به گزارش خبرگزاری تسنیم، حجت الاسلام والمسلمین علی شیرازی نماینده ولی فقیه در نیروی قدس سپاه پاسداران در یادداشتی به مناسبت ماه مبارک رمضان نوشت:

ماه مبارک رمضان، ماه توبه و سوزاندن گناهان است. برای اینکه انسان انگیزه ی توبه پیدا کند، اول باید درباره ضررها و محرومیت های ناشی از گناه و فوائد توبه بیاندیشد.

انسان، بر اثر گناه محرومیت هایی، هم در این عالم، هم در عالم برزخ و هم در آخرت پیدا می کند. وقتی انسان اهل اطاعت نباشد و اهل معصیت باشد، از فیض های زیادی در دنیا و آخرت محروم می شود و دچار مصائب متعددی می گردد. خداوند متعال می فرماید: «وما أصابکم من مصیبة فبما کسبت أیدیکم؛ هر مصیبتی به شما رسد، به خاطر اعمالی است که انجام داده اید.»(سوره شوری، آیه ۳۰)

هم چنین می فرماید: «ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت أیدی الناس لیذیقهم بعض الذی عملوا لعلهم یرجعون؛ در دریا و خشکی به خاطر کردار بد مردم فساد و تباهی ظاهر گشت، تا خداوند به این وسیله، کیفر بعضی اعمال شان را به آن ها بچشاند، تا شاید بازگردند.»(سوره روم، آیه ۴۱)

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل این آیه می فرماید: «این آیه به ظاهر لفظش عام است و مخصوص به یک زمان و یا به یک مکان و یا به یک واقعه، نیست و در نتیجه مراد از «بر و بحر» شامل همه روی زمین می شود و مراد از فساد در زمین، مصائب و بلاهای عمومی است: مانند زلزله، نیامدن باران و خشکسالی، قحطی، جنگها، غارتها، سلب امنیت و خلاصه هر بلایی که نظام آراسته و صالح جاری در عالم را بر هم می زند. «بما کسبت أیدی الناس» نیز، اشاره به آن دارد که این فساد و تباهی ظاهر در زمین، بر اثر اعمال مردم است، یعنی به خاطر شرکی است که می ورزند و گناهانی است که می کنند.»

گناهان صغیره و کبیره ی انسان ها، آنان را از نعمت های زیادی محروم می کند که ما در این نوشتار به برخی از آنان اشاره می کنیم:

۱- محرومیت از مناجات

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «یقول الله تعالی: إن أدنی ما أصنع بالعبد إذا اثر شهوته علی طاعتی أن احرمه لذیذ مناجاتی؛ خداوند تعالی می فرماید: هنگامی که بنده من خواهش های نفسانی خویش را بر طاعت من ترجیح دهد، کمترین کیفری که در حق او روا می دارم آن است که او را از لذت مناجات خودم محروم می سازم.»(جامع السعادات، ج۳، ص۴۸.)

در حدیث قدسی ای آمده است: فرد گنهکاری به حضرت موسی علیه السلام گفت: ای موسی! به خدا بگو هر گناهی که خواستم کردم، چرا عقابم نمی کنی؟! خداوند به موسی بن عمران فرمود: به فلان کس بگو تو را دچار چنان بلایی کرده ام که ما فوق آن نیست. عرضه داشت: خداوندا! من او را بر بلایی ندیدم، خطاب رسید: لذت مناجاتم را از او گرفته ام!

۲- محرومیت از نماز شب

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «إن الرجل یذنب الذنب فیحرم صلاة اللیل؛ کسی که مرتکب گناه می شود، در اثر آن از نماز شب محروم می گردد.»(اصول کافی، ج۲، ص۲۷۲.)

مردی محضر امیر المؤمنین علیه السلام شکایت کرد که از نماز شب محروم شده و علت آن را جویا شد، حضرت می فرمایند: «انت رجل قد قیدتک ذنوبک؛ تو مردی هستی که گناهانت تو را به قید و زنجیر کشانده اند.»(اصول کافی، ج۳، ص۴۵۰.)

۳- محرومیت از استجابت دعا

امام سجاد(علیه السلام) می فرمایند: «الذنوب التی ترد الدعاء: سوء النیة، و خبث السریرة، و النفاق مع الإخوان، و ترک التصدیق بالإجابة، و تأخیر الصلوات المفروضات حتی تذهب أوقاتها، و ترک التقرب إلی الله عز و جل بالبر و الصدقة، و استعمال البذاء، و الفحش فی القول؛ گناهانی که از استجابت دعا جلوگیری می کنند عبارتند از:

بد نیتی؛ خبث باطن؛ دورویی با برادران؛ باور نداشتن اجابت دعا؛ به تأخیر انداختن نمازهای واجب تا آنکه وقتشان بگذرد؛ ترک تقرب جستن به خدا با نیکوکاری و صدقه؛ بد زبانی؛ زشت گویی.»(معانی الأخبار، ص۲۷۰.)

به تاخیر انداختن نمازهای واجب تا آنکه وقت اش بگذرد، یکی از گناهانی است که باعث عدم استجابت دعا می شود. این گناه خودش محرومیت های زیادی دارد؛ چنانچه پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) در پاسخ دخترشان حضرت فاطمه(علیها السلام) که پرسیده بودند: «ای پدر! مردان و زنانی که نمازشان را سبک می شمرند، چه جزایی دارند؟» می فرمایند: «یا فاطمة من تهاون بصلاته من الرجال و النساء ابتلاه الله بخمس عشرة خصلة ست منها فی دار الدنیا و ثلاث عند موته و ثلاث فی قبره و ثلاث فی القیامة إذا خرج من قبره فأما اللواتی تصیبه فی دار الدنیا فالأولی یرفع الله البرکة من عمره و یرفع الله البرکة من رزقه و یمحو الله عز و جل سیماء الصالحین من وجهه و کل عمل یعمله لا یؤجر علیه و لا یرتفع دعاؤه إلی السماء و السادسة لیس له حظ فی دعاء الصالحین و أما اللواتی تصیبه عند موته فأولهن أنه یموت ذلیلا و الثانیة یموت جائعا و الثالثة یموت عطشانا فلو سقی من أنهار الدنیا لم یرو عطشه و أما اللواتی تصیبه فی قبره فأولهن یوکل الله به ملکا یزعجه فی قبره و الثانیة یضیق علیه قبره و الثالثة تکون الظلمة فی قبره و أما اللواتی تصیبه یوم القیامة إذا خرج من قبره فأولهن أن یوکل الله به ملکا یسحبه علی وجهه و الخلائق ینظرون إلیه و الثانیة یحاسب حسابا شدیدا و الثالثة لا ینظر الله إلیه و لا یزکیه و له عذاب ألیم؛ ای فاطمه، هر کس از مردان یا زنان نمازش را سبک بشمرد ، خداوند او را به پانزده خصلت مبتلا می کند: شش خصلت در دنیا، سه خصلت هنگام مرگش، سه خصلت در قبرش و سه خصلت در قیامت هنگامی که از قبر بیرون می آید. اما آنچه در دنیا به او می رسد:

خداوند برکت را از عمرش بر می دارد؛ خداوند برکت را از روزی اش بر می دارد؛ سیمای صالحان را از چهره اش می زداید؛ به هر عملی که انجام می دهد پاداشی داده نمی شود؛ دعایش به آسمان نمی رود؛ و ششم اینکه برای او در دعای صالحان نصیبی نیست.

و اما آنچه هنگام مرگش به او می رسد:

نخستین آن ها این است که خوار می میرد؛ دوم گرسنه می میرد؛ و سوم، تشنه می میرد؛ پس اگر از نهرهای دنیا به او بنوشانند، سیراب نمی شود.

و اما آنچه در قبرش به او می رسد:

نخستین آن ها این است که خداوند فرشته ای می گمارد تا او را در قبرش آشفته سازد؛ دوم اینکه قبرش را بر او تنگ می کند و سوم اینکه قبرش تاریک است.

و اما آنچه روز قیامت هنگام بیرون آمدن از قبرش به او می رسد:

نخستین آن ها این است که خداوند فرشته ای می گمارد تا او را با صورت روی زمین بکشد در حالی که مردم به او می نگرند؛ دوم اینکه بازخواست سختی می شود و سوم اینکه خداوند به او نمی نگرد و پاکش نمی سازد و عذابی دردناک دارد.»(سفینه البحار، ج۲، ص۴۴.)

۴- محرومیت از محبت الهی

خداوند متعال می فرماید: «إن الله لا یحب الخائنین؛ خدا خائنان را دوست ندارد.»(سوره انفال، آیه ۵۸.)

هم چنین می فرماید: «إن الله لا یحب من کان خوانا أثیما؛ خداوند افراد خیانت پیشه گنهکار را دوست ندارد.»(سوره نساء، آیه ۱۰۷.)

خداوند متعال هم چنین می فرماید: «لا یکلمهم الله و لا ینظر إلیهم یوم القیامة؛ خداوند در روز قیامت با آن ها سخن نمی گوید و به آنان در قیامت نمی نگرد.»(سوره آل عمران، آیه ۷۷)

به تعبیر خودمانی خدا با آنها قهر است، نه نگاهشان میکند و نه با آن ها حرف میزند و نه اجازه میدهد که حرف بزنند! تصور کنید کسی که از عطش در حال جان دادن است، چقدر نیاز به جرعهای آب دارد؟ انسان در قیامت نیازش به نوازش الهی از نیاز تشنهای که رو به مرگ است به یک جرعهی آب، بیشتر است. آنجا خدا با او قهر میکند، «لا ینظر إلیهم»؛ حرف هم با ایشان نمیزند، «و لا یؤذن لهم؛ به آن ها اجازه داده نمی شود که عذرخواهی کنند.»(سوره مرسلات، آیه ۳۶)، اجازه هم نمیدهد که حرف بزنند و درخواستی بکنند و اینها آثار گناه است!

۵- محرومیت از برکات الهی

خداوند متعال می فرماید: «ولو أن أهل القری آمنوا واتقوا لفتحنا علیهم برکات؛ گر اهل شهرها و آبادی ها، ایمان می آوردند و تقوا پیشه می کردند، برکات را بر آن ها می گشودیم.»(سوره اعراف، آیه ۹۶.)

۶- محرومیت از هدایت الهی

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «فان المعاصی یستولی بها الخذلان علی صاحبها حتی توقعه فی رد ولایة وصی رسول الله صلی الله علیه و آله ورفع نبوة نبی الله ولا یزال ایضا بذلک حتی توقعه فی دفع توحید الله والالحاد فی دین الله؛ همانا گناهان، گمراهی را بر گنهکار مسلط می کند تا آنجا که او را به رد ولایت و امامت جانشین رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و انکار نبوت پیامبر و به همین منوال، انکار یکتایی خدا و الحاد و کفر در دین آلوده می سازد.»(بحارالانوار، ج۷۳، ص۳۶۰.)

۷- محرومیت از عزت

مناجات تائبین با مضامینی شروع میشود که از اول آثار زشت و خطرناک گناه را توجه میدهد: «إلهی ألبستنی الخطایا ثوب مذلتی؛ خدایا گناه، جامه ی ذلت بر اندام من پوشانده است.» انسان وقتی تصور میکند که در پیشگاه الهی است، اولیاء خدا عزتی دارند، مقامی دارند، مؤمنین مورد اکرام و احترام هستند، اما به گنهکار کسی اعتنایی نمیکند، کسی احوال او را نمیپرسد، این بیاعتنایی خدا را چونان لباس ذلت میداند. «وجللنی التباعد منک لباس مسکنتی»، با گناههای رنگارنگ قدم به قدم از تو دور شدم و این دوری گزیدن از تو، من را به نهایت خواری و پستی انداخته است.

۸- محرومیت از رقت قلب

امام سجاد(علیه السلام) در مناجات تائبین می فرمایند: «وأمات قلبی عظیم جنایتی؛ دل من در اثر گناه مرده است.» مرگ انسانی به نفس نکشیدن نیست. مرگ انسانی، این است که ارزشها را درک نکنیم، راهی به سوی قرب الهی پیدا نکنیم، در حیرت فرو بمانیم، اسیر شهوت، اسیر شیطان، اسیر هواهای شیطانی، اسیر اوهام شویم و نتوانیم خوب و بد را تشخیص دهیم.

