به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره ابراهیم، چهاردهمین سوره و از سوره های مکی قرآن که در جزء سیزدهم جای گرفته است. چون در این سوره نام، داستان و دعاهای حضرت ابراهیم آمده است، ابراهیم نام گرفته است. موضوع اصلی سورهٔ ابراهیم توحید، توصیف قیامت، داستان حضرت ابراهیم و ساختن کعبه به دست اوست. در این سوره همچنین به داستان موسی و قوم بنی اسرائیل و حضرت نوح و قوم عاد و ثمود پرداخته شده است.

آیه هفتم سوره ابراهیم از آیات مشهور این سوره است که می گوید شکر نعمت های خدا، باعث افزون شدن آنها و کفران آنها موجب عذاب الهی است. در روایات آمده است هر کس سوره ابراهیم و حجر را در دو رکعت نماز در روز جمعه بخواند، از فقر و دیوانگی و بلا در امان خواهد بود.

تلاوت مجلسی سوره ابراهیم آیات ۳۱-۴۸

قل لعبادی الذین آمنوا یقیموا الصلاة وینفقوا مما رزقناهم سرا وعلانیة من قبل أن یأتی یوم لا بیع فیه ولا خلال ﴿۳۱﴾

به آن بندگانم که ایمان آورده اند بگو نماز را بر پا دارند و از آنچه به ایشان روزی داده ایم پنهان و آشکارا انفاق کنند پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن نه داد و ستدی باشد و نه دوستیی (۳۱)

الله الذی خلق السماوات والأرض وأنزل من السماء ماء فأخرج به من الثمرات رزقا لکم وسخر لکم الفلک لتجری فی البحر بأمره وسخر لکم الأنهار ﴿۳۲﴾

خداست که آسمانها و زمین را آفرید و از آسمان آبی فرستاد و به وسیله آن از میوه ها برای شما روزی بیرون آورد و کشتی را برای شما رام گردانید تا به فرمان او در دریا روان شود و رودها را برای شما مسخر کرد (۳۲)

وسخر لکم الشمس والقمر دائبین وسخر لکم اللیل والنهار ﴿۳۳﴾

و خورشید و ماه را که پیوسته روانند برای شما رام گردانید و شب و روز را [نیز] مسخر شما ساخت (۳۳)

وآتاکم من کل ما سألتموه وإن تعدوا نعمت الله لا تحصوها إن الإنسان لظلوم کفار ﴿۳۴﴾

و از هر چه از او خواستید به شما عطا کرد و اگر نعمت خدا را شماره کنید نمی توانید آن را به شمار درآورید قطعا انسان ستمپیشه ناسپاس است (۳۴)

وإذ قال إبراهیم رب اجعل هذا البلد آمنا واجنبنی وبنی أن نعبد الأصنام ﴿۳۵﴾

و [یاد کن] هنگامی را که ابراهیم گفت پروردگارا این شهر را ایمن گردان و مرا و فرزندانم را از پرستیدن بتان دور دار (۳۵)

رب إنهن أضللن کثیرا من الناس فمن تبعنی فإنه منی ومن عصانی فإنک غفور رحیم ﴿۳۶﴾

پروردگارا آنها بسیاری از مردم را گمراه کردند پس هر که از من پیروی کند بی گمان او از من است و هر که مرا نافرمانی کند به یقین تو آمرزنده و مهربانی (۳۶)

ربنا إنی أسکنت من ذریتی بواد غیر ذی زرع عند بیتک المحرم ربنا لیقیموا الصلاة فاجعل أفئدة من الناس تهوی إلیهم وارزقهم من الثمرات لعلهم یشکرون ﴿۳۷﴾

پروردگارا من [یکی از] فرزندانم را در دره ای بی کشت نزد خانه محترم تو سکونت دادم پروردگارا تا نماز را به پا دارند پس دلهای برخی از مردم را به سوی آنان گرایش ده و آنان را از محصولات [مورد نیازشان] روزی ده باشد که سپاسگزاری کنند (۳۷)

ربنا إنک تعلم ما نخفی وما نعلن وما یخفی علی الله من شیء فی الأرض ولا فی السماء ﴿۳۸﴾

پروردگارا بی گمان تو آنچه را که پنهان می داریم و آنچه را که آشکار می سازیم می دانی و چیزی در زمین و در آسمان بر خدا پوشیده نمی ماند (۳۸)

الحمد لله الذی وهب لی علی الکبر إسماعیل وإسحاق إن ربی لسمیع الدعاء ﴿۳۹﴾

سپاس خدای را که با وجود سالخوردگی اسماعیل و اسحاق را به من بخشید به راستی پروردگار من شنونده دعاست (۳۹)

رب اجعلنی مقیم الصلاة ومن ذریتی ربنا وتقبل دعاء ﴿۴۰﴾

پروردگارا مرا برپادارنده نماز قرار ده و از فرزندان من نیز پروردگارا و دعای مرا بپذیر (۴۰)

ربنا اغفر لی ولوالدی وللمؤمنین یوم یقوم الحساب ﴿۴۱﴾

پروردگارا روزی که حساب برپا می شود بر من و پدر و مادرم و بر مؤمنان ببخشای (۴۱)

ولا تحسبن الله غافلا عما یعمل الظالمون إنما یؤخرهم لیوم تشخص فیه الأبصار ﴿۴۲﴾

و خدا را از آنچه ستمکاران می کنند غافل مپندار جز این نیست که [کیفر] آنان را برای روزی به تاخیر می اندازد که چشمها در آن خیره می شود (۴۲)

مهطعین مقنعی رءوسهم لا یرتد إلیهم طرفهم وأفئدتهم هