در کشور ایران بر خلاف سایر کشورها با توجه به نگاه دین اسلام رابطه جنسی در چارچوب ازدواج صورت می گیرد، اگر بخواهیم سن ازدواج را تا سنین ۱۸سال بالا ببریم و تمام ازدواج های زیر ۱۸سال را ممنوع اعلام کنیم، به بلوغ جنسی افراد توجهی نمی کینم.

به گزارش خبرنگار حوزه تشکل های دانشگاهی خبرگزاری فارس، زهره حسنی سعدی عضو انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران طی یادداشتی نوشت: کودک می تواند در جوامع مختلف و حتی در زمان های مختلف تعاریف متفاوتی داشته باشد. در عالم حقوقی کشورهای مختلف تعریف کودک متفاوت است.کودک معادل واژه ی صغیر در عالم حقوق است.در برخی از کشورها کودکان زیر ۱۰سال و در برخی دیگر زیر ۱۵سال صغیر محسوب می شوند و در اکثر مواقع بین جنس مذکر و مونث در این مقوله تفاوت هایی جود دارد. در کتاب قانون کشور ایران اگر چه تا قبل از تصویب قانون سال ۱۳۱۳ تعریفی از صغارت در قانون ما وجود داشته و نسبت به ازدواج در سنین پایین ممنوعیت وجود داشت اما با تصویب ماده ۱۰۴۱قانون مدنی، قانون قبلی نسخ و در قانون جدید جواز ازدواج در این سن صادر شده است. بر اساس این مصوبه ازدواج های زیر ۱۳سال با اذن ولی و هم چنین به شرط مصلحت و تشخیص دادگاه صالح خواهد بود.

طرح افزایش حداقل سنی ازدواج که از سال ۱۳۹۵ توسط فراکسیون زنان مجلس مطرح شد. این جریان با کلید واژه کودک همسری سعی دارند، ازدواج های زیر ۱۶ سال و ۱۸ سال برای دختران و زیر ۱۸ سال و ۲۰ سال برای پسران را ممنوع اعلام کند. همان طور که ذکر شد، باید به تعریفی دقیق بر مبنایی صحیح از کودک رسید. تعاریف متعددی از کودکی ارائه شده است. در تعریف سازمان ملل هر فرد زیر ۱۸سال کودک محسوب می شود.

بر این اساس ازدواج های زیر ۱۸سال ذیل ازدواج کودکان قرار می گیرد. اما بیان دو نکته در اینجا ضروی است؛ اول اینکه در فقه ما دختران در ۹ سالگی و پسران در ۱۵سالگی به سن بلوغ می رسند و کودک به فردی اطلاق می شود که به سن بلوغ نرسیده باشد. به همین دلیل از نظر فقهی ازدواج در سن ۱۳تا۱۸سال، ازدواج کودکان محسوب نمی شود. دوم اینکه بین سن ازدواج و رضایت جنسی باید تفکیک قائل شد.

در قوانین بین المللی به این مقوله توجهی نمی شود. فی المثل در کشور سوئد درحالی که ۱۸سال، سن معیار ازدواج قرار گرفته است، سن رضایت جنسی ۱۵سال است. در اینجا باید به تفاوت نگاه دین اسلام و فرهنگ کشورهای دیگر توجه کنیم. به بیانی دیگر در کشور ما بر اساس دین و فرهنگ رابطه جنسی فقط در چارچوب ازدواج است درحالی که در قوانین کشور های دیگر اجازه برقرای رابطه جنسی خارج از چارچوب ازدواج به افراد داده شده است.

بنابراین اگر بخواهیم سن ازدواج را تا سنین ۱۸سال بالا ببریم و تمام ازدواج های زیر ۱۸سال را ممنوع اعلام کنیم، به بلوغ جنسی افراد توجهی نمی شود. دختران عموما در سن ده سالگی و پسران در سن پانزده سالگی به سن بلوغ رسیده اند و تنها در چاچوب ازدواج امکان رابطه جنسی وجود دارد. به همین دلیل نمی توان به تعاریف بین المللی که مبنایی متفاوت با کشور ایران دارند، اتکا کرد.

از دیگر دلایل موافقین این طرح افزایش میزان طلاق در این بازه سنی است. آن ها معتقدند چون در سن زیر ۱۵سال هنوز فرد به بلوغ فکری و عقلی نرسیده است و قادر به تشخیص درست نمی باشد،احتمال افزایش طلاق وجود دارد.

این در حالی است که آمارهای رسمی منتشر شده از سوی سازمان ثبت احوال نشان می دهد ، درصد طلاق در ازدواج های زیر ۱۵سال در گروه دختران ۳درصد و در ازدواج های بالای ۳۰سال، ۵۰درصد است. ۲۴ درصد این طلاق ها در یک سال و کمتر و ۴۳ درصد آن ها در پنج سال اول رخ داده اند این آمار خط بطلانی بر این ادعاست که؛ سن پایین و فقدان قدرت انتخاب، طلاق را به سنین بالاتر انتقال می هد. بنابراین نمی توان عامل طلاق را مطلقا به سن ربط داد. همان طور که ملاحظه می کنید حتی در گروه سنین پایین تر ازدواج های پایدارتری مشاهده می شود.

علت دیگری که برای موافقت با این طرح ذکر می کنند، خطر باروری در مادران زیر ۱۸سال است. آن ها معتقدند احتمال مرگ مادر و جنین در بارداری های زیر ۱۸ سال بسیار بالاست. درحالی که طبق آمارهای منتشر شده در سال های ۱۳۸۹ تاسال۱۳۹۳ مرگ مادران زیر ۱۸سال از سه مورد تجاوز نکرده است و در مادران بالای ۳۵سال به بیش از ۲۲مورد رسیده است. طبق آمار منتشر شده، با افزایش سن مادر خطرات احتمالی بارداری از جمله سقط جنین افزایش می باید.

هم چنین آمارهای منشر شده از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۹۵ نشان می دهد، ازدواج های زیر ۱۵ سال افزایشی محدود داشته اند اما بارداری در این سنین دارای کاهش محسوسی بوده است. در مقابل بیشترین میزان بارداری ها در سنین بالای ۳۰ سال است.

انتهای پیام/