بدترین بلایی که انسان به آن مبتلا میشود این است که اصلا نتواند خیر و شر، خوب و بد خود را تشخیص دهد، نداند صلاح و فسادش چیست و همانند سنگ، وقتی موعظهاش میکنند در او تأثیری نمیکند: «کالحجارة أو أشد قسوة و إن من الحجارة لما یتفجر منه الأنهار و إن منها لما یشقق فیخرج منه الماء و إن منها لما یهبط من خشیة الله»(سوره بقره، آیه ۷۴.)؛ خداوند میفرماید: دل برخی از انسانها از سنگ سختتر است، سنگهایی هست که از خوف خدا سقوط میکند، میشکافد و آب از آنها جاری میشود، اما آدمهایی هستند که قطره اشکی هم از چشمشان نمیآید، هر چه آنان را موعظه کنی، هیچ تأثیری نمیپذیرند. این همان حالتی است که فرمود: «وأمات قلبی عظیم جنایتی»

خداوند متعال می فرماید: «کلا بل ران علی قلوبهم ما کانوا یکسبون؛ چنین نیست که آن ها می پندارند، بلکه اعمال شان چون زنگاری بر دل هایشان بسته است.»(سوره مطففین، آیه ۱۴.)

۹- محرومیت از آرامش

خداوند متعال می فرماید: «ومن أعرض عن ذکری فإن له معیشة ضنکا؛ و هر کس از یاد من روی گردان شود، زندگی سخت و تنگی خواهد داشت.»(سوره طه، آیه ۱۲۴.)

انسان اگر موجودی را شناخت که در ارتباط با او، همه نیازهایش را می تواند تأمین کند، حتی نیازهایی که عقلش به آن ها نمی رسد؛ آرامش خاطر در او پدیدار می گردد و نسبت به آینده نگرانی و اضطرابی نخواهد داشت، چون می داند کمبودها به وسیله او رفع می گردد؛ در غیر این صورت همواره درون او آکنده از دلهره و اضطراب است.

نیکسون؛ رئیس جمهور اسبق آمریکا، در نخستین نطق ریاست جمهوری اش می گوید: «ما گرداگرد خویش زندگانی های توخالی می بینیم، در آرزوی ارضاء شدن هستیم، ولی هرگز ارضاء نمی شویم.»

اصولا تنگی در زندگی، بیشتر به خاطر کمبودهای معنوی و نبودن غنای روحی است؛ به خاطر عدم اطمینان به آینده و ترس از نابود شدن امکانات موجود و وابستگی بیش از حد به جهان ماده است. و کسی که ایمان به خدا دارد و دل به ذات پاک الهی بسته است، از همه ی این نگرانی ها در امان است.

۱۰- محرومیت از علم

یکی از آثار زشت گناهان، محرومیت انسان ازعلم و دانش است؛ زیرا علم نور است که خداوند آن را بر دل می افکند، و گناه و معصیت موجب اطفاء و خاموشی آن نور است. پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «إن العبد لیذنب الذنب فینسی به العلم الذی کان قد علمه؛ همانا بنده گناه می کند و به سبب آن دانشی را که داشته است، فراموش می کند.»(بحار الانوار، ج۷۳، ص۳۷۷.)

۱۱- محرومیت از امید

امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «الذنوب التی تقطع الرجاء الیأس من روح الله و القنوط من رحمه الله و الثقه بغیر الله و التکذیب بوعد الله عزوجل؛ گناهانی که ناامیدی را به بار می آورند، عبارتند از:

ناامیدی از نصرت خدا؛ ناامیدی از رحمت خدا؛ امید به غیرخدا بستن؛ و تکذیب وعده ی الهی.»(معانی الأخبار، ص۲۷۰.)

۲۰- محرومیت از آبرو

امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «و الذنوب التی تکشف الغطاء الاستدانه بغیر نیه الأداء و الإسراف فی النفقه علی الباطل و البخل علی الأهل و الولد و ذوی الأرحام و سوء الخلق و قله الصبر و استعمال الضجر و الکسل و الاستهانه بأهل الدین؛ گناهانی که پرده ها را به کنار می زنند عبارتند از:

وام گرفتن به قصد باز پس ندادن؛ اسراف در هزینه کردن برای امور باطل؛ بخل ورزیدن در حق خانواده، فرزندان و اهل رحم؛ بداخلاقی؛ کم صبری؛ اظهار دلتنگی؛ تنبلی؛ و سبک شمردن دین داران.»(معانی الأخبار، ص۲۷۰.)

۱۳- محرومیت از حیا

اگر غرایز طغیان کند، پرده شرم و حیا دریده می شود و انسان بدون شرم و حیا و بی باک از رسوایی و تنفر عمومی، به موجودی خطرناک تبدیل می شود. فضائل اخلاقی کنترل کننده انسان و دور کننده او از گناه است، فرد گناهکار با انجام پی در پی گناه، فضائل را یک به یک از دست می دهد و به شخص بی شخصیت و لا ابالی تبدیل می گردد.

