به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره حجرات چهل و نهمین سوره جزء بیست و ششم و از سوره های مدنی قرآن است .

حجرات جمع حجره به معنای اتاق در آیه چهارم این سوره آمده است.

سوره حجرات درباره آداب برخورد با پیامبر (ص) و نیز اخلاق اجتماعی همچون سوء ظن، تجسس و غیبت سخن می گوید.

از آیات مشهور این سوره آیه اخوت است که مؤمنان را برادر یکدیگر معرفی می کند و آیه نبأ که می گوید به هر خبرآورنده ای اعتماد نکنید و آیه سیزدهم که گرامی ترین فرد را نزد خداوند کسی می داند که با تقواتر است.

پیامبر (ص) در تفسیر مجمع البیان درباره فضیلت سوره حجرات می فرماید: اگر کسی سوره حجرات را قرائت کند خداوند به تعداد هر کس که او را اطاعت می کند و هر کس که نافرمانی می کند به او ده حسنه می دهد.

همچنین شیخ صدوق در کتاب ثواب الاعمال نوشته است؛ هر کس سوره حجرات را هر شب و یا هر روز تلاوت کند از زائران پیامبر (ص) خواهد بود.

فایل صوتی تلاوت سوره حجرات با صدای محمد عبدالکریم

متن سوره حجرات همراه با ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

یا أیها الذین آمنوا لا تقدموا بین یدی الله و ر سوله ۖ و اتقوا الله ۚ إن الله سمیع علیم ﴿١﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید در برابر خدا و پیامبرش در هیچ کاری پیشی مجویید و از خدا پروا بدارید که خدا شنوای داناست (۱)

یا أیها الذین آمنوا لا تر فعوا أصواتکم فوق صوت النبی و لا تجهر وا له بالقول کجهر بعضکم لبعض أن تحبط أعمالکم و أنتم لا تشعر ون ﴿٢﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید صدایتان را بلندتر از صدای پیامبر مکنید و همچنانکه بعضی از شما با بعضی دیگر بلند سخن می گویید با او به صدای بلند سخن مگویید مبادا بی آنکه بدانید کرده هایتان تباه شود (۲)

إن الذین یغضون أصواتهم عند ر سول الله أولٰئک الذین امتحن الله قلوبهم للتقویٰ ۚ لهم مغفر ة و أجر عظیم ﴿٣﴾

کسانی که پیش پیامبر خدا صدایشان را فرو می کشند همان کسانند که خدا دلهایشان را برای پرهیزگاری امتحان کرده است؛ آنان را آمرزش و پاداشی بزرگ است (۳)

إن الذین ینادونک من ور اء الحجر ات أکثر هم لا یعقلون ﴿٤﴾

کسانی که تو را از پشت اتاق های مسکونی تو به فریاد می خوانند بیشترشان نمی فهمند (۴)

و لو أنهم صبر وا حتیٰ تخر ج إلیهم لکان خیر ا لهم ۚ و الله غفور ر حیم ﴿٥﴾

و اگر صبر کنند تا بر آنان درآیی مسلما برایشان بهتر است و خدا آمرزنده و مهربان است (۵)

یا أیها الذین آمنوا إن جاءکم فاسق بنبإ فتبینوا أن تصیبوا قوما بجهالة فتصبحوا علیٰ ما فعلتم نادمین ﴿٦﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید اگر فاسقی برایتان خبری آورد نیک وارسی کنید، مبادا به نادانی گروهی را آسیب برسانید و بعد از آنچه کرده اید پشیمان شوید (۶)

و اعلموا أن فیکم ر سول الله ۚ لو یطیعکم فی کثیر من الأمر لعنتم ولٰکن الله حبب إلیکم الإیمان و زینه فی قلوبکم و کر ه إلیکم الکفر و الفسوق و العصیان ۚ أولٰئک هم الر اشدون ﴿٧﴾

و بدانید که پیامبر خدا در میان شماست اگر در بسیاری از کار ها از رأی و میل شما پیروی کند قطعا دچار زحمت می شوید لیکن خدا ایمان را برای شما دوست داشتنی گردانید و آن را در دلهای شما بیاراست و کفر و پلیدکاری و سرکشی را در نظرتان ناخوشایند ساخت آنان که چنین اند ره یافتگانند (۷)

فضلا من الله و نعمة ۚ و الله علیم حکیم ﴿٨﴾

و این بخششی از خدا و نعمتی از اوست و خدا دانای سنجیده کار است (۸)

و إن طائفتان من المؤمنین اقتتلوا فأصلحوا بینهما ۖ فإن بغت إحداهما علی الأخر یٰ فقاتلوا التی تبغی حتیٰ تفیء إلیٰ أمر الله ۚ فإن فاءت فأصلحوا بینهما بالعدل و أقسطوا ۖ إن الله یحب المقسطین ﴿٩﴾

