به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، سوره نجم پنجاه و سومین سوره قرآن است و در جزء بیست و هفتم آن قرار دارد.

این سوره را به دلیل اینکه در آیه اولش خداوند به نجم (ستاره یا ستارگان ثریا) سوگند یاد کرده، نجم یا والنجم می نامند.

سوره نجم ۶۲ آیه، ۳۵۹ کلمه و ۱۴۳۲ حرف دارد و از نظر حجمی جزو سوره های مفصلات قرآن و حدود نیم حزب است.

بر اساس روایات؛ قاری این سوره در میان مردم محبوب خواهد بود و هر شخصی شب یا روز سوره نجم را بخواند، بین مردم به شایستگی زندگی خواهد کرد.

فایل صوتی تلاوت سوره نجم با صدای شحات انور

متن سوره نجم همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

و النجم إذا هویٰ ﴿١﴾

سوگند به اختر چون فرود می آید (۱)

ما ضل صاحبکم و ما غویٰ ﴿٢﴾

که یار شما نه گمراه شده و نه در نادانی مانده (۲)

و ما ینطق عن الهویٰ ﴿٣﴾

و از سر هوس سخن نمی گوید (۳)

إن هو إلا وحی یوحیٰ ﴿٤﴾

این سخن بجز وحی که وحی می شود نیست (۴)

علمه شدید القویٰ ﴿٥﴾

آن را فرشته شدیدالقوی به او فرا آموخت (۵)

ذو مر ة فاستویٰ ﴿٦﴾

سروش نیرومندی که مسلط در ایستاد (۶)

و هو بالأفق الأعلیٰ ﴿٧﴾

در حالی که او در افق اعلی بود (۷)

ثم دنا فتدلیٰ ﴿٨﴾

سپس نزدیک آمد و نزدیکتر شد (۸)

فکان قاب قوسین أو أدنیٰ ﴿٩﴾

تا فاصله اش به قدر طول دو انتهای کمان یا نزدیکتر شد (۹)

فأوحیٰ إلیٰ عبده ما أوحیٰ ﴿١٠﴾

آنگاه به بنده اش آنچه را باید وحی کند وحی فرمود (۱۰)

ما کذب الفؤاد ما ر أیٰ ﴿١١﴾

آنچه را دل دید انکارش نکرد (۱۱)

أفتمار ونه علیٰ ما یر یٰ ﴿١٢﴾

آیا در آنچه دیده است با او جدال می کنید (۱۲)

و لقد ر آه نزلة أخر یٰ ﴿١٣﴾

و قطعا بار دیگری هم او را دیده است (۱۳)

عند سدر ة المنتهیٰ ﴿١٤﴾

نزدیک سدرالمنتهی (۱۴)

عندها جنة المأویٰ ﴿١٥﴾

در همان جا که جنه الماوی است (۱۵)

إذ یغشی السدر ة ما یغشیٰ ﴿١٦﴾

آنگاه که درخت سدر را آنچه پوشیده بود، پوشیده بود (۱۶)

ما زاغ البصر و ما طغیٰ ﴿١٧﴾

دیده اش منحرف نگشت و از حد در نگذشت (۱۷)

لقد ر أیٰ من آیات ر به الکبر یٰ ﴿١٨﴾

به راستی که برخی از آیات بزرگ پروردگار خود را بدید (۱۸)

أفر أیتم اللات و العزیٰ ﴿١٩﴾

به من خبر دهید از لات و عزی (۱۹)

و مناة الثالثة الأخر یٰ ﴿٢٠﴾

و منات آن سومین دیگر (۲۰)

ألکم الذکر و له الأنثیٰ ﴿٢١﴾

آیا به خیالتان برای شما پسر است و برای او دختر؟ (۲۱)

تلک إذا قسمة ضیزیٰ ﴿٢٢﴾

در این صورت این تقسیم نادرستی است (۲۲)

إن هی إلا أسماء سمیتموها أنتم و آباؤکم ما أنزل الله بها من سلطان ۚ إن یتبعون إلا الظن وما تهوی الأنفس ۖ و لقد جاءهم من ر بهم الهدیٰ ﴿٢٣﴾