حضرت علی(علیه السلام) در دعای کمیل می فرمایند: «اللهم اغفر لی الذنوب التی تهتک العصم؛ خدایا! بیامرز گناهانی که پرده های حرمت(شرم و حیا) را می درد.»

امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «و الذنوب التی تهتک العصم شرب الخمر و اللعب بالقمار و تعاطی ما یضحک الناس من اللغو و المزاح و ذکر عیوب الناس و مجالسه أهل الریب؛ گناهانی که موجب دریدن پرده های حرمت می شوند عبارتند از:

شرب خمر؛ قمار بازی؛ عادت کردن به خنداندن مردم با سخنان بیهوده و شوخی؛ یادکردن عیب های مردم؛ و همنشینی با شکاکان.»(معانی الأخبار، ص۲۷۰.)

۱۴- محرومیت از حیات و زندگی

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «من یموت بالذنوب أکثر ممن یموت بالآجال؛ کسانی که بر اثر گناهان می میرند، بیشترند از کسانی که با مرگ طبیعی از دنیا می روند.»(امالی طوسی، ص۷۰۱.)

عامل اصلی بسیاری از مرگ ها، گناهانی است که انسان ها مرتکب می شوند. در ذیل به برخی از آن گناهان اشاره می کنیم:

الف. آزار والدین

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «نعوذ بالله من الذنوب التی تعجل الفناء و تقرب الآجال و تخلی الدیار و هی قطیعة الرحم و العقوق و ترک البر؛ پناه می برم به خدا از گناهانی که در نابودی شتاب می کنند و مرگ ها را نزدیک می سازد و خانه را بی خانمان می کنند و آنها عبارتند از:

قطع رحم؛ آزردن والدین؛ و دست کشیدن از احسان و نیکی».(اصول کافی ج۴ ص۱۸۴)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) می فرمایند: «ثلاثة من الذنوب تعجل عقوبتها و لا تؤخر إلی الاخرة: عقوق الوالدین، و البغی علی الناس، و کفر الاحسان؛ سه گناه است که در کیفر آن در دنیا شتاب شود و به روز قیامت نیفتد:

نافرمانی و آزردن پدر و مادر؛ ستم بر مردم و کفران احسان و نیکی.»(امالی شیخ طوسی ج۲ ص۱۳.)

ب. قطع رحم

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) می فرمایند: «صلة الرحم تعمر الدیار و تزید فی الأعمار و ان کان اهلها غیر اخیار؛ صله رحم خانه ها را آباد گرداند و بر عمرها بیفزاید؛ اگر چه انجام دهندگان آن مردم خوبی نباشند.»(اصول کافی ج۴ ص۴۸)

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «الذنوب التی تغیر النعم البغی و الذنوب التی تورث الندم القتل و التی تنزل النقم الظلم و التی تهتک الستور شرب الخمر و التی تحبس الرزق الزنا و التی تعجل الفناء قطیعه الرحم و التی ترد الدعاء و تظلم الهواء عقوق الوالدین؛

گناهی که نعمت ها را تغییر می دهد، تجاوز به حقوق دیگران است.

گناهی که پشیمانی می آورد، قتل است.

گناهی که گرفتاری ایجاد می کند، ظلم است.

گناهی که آبرو می برد، شرابخواری است.

گناهی که جلوی روزی را می گیرد، زناست.

گناهی که مرگ را شتاب می بخشد، قطع رابطه با خویشان است.

گناهی که مانع استجابت دعا می شود و زندگی را تیره و تار می کند، نافرمانی از پدر مادر است.»(بحارالانوار، ج۷۳، ص۳۷۴.)

امیرالمؤمنین(علیه السلام) می فرمایند: «أعوذ بالله من الذنوب التی تعجل الفناء؛ از گناهانی که مرگ را جلو می اندازد به خدا پناه می برم»، عبد الله بن کواء یشکری برخاست و گفت: «ای امیر مؤمنان! مگر گناهانی هم هستند که مرگ را پیش افکنند؟» حضرت در پاسخ می فرمایند: «نعم ویلک! قطیعة الرحم؛ وای بر تو! آری؛ بریدن از خویشاوندان.»(بحارالانوار، ج۷۴، ص۱۳۷.)

