش ایسنا، آداب و رسوم عزاداری محرم در کشورمان با حفظ عناصر اصلی به زیور خلاقیت های اجتماعی، فرهنگی و اقلیمی جوامع و مناطق مختلف آراسته شده و اگر چه دارای مضامین واحدی است اما به تبع اختلافات اقلیمی و حوزه های فرهنگی، با نمودهای مختلفی پا به عرصه ظهور گذاشته و بر جذابیت هر چه بیشتر آنها دامن زده است .

جلوه های ارادت و محبت مردم مهریز به حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام در آیینی با عنوان جوش دوره در ماه محرم به اوج خود می رسد، البته این نوع عزاداری مخصوص محلات قدیمی این شهر است و قدمت آن به ۱۵۰ سال پیش باز می گردد .

در این مراسم که در اکثر حسینیه های مهریز برگزار می شود، یک نفر به عنوان چاووشی خوان همراه با گروه جوش دوره زن، با مرثیه سرایی و خواندن شعرهایی در سوز و گداز و شرح حال شهادت سالار شهیدان و یاران با وفایش، هماهنگی لازم را بین عزاداران ایجاد می کند و گروه های شرکت کننده به ترتیب جواب می دهند و دور می زنند .

معمولا عزاداران در این سبک سوگواری در دو گروه کنار هم قرار می گیرند و هر شخص با دستان خود گوشه ای از لباس دیگری را گرفته و آرام پاهای خود را به سبک خاصی و به طور هماهنگ به زمین می زنند و همزمان با سینه زنی به دور محوری در وسط حسینیه ها که معمولا کلک یا نخل است، می چرخند و نوحه خوانی می کنند .

پیر غلامان اباعبدالله علیه السلام و افراد مسن تر که از تجربه بیشتری در اجرای این سبک برخوردار هستند، با اجرای آن جلوه ای زیبا در عرض ارادت به سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام به نمایش می گذارند .

«یاران عزای کیست که در دشت کربلا، ماتم نشین ملائک و صاحب عزا خداست» و «آفتاب گرم کربلا، تابیده بر امام ما و سبب، این ساز خدایا که حسین بن علی، شفیع شمر ستم جوی بد اختر نشود»، از مهمترین ابیاتی است که در این مراسم نوحه خوانی زمزمه می شود.





انتهای پیام