به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، مطابق ماده ۵۱ قانون کارساعت کار یعنی «مدت زمانی که کارگر نیرو یا وقت خود را به منظور انجام کار در اختیار کارفرما قرار می دهد. این ماده مقرر می کند که «ساعات کار کارگران در شبانه روز نباید از ۸ساعت تجاوز نماید.» همچنین در تبصره ی یک این ماده آورده شده که «کارفرما با توافق کارگران، نماینده یا نمایندگان قانونی آنان می تواند ساعات کار را در بعضی از روزهای هفته کمتر از میزان مقرر و در دیگر روزها اضافه بر این میزان تعیین کند به شرط آنکه مجموع ساعات کار هر هفته از ۴۴ساعت تجاوز نکند.»

قانون در مورد اضافه کار چه می گوید؟ طبق ماده ۵۹قانون کار «در شرایط عادی ارجاع کار اضافی به کارگر با شرایط ذیل مجاز است: الف - موافقت کارگر ب - پرداخت ۴۰٪ اضافه بر مزد هر ساعت کار عادی.» همچنین تبصره ی این ماده می گوید: «ساعات کار اضافی ارجاعی به کارگران نباید از ۴ساعت در روز تجاوز نماید (مگر در موارد استثنایی با توافق طرفین).»

بنابراین طبق قانون، کارگران تنها موظفند ۸ساعت در روز کار کنند و بیش از آن اضافه کار به حساب می آید که باید حتما با رضایت کارگر و در ازای پرداخت مبلغی انجام شود. اما آیا قانون کار به درستی اجرا می شود؟

فارغ از اینکه بخشی از کارگران برای تأمین امرار معاش خود مجبور به اضافه کار هستند اما کارفرمایانی هم هستند که کارگران را به اجبار به مرخصی می فرستند.کارگران قرارداد موقت یا مجبورند به خواسته ی کارفرما گوش دهند و یا اخراج شوند؛ آن ها راه دیگری ندارند.اما شرایط اضافه کاری اجباری به چه صورت است؟

مطابق اظهارات کارشناسان بازار کار, حتی اگر در قرارداد کار ،کارگر متعهد شده باشد روزانه مدتی مثلا ۳ ساعت اضافه کاری داشته باشد، نظر به اینکه شرط انجام اضافه کاری توسط کارگر در قرارداد از جمله شرایط غیر نافذ بشمار می رود لذا شرط مزبور بلا اثر بوده و ایجاد هیچ نوع تعهدی برای طرفین قرارداد کار نمی نماید و کارگر می تواند از انجام اضافه کاری سر باز زند.

انتهای پیام/