ج. دروغ

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) می فرمایند: «من حلف علی یمین و هو یعلم أنه کاذب فقد بارز الله بالمحاربة و إن الیمین الکاذبة تذر الدیار بلاقع من أهلها و تورث الفقر فی العقب؛ کسی که به دروغ قسم بخورد و بداند که دروغ است به جنگ با خدا رفته است و همانا قسم دروغ، خانه ها را بی صاحب گرداند و موجب فقر فرزندان گردد.»(سفینةالبحار ج۱، ص۲۹۷)

د. زنا

امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «للزانی ست خصال ثلاث فی الدنیا و ثلاث فی الآخرة أما التی فی الدنیا فإنه یذهب بنور الوجه و یورث الفقر و یعجل الفناء و أما التی فی الآخرة فسخط الرب و سوء الحساب و الخلود فی النار؛ از زنا بپرهیزید که در آن شش خصلت وجود دارد: سه در دنیا و سه در آخرت. اما آن سه که در دنیا است:

جمال و زیبایی را می برد؛ و پریشانی وتنگدستی می آورد؛ و عمر را کوتاه می کند.

اما آن سه که در آخرت است:

موجب خشم خدا می شود؛ بدی حساب می آورد؛ و باعث خلود در آتش دوزخ می گردد.»(خصال صدوق ج۱ ص۳۲۰)

ه‍. قسم خلاف

و. بستن راه مسلمانان

ز. ادعای ناحق رهبری داشتن

امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «الذنوب التی تعجل الفناء: قطیعة الرحم و الیمین الفاجرة و الأقوال الکاذبة و الزناء و سد طرق المسلمین و ادعاء الإمامة بغیر حق؛ گناهانی که موجب تعجیل مرگ می گردند عبارتند از:

قطع رحم؛ قسم ناحق خوردن؛ سخن دروغ گفتن؛ زنا کردن؛ راه های مسلمانان را بستن و به ناحق ادعای رهبری داشتن»(معانی الأخبار، ص۲۷۰.)

۱۵- محرومیت از نعمت

یکی از سنت های الهی آن است که اگر ملتی به گناه آلوده گردد، خدا نعمت هایی را که به آن ها بخشیده است از آنان می گیرد.

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «ما أنعم الله علی عبد نعمة فسلبها إیاه حتی یذنب ذنبا یستحق بذلک السلب؛ خداوند هر نعمتی را که به بنده ای داد از او نگرفت مگر به سبب گناهی که سزاوار سلب آن نعمت شد.»(بحار الأنوار، ج۷۳، ص۳۳۹.)

امیرالمؤمنین(علیه السلام) می فرمایند: «ان الله یبتلی عباده عند الاعمال السیئة بنقص الثمرات و حبس البرکات، و اغلاق خزائن الخیرات؛ خداوند بندگانش را به وقت اعمال بدشان به کمبود میوه ها و بازداشتن برکات، و بستن در خیرات آزمایش می کند.»(نهج البلاغه، خطبه ۱۴۳.)

امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «الذنوب التی تغیر النعم البغی علی الناس و الزوال عن العاده فی الخیر و اصطناع المعروف و کفران النعم و ترک الشکر؛ گناهانی که نعمت ها را تغییر می دهند:

ستم کردن به مردم؛ ترک عادت نیکی و احسان؛ کفران نعمت؛ و ترک شکر است.»(معانی الأخبار، ص۲۷۰)

۱۶- محرومیت از سلامت

امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «أما إنه لیس من عرق یضرب و لا نکبة و لا صداع و لا مرض إلا بذنب؛ هیچ رگی بر اثر بیماری نزند و هیچ پائی به سنگ نخورد و هیج سردرد یا مرضی پیش نیاید، مگر به جهت گناهی که انسان مرتکب شده است.»(اصول کافی، ج۲، ص۲۶۹.)

۱۷- محرومیت از روزی

حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند: «فما من بلیة و لا نقص رزق إلا بذنب؛ هیچ بلیه ای رخ ندهد و از هیچ روزی ای کم نشود، مگر به سبب گناهی.»(بحار الانوار، ج۷۳، ص۳۵۰)

گناهانی که انسان را دچار کاهش روزی می کند، از این قرار است:

الف. زنا

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «فی الزنا … یقطع الرزق؛ زنا روزی را قطع می کند.»(خصال، ص۳۲۱.)