و اگر دو طایفه از مؤمنان با هم بجنگند میان آن دو را اصلاح دهید و اگر باز یکی از آن دو بر دیگری تعدی کرد با آن طایفه ای که تعدی می کند بجنگید تا به فرمان خدا بازگردد پس اگر باز گشت میان آن ها را دادگرانه سازش دهید و عدالت کنید که خدا دادگران را دوست می دارد (۹)

إنما المؤمنون إخوة فأصلحوا بین أخویکم ۚ و اتقوا الله لعلکم تر حمون ﴿١٠﴾

در حقیقت مؤمنان با هم برادرند پس میان برادرانتان را سازش دهید و از خدا پروا بدارید امید که مورد رحمت قرار گیرید (۱۰)

یا أیها الذین آمنوا لا یسخر قوم من قوم عسیٰ أن یکونوا خیر ا منهم و لا نساء من نساء عسیٰ أن یکن خیر ا منهن ۖ و لا تلمزوا أنفسکم و لا تنابزوا بالألقاب ۖ بئس الاسم الفسوق بعد الإیمان ۚ و من لم یتب فأولٰئک هم الظالمون ﴿١١﴾

ای کسانی که ایمان آورده اید نباید قومی قوم دیگر را ریشخند کند شاید آن ها از این ها بهتر باشند و نباید زنانی زنان دیگر را ریشخند کنند شاید آن ها از این ها بهتر باشند و از یکدیگر عیب مگیرید و به همدیگر لقبهای زشت می دهید چه ناپسندیده است نام زشت پس از ایمان و هر که توبه نکرد آنان خود ستمکارند (۱۱) ا

یا أیها الذین آمنوا اجتنبوا کثیر ا من الظن إن بعض الظن إثم ۖ و لا تجسسوا و لا یغتب بعضکم بعضا ۚ أیحب أحدکم أن یأکل لحم أخیه میتا فکر هتموه ۚ و اتقوا الله ۚ إن الله تواب ر حیم ﴿١٢﴾

ی کسانی که ایمان آورده اید از بسیاری از گمان ها بپرهیزید که پاره ای از گمان ها گناه است و جاسوسی مکنید و بعضی از شما غیبت بعضی نکند آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده اش را بخورد؟ از آن کراهت دارید پس از خدا بترسید که خدا توبه پذیر مهربان است (۱۲)

یا أیها الناس إنا خلقناکم من ذکر و أنثیٰ و جعلناکم شعوبا و قبائل لتعار فوا ۚ إن أکر مکم عند الله أتقاکم ۚ إن الله علیم خبیر ﴿١٣﴾

ای مردم، ما شما را از مرد و زنی آفریدیم و شما را ملت ملت و قبیله قبیله گردانیدیم تا با یکدیگر شناسایی متقابل حاصل کنید در حقیقت ارجمندترین شما نزد خدا پرهیزگارترین شماست بی تردید، خداوند دانای آگاه است (۱۳)

قالت الأعر اب آمنا ۖ قل لم تؤمنوا ولٰکن قولوا أسلمنا ولما یدخل الإیمان فی قلوبکم ۖ و إن تطیعوا الله و ر سوله لا یلتکم من أعمالکم شیئا ۚ إن الله غفور ر حیم ﴿١٤﴾

برخی از بادیه نشینان گفتند: ایمان آوردیم. بگو: ایمان نیاورده اید لیکن بگویید: اسلام آوردیم و هنوز در دلهای شما ایمان داخل نشده است و اگر خدا و پیامبر او را فرمان برید از ارزش کرده هایتان چیزی کم نمی کند خدا آمرزنده مهربان است (۱۴)

إنما المؤمنون الذین آمنوا بالله و ر سوله ثم لم یر تابوا و جاهدوا بأموالهم و أنفسهم فی سبیل الله ۚ أولٰئک هم الصادقون ﴿١٥﴾

در حقیقت مؤمنان کسانی اند که به خدا و پیامبر او گرویده و دیگر شک نیاورده و با مال و جانشان در راه خدا جهاد کرده اند؛ اینانند که راستکردارند (۱۵)

قل أتعلمون الله بدینکم والله یعلم ما فی السماوات وما فی الأر ض ۚ والله بکل شیء علیم ﴿١٦﴾

بگو: «آیا خدا را از دین داری خود خبر می دهید؟ و حال آنکه خدا آنچه را که در زمین است می داند و خدا به همه چیز داناست (۱۶)

یمنون علیک أن أسلموا ۖ قل لا تمنوا علی إسلامکم ۖ بل الله یمن علیکم أن هداکم للإیمان إن کنتم صادقین ﴿١٧﴾

از اینکه اسلام آورده اند بر تو منت می نهند؛ بگو: بر من از اسلام آوردنتان منت مگذارید بلکه این خداست که با هدایت کردن شما به ایمان بر شما منت می گذارد اگر راستگو باشید (۱۷)

إن الله یعلم غیب السماوات و الأر ض ۚ و الله بصیر بما تعملون ﴿١٨﴾

خداست که نهفته آسمان ها و زمین را می داند و خداست که به آنچه می کنید بیناست (۱۸)

انتهای پیام/