به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره نازعات هفتاد و نهمین سوره جزء سی ام و از سوره های مکی قرآن کریم است.

این سوره به توصیف قیامت و مناظر هولناک آن و سرنوشت نیکوکاران و بدکاران در آن روز می پردازد و به داستان حضرت موسی (ع) و سرنوشت فرعون اشاره می کند. در آخر هم بر این مطلب تأکید می کند که کسی از زمان وقوع قیامت خبر ندارد.

در سوره نازعات همچنین به دحو الارض (گسترش زمین) اشاره شده است. در روایات آمده است مکانی که زمین از آنجا گسترش یافت، زمین مکه یا کعبه بود.

پیامبر (ص) درباره سوره نازعات می فرماید: هر کس سوره نازعات را قرائت کند نگه داشتن و حسابرسی او در قیامت، به اندازه یک نماز واجب طول می کشد تا اینکه وارد بهشت شود. قاری این سوره در قبر و قیامت تنها نیست و این سوره انیس او می شود تا وارد بهشت شود سیراب از دنیا می رود و سیراب مبعوث می شود و سیراب وارد بهشت می شود.

مخفی ماندن از دید دشمن هنگام رویارویی، ایمنی از شر اشرار و دفع سم از بدن از خواص سوره نازعات است.

فایل صوتی تلاوت سوره نازعات با صدای فارس عباد

متن سوره نازعات همراه با ترجمه

بسم الله الر حمٰن الر حیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

و النازعات غر قا ﴿١﴾

سوگند به فرشتگانی که از کافران به سختی جان ستانند (۱)

و الناشطات نشطا ﴿٢﴾

و به فرشتگانی که جان مومنان را به آرامی گیرند (۲)

و السابحات سبحا ﴿٣﴾

و به فرشتگانی که در دریای بی مانند شناکنان شناورند (۳)

فالسابقات سبقا ﴿٤﴾

پس در پیشی گرفتن در فرمان خدا سبقت گیرنده اند (۴)

فالمدبر ات أمر ا ﴿٥﴾

و کار بندگان را تدبیر می کنند (۵)

یوم تر جف الر اجفة ﴿٦﴾

آن روز که لرزنده بلرزد (۶)

تتبعها الر ادفة ﴿٧﴾

و از پی آن لرزه ای دگر افتد (۷)

قلوب یومئذ واجفة ﴿٨﴾

در آن روز دلهایی سخت هراسانند (۸)

أبصار ها خاشعة ﴿٩﴾

دیدگان آن ها فرو افتاده (۹)

یقولون أإنا لمر دودون فی الحافر ة ﴿١٠﴾

گویند: آیا باز ما به مغاک زمین برمی گردیم؟ (۱۰)

أإذا کنا عظاما نخر ة ﴿١١﴾

آیا وقتی ما استخوان ریزه های پوسیده شدیم زندگی را از سر می گیریم؟ (۱۱)

قالوا تلک إذا کر ة خاسر ة ﴿١٢﴾

و با خودگویند: در این صورت این برگشتی زیان آور است (۱۲)

فإنما هی زجر ة واحدة ﴿١٣﴾

ولی در حقیقت آن بازگشت بسته به یک فریاد است و بس (۱۳)

فإذا هم بالساهر ة ﴿١٤﴾

و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (۱۴)

هل أتاک حدیث موسیٰ ﴿١٥﴾

آیا سرگذشت موسی بر تو آمد؟ (۱۵)

إذ ناداه ر به بالواد المقدس طوی ﴿١٦﴾

آنگاه که پروردگارش او را در وادی مقدس «طوی» ندا در داد (۱۶)

اذهب إلیٰ فر عون إنه طغیٰ ﴿١٧﴾

به سوی فرعون برو که وی سر برداشته است (۱۷)

فقل هل لک إلیٰ أن تزکیٰ ﴿١٨﴾

و بگو: آیا سر آن داری که به پاکیزگی گرایی (۱۸)

و أهدیک إلیٰ ر بک فتخشیٰ ﴿١٩﴾

و تو را به سوی پروردگارت راه نمایم تا پروا بداری؟ (۱۹)