ب. دروغ

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «الکذب ینقص الرزق؛ دروغ روزی را کم می کند.»(الترغیب و الترهیب، ج۳، ص۵۹۶.)

ج. بی صبری

حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند: «إن العبد لیحرم نفسه الرزق الحلال بترک الصبر؛ بنده به سبب بی صبری، خود را از روزی حلال محروم می کند.»(شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱۶۰.)

د. بداخلاقی

حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند: «من ساء خلقه ضاق رزقه؛. کسی که اخلاقش بد باشد، روزی اش تنگ می شود.»(غرر الحکم، حدیث ۸۰۲۳)

۱۸- محرومیت از باران

امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «ان الله عزوجل اذا عمل قوم بالمعاصی صرف عنهم ما کان قدر لهم من المطرفی تلک السنة الی غیرهم والی الفیافی والبحار والجبال؛ وقتی گروهی مشغول معصیت شوند، خدای عزوجل بارانی که برای آن سال آنان مقدر شده به سوی دیگران و یا بیابانها و دریاها و کوه ها می فرستند.»(بحار الانوار، ج۷۳، ص۳۲۹.)

خداوند متعال می فرماید: «فقلت استغفروا ربکم إنه کان غفارا یرسل السماء علیکم مدرارا؛ به آن ها گفتم: از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است تا باران های پربرکت آسمان را پی در پی بر شما بفرستد.»(سوره نوح، آیات ۱۱ و .۱۲)

امام باقر(علیه السلام) می فرمایند: «الذنوب التی تحبس غیث السماء : جور الحکام فی القضاء و شهادة الزور و کتمان الشهادة؛ گناهانی که بارش آسمان را بازمی دارند، عبارتند از:

قضاوت ظالمانه ی قاضیان؛ شهادت دروغ؛ و کتمان شهادت.»(معانی الأخبار، ص۲۷۰.)

۱۹- محرومیت از حلال ها

خداوند متعال می فرماید: «فبظلم من الذین هادوا حرمنا علیهم طیبات أحلت لهم وبصدهم عن سبیل الله کثیرا؛ به خاطر ظلمی که از یهود صادر شد، و به خاطر جلوگیری بسیار ایشان از راه خدا، بخشی از چیزهای پاکیزه را که بر آن ها حلال بود، حرام کردیم.»(سوره نساء، آیه ۱۶۰.)

۲۰- محرومیت از پذیرش عمل

خداوند متعال می فرماید: « واتل علیهم نبأ ابنی آدم بالحق إذ قربا قربانا فتقبل من أحدهما ولم یتقبل من الآخر قال لأقتلنک ۖ قال إنما یتقبل الله من المتقین؛ داستان دو فرزند آدم را بحق بر آنها بخوان: هنگامی که هر کدام، کاری برای تقرب به پروردگار انجام دادند؛ اما از یکی پذیرفته شد، و از دیگری پذیرفته نشد؛ برادری که عملش مردود شده بود، به برادر دیگر گفت: «به خدا سوگند تو را خواهم کشت!» برادر دیگر گفت: «من چه گناهی دارم؟ خدا تنها از پرهیزگاران می پذیرد.»(سوره مائده، آیه ۲۷.)

هابیل به قابیل گفت: اگر چنین جربانی پیش آمده، گناه من نیست؛ بلکه ایراد متوجه خود تو است که عمل ات با تقوا و پرهیزگاری همراه نبوده است و «خدا تنها از پرهیزگاران می پذیرد.» خداوند اعمال نیک را می پذیرد؛ اما به شرطی که صاحبش متقی باشد.

برای مثال، میتوانیم بگوییم که گناه مثل یک ماده سمی است. دل آدم هم مانند قدح است. در قدح آب خنک، شکر و گلاب میریزند؛ اما اگر در آن درصدی؛ هر چند ناچیز، سمی ریخته شود، آیا آن نوشیدنی گواراست؟ آن شربت لذیذ و معطر و خوش رنگ که بوی خوشش، اشتهاآور است، با قدری ماده سمی کشنده می شود. قلب آدمیزاد هم مانند ظرفی است که مواد مختلف از راه چشم، گوش، دست، زبان و سایر اندامها وارد آن می شود. اگر اینها سالم باشند، مطلوب است؛ اما اگر یک ماده سمی با آن ها مخلوط شد، دیگر اثرشان را از دست میدهند و نمیتوانند نافع باشند. «قال إنما یتقبل الله من المتقین» یعنی مواظب باشید سم توی غذایتان نریزید.