این بتان جز نامهایی بیش نیستند که شما و پدرانتان نامگذاری کرده اید و خدا بر حقانیت آن ها هیچ دلیلی نفرستاده است آنان جز گمان و آنچه را که دلخواهشان است پیروی نمی کنند با آنکه قطعا از جانب پروردگارشان هدایت برایشان آمده است (۲۳)

أم للإنسان ما تمنیٰ ﴿٢٤﴾

مگر انسان آنچه را آرزو کند دارد؟ (۲۴)

فلله الآخر ة و الأولیٰ ﴿٢٥﴾

آن سرا و این سرا از آن خداست (۲۵)

و کم من ملک فی السماوات لا تغنی شفاعتهم شیئا إلا من بعد أن یأذن الله لمن یشاء و یر ضیٰ ﴿٢٦﴾

و بسا فرشتگانی که در آسمانهایند و شفاعتشان به کاری نیاید، مگر پس از آنکه خدا به هر که خواهد و خشنود باشد اذن دهد (۲۶)

إن الذین لا یؤمنون بالآخر ة لیسمون الملائکة تسمیة الأنثیٰ ﴿٢٧﴾

در حقیقت کسانی که آخرت را باور ندارند فرشتگان را در نامگذاری به صورت مونث نام می نهند (۲۷)

و ما لهم به من علم ۖ إن یتبعون إلا الظن ۖ و إن الظن لا یغنی من الحق شیئا ﴿٢٨﴾

و ایشان را به این کار معرفتی نیست جز گمان خود را پیروی نمی کنند و در واقع گمان در وصول به حقیقت هیچ سودی نمی رساند (۲۸)

فأعر ض عن من تولیٰ عن ذکر نا و لم یر د إلا الحیاة الدنیا ﴿٢٩﴾

پس از هر کس که از یاد ما روی برتافته و جز زندگی دنیا را خواستار نبوده است روی برتاب (۲۹)

ذٰلک مبلغهم من العلم ۚ إن ر بک هو أعلم بمن ضل عن سبیله و هو أعلم بمن اهتدیٰ ﴿٣٠﴾

این منتهای دانش آنان است پروردگار تو، خود به حال کسی که از راه او منحرف شده داناتر و او به کسی که راه یافته نیز آگاه تر است (۳۰)

و لله ما فی السماوات و ما فی الأر ض لیجزی الذین أساءوا بما عملوا و یجزی الذین أحسنوا بالحسنی ﴿٣١﴾

و هر چه در آسمان ها و هر چه در زمین است از آن خداست تا کسانی را که بد کرده اند به سزای آنچه انجام داده اند کیفر دهد و آنان را که نیکی کرده اند به نیکی پاداش دهد (۳۱)

الذین یجتنبون کبائر الإثم والفواحش إلا اللمم ۚ إن ر بک واسع المغفر ة ۚ هو أعلم بکم إذ أنشأکم من الأر ض وإذ أنتم أجنة فی بطون أمهاتکم ۖ فلا تزکوا أنفسکم ۖ هو أعلم بمن اتقیٰ ﴿٣٢﴾

آنان که از گناهان بزرگ و زشتکاری ها جز لغزشهای کوچک خودداری می ورزند پروردگارت نسبت به آنها فراخ آمرزش است وی از آن دم که شما را از زمین پدید آورد و از همان گاه که در شکمهای مادرانتان در زهدان نهفته بودید به حال شما داناتر است پس خودتان را پاک مشمارید او به حال کسی که پرهیزگاری نموده داناتر است (۳۲)

أفر أیت الذی تولیٰ ﴿٣٣﴾

پس آیا آن کسی را که از جهاد روی برتافت دیدی؟ (۳۳)

و أعطیٰ قلیلا و أکدیٰ ﴿٣٤﴾

و اندکی بخشید و از باقی امتناع ورزید (۳۴)

أعنده علم الغیب فهو یر یٰ ﴿٣٥﴾

آیا علم غیب پیش اوست و او می بیند؟ (۳۵)