فأر اه الآیة الکبر یٰ ﴿٢٠﴾

پس معجزه بزرگ خود را بدو نمود (۲۰)

فکذب وعصیٰ ﴿٢١﴾

ولی فرعون تکذیب نمود و عصیان کرد (۲۱)

ثم أدبر یسعیٰ ﴿٢٢﴾

سپس پشت کرد و به کوشش برخاست (۲۲)

فحشر فنادیٰ ﴿٢٣﴾

و گروهی را فراهم آورد و ندا در داد (۲۳)

فقال أنا ر بکم الأعلیٰ ﴿٢٤﴾

و گفت: پروردگار بزرگتر شما منم! (۲۴)

فأخذه الله نکال الآخر ة والأولیٰ ﴿٢٥﴾

و خدا هم او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (۲۵)

إن فی ذلک لعبرة لمن یخشی ﴿٢٦﴾

تا به هلاکت او اهل ترس از خدا عبرت گیرند (۲۶)

أأنتم أشد خلقا أم السماء بناها ﴿٢٧﴾

آیا بنای شما آدمیان استوارتر است یا بنای آسمان بلند که خدا آفرید؟ (۲۷)

رفع سمکها فسواها ﴿٢٨﴾

که سقفی بس بلند و محکم بنیان در کمال زیبایی استوار ساخت (۲۸)

و أغطش لیلها وأخرج ضحاها ﴿٢٩﴾

و شامش را تیره و روزش را روشن گردانید (۲۹)

و الأرض بعد ذلک دحاها ﴿٣٠﴾

و زمین را پس از آن بگسترانید (۳۰)

أخرج منها ماءها و مرعاها ﴿٣١﴾

و از آن آب و گیاه پدید آورد (۳۱)

و الجبال أرساها ﴿٣٢﴾

و کوه ها را بر روی آن استوار ساخت (۳۲)

متاعا لکم و لأنعامکم ﴿٣٣﴾

تا از آن آب و گیاه که از بیابان و کوه بر انگیزد قوت شما و چهارپایانتان بر آید (۳۳)

فإذا جاءت الطامة الکبری ﴿٣٤﴾

پس چون آن واقعه بزرگ و حادثه عظیم قیامت پدید آید (۳۴)

یوم یتذکر الإنسان ما سعی ﴿٣٥﴾

در آن روز آدمی هر چه کرده به یاد آرد (۳۵)

و برزت الجحیم لمن یری ﴿٣٦﴾

و دوزخ برای بینندگان آشکار شود (۳۶)

فأما من طغی ﴿٣٧﴾

پس هر کس از حکم شرع خدا سرکش و طاغی شد (۳۷)

و آثر الحیاة الدنیا ﴿٣٨﴾

و زندگی دنیا را برگزید (۳۸)

فإن الجحیم هی المأوی ﴿٣٩﴾

دوزخ جایگاه اوست (۳۹)

و أما من خاف مقام ربه و نهی النفس عن الهوی ﴿٤٠﴾

و هر کس از حضور در پیشگاه عز ربوبیت بترسید و از هوای نفس دوری جست (۴۰)

فإن الجنة هی المأوی ﴿٤١﴾

همانا بهشت منزلگاه اوست (۴۱)

یسألونک عن الساعة أیان مرساها ﴿٤٢﴾

از تو سوال کنند که قیامت کی بر پا شود؟ (۴۲)

فیم أنت من ذکراها ﴿٤٣﴾

تو را چه کار است دیگر که از آن به یاد آری؟ بسیار یاد آور شدی و منکران از تو نپذیرفتند(۴۳)

إلی ربک منتهاها ﴿٤٤﴾

کار آن ساعت به خدای تو منتهی شود (۴۴)

إنما أنت منذر من یخشاها ﴿٤٥﴾

تو را جز این نباشد که اهل ایمان را هر کس از یاد آن روز هراسان می شود به احوال آن روز آگاه سازی (۴۵)

کأنهم یوم یرونها لم یلبثوا إلا عشیة أو ضحاها ﴿٤٦﴾

چون آن روز را مردم ببینند گویی همه عمر دنیا شامگاهی یا چاشتگاهی بیش نبوده است (۴۶)

انتهای پیام/