۲۱- محرومیت از بهشت

خدای متعال نظام هستی را طوری قرار داده که در آن، ارتکاب گناه آثاری سوء در پی دارد. خداوند در روز قیامت انسان را زنده می کند و اگر فرد با ارتکاب گناه مستحق عقاب گردیده باشد او را به جهنم می برد و از رفتن به بهشت محروم می شود.

همه گناهان اگر با توبه همراه نباشند، باعث محرومیت انسان از بهشت می شوند؛ اما برخی از گناهان به جهت اینکه راه توبه را بر روی انسان می بندند، مانع قطعی از بهشت رفتن هستند که از آن جمله عباتند از:

الف. استکبار در برابر خداوند

خداوند متعال می فرماید: «إن الذین کذبوا بآیاتنا واستکبروا عنها لا تفتح لهم أبواب السماء ولا یدخلون الجنة؛ کسانی که آیات ما را تکذیب کردند، و در برابر آن تکبر ورزیدند، هرگز درهای آسمان به رویشان گشوده نمی شود؛ و هیچ گاه داخل بهشت نخواهند شد.»(سوره اعراف، آیه ۴۰)

ب. شرک

خداوند متعال می فرماید: «إن الله لا یغفر أن یشرک به؛ خداوند، شرک به او را نمی آمرزد.»(سوره نساء، آیه ۱۱۶)

هم چنین می فرماید: «من یشرک بالله فقد حرم الله علیه الجنة؛ هر کس شریکی برای خدا قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام کرده است.»(سوره مائده، آیه ۷۲)

ج. ظلم

خداوند متعال می فرماید: «نذر الظالمین فیها جثیا؛ ظالمان را درحالی که (از ضعف و ذلت) به زانو درآمده اند، در آن(جهنم) رها می سازیم.»(سوره مریم، آیه ۷۲.)

د. کفر

خداوند متعال می فرماید: «إن الله حرمهما علی الکافرین؛ خدا آب و طعام بهشتی را بر کافران حرام گردانیده است.»(سوره اعراف، آیه ۵۰.)

ه‍. مخالفت با پیامبر

خداوند متعال می فرماید: «ومن یشاقق الرسول من بعد ما تبین له الهدی ویتبع غیر سبیل المؤمنین نوله ما تولی ونصله جهنم وساءت مصیرا؛ کسی که بعد از آشکار شدن حق، با پیامبر مخالفت کند، و از راهی جز راه مؤمنان پیروی نماید، ما او را به همان راه که می رود می بریم؛ و به دوزخ داخل می کنیم؛ و جایگاه بدی دارد.»(سوره نساء، آیه ۱۱۵.)

و. دوستی با شیطان

خداوند متعال می فرماید: «ومن یتخذ الشیطان ولیا من دون الله فقد خسر خسرانا مبینا یعدهم ویمنیهم وما یعدهم الشیطان إلا غرورا أولئک مأواهم جهنم؛ و هر کس شیطان را به جای خدا دوست و ولی خود برگزیند، زیان آشکاری کرده است. شیطان به آن ها وعده های دروغین می دهد؛ و به آرزوها، سرگرم می سازد؛ در حالی که جز فریب و نیرنگ، به آن ها وعده نمی دهد. منزلگاه ایشان جهنم است.»(سوره نساء، آیات ۱۱۹ تا ۱۲۱)

***

برای رهایی از این محرومیت ها و بهره مندی از نعمت ها و لطف الهی و غوطه ور شدن در برکات خداوند و قرار گرفتن در مسیر هدایت الهی و نزدیک شدن به خداوند بزرگ و انس با خدا و قرآن و مناجات، از ماه مبارک رمضان و شب های قدر بهره بگیریم و با توبه از همه ی گناهان راه را برای صعود و تکامل خود هموار سازیم. ان شاءالله تعالی.

«اللهم نور ظاهری بطاعتک، و باطنی بمحبتک، و قلبی بمعرفتک، و روحی بمشاهدتک، و سری باستقلال اتصال حضرتک؛ یا ذا الجلال و الإکرام؛ خداوندا ظاهرم را به طاعتت و باطنم را به محبتت و قلبم را به شناختت و روحم را به دیدارت و سویدایم را به پیوستگی تام به حضرتت نور بخش، ای صاحب جمال و جلال.»

انتهای پیام/