أم لم ینبأ بما فی صحف موسیٰ ﴿٣٦﴾

یا بدانچه در صحیفه های موسی آمده خبر نیافته است؟ (۳۶)

و إبر اهیم الذی وفیٰ ﴿٣٧﴾

و نیز در نوشته های همان ابراهیمی که وفا کرد (۳۷)

ألا تزر وازر ة وزر أخر یٰ ﴿٣٨﴾

که هیچ بردارنده ای بار گناه دیگری را بر نمی دارد (۳۸)

و أن لیس للإنسان إلا ما سعیٰ ﴿٣٩﴾

و اینکه برای انسان جز حاصل تلاش او نیست (۳۹)

و أن سعیه سوف یر یٰ ﴿٤٠﴾

و نتیجه کوشش او به زودی دیده خواهد شد (۴۰)

ثم یجزاه الجزاء الأوفیٰ ﴿٤١﴾

سپس هر چه تمامتر وی را پاداش دهند (۴۱)

و أن إلیٰ ر بک المنتهیٰ ﴿٤٢﴾

و اینکه پایان کار به سوی پروردگار توست (۴۲)

و أنه هو أضحک و أبکیٰ ﴿٤٣﴾

و هم اوست که می خنداند و می گریاند (۴۳)

و أنه هو أمات و أحیا ﴿٤٤﴾

و هم اوست که می میراند و زنده می گرداند (۴۴)

و أنه خلق الزوجین الذکر و الأنثیٰ ﴿٤٥﴾

و هم اوست که دو نوع می آفریند: نر و ماده (۴۵)

من نطفة إذا تمنیٰ ﴿٤٦﴾

از نطفه ای چون فرو ریخته شود (۴۶)

و أن علیه النشأة الأخر یٰ ﴿٤٧﴾

و هم پدید آوردن عالم دیگر بر عهده اوست (۴۷)

و أنه هو أغنیٰ وأقنیٰ ﴿٤٨﴾

و هم اوست که شما را بی نیاز کرد و سرمایه بخشید (۴۸)

و أنه هو ر ب الشعر یٰ ﴿٤٩﴾

و هم اوست پروردگار ستاره «شعری» (۴۹)

و أنه أهلک عادا الأولیٰ ﴿٥٠﴾

و هم اوست که عادیان قدیم را هلاک کرد (۵۰)

و ثمود فما أبقیٰ ﴿٥١﴾

و ثمود را نیز هلاک کرد و کسی را باقی نگذاشت (۵۱)

و قوم نوح من قبل ۖ إنهم کانوا هم أظلم و أطغیٰ ﴿٥٢﴾

و پیشتر از همه آنها قوم نوح را زیرا که آنان ستمگرتر و سرکش تر بودند (۵۲)

و المؤتفکة أهویٰ ﴿٥٣﴾

و شهر های سدوم و عاموره را فرو افکند (۵۳)

فغشاها ما غشیٰ ﴿٥٤﴾

پوشاند بر آن دو شهر از باران گوگردی آنچه را پوشاند (۵۴)

فبأی آلاء ر بک تتمار یٰ ﴿٥٥﴾

پس به کدام یک از نعمتهای پروردگارت تردید روا می داری؟ (۵۵)

هٰذا نذیر من النذر الأولیٰ ﴿٥٦﴾

این پیامبر نیز بیم دهنده ای از جمله بیم دهندگان نخستین است (۵۶)

أزفت الآزفة ﴿٥٧﴾

وه چه نزدیک گشت قیامت (۵۷)

لیس لها من دون الله کاشفة ﴿٥٨﴾

جز خدا کسی آشکارکننده آن نیست (۵۸)

أفمن هٰذا الحدیث تعجبون ﴿٥٩﴾

آیا از این سخن عجب دارید؟ (۵۹)

و تضحکون و لا تبکون ﴿٦٠﴾

و می خندید و نمی گریید؟ (۶۰)

و أنتم سامدون ﴿٦١﴾

و شما در غفلتید (۶۱)

فاسجدوا لله و اعبدوا ۩ ﴿٦٢﴾

پس خدا را سجده کنید و بپرستید (۶۲)

انتهای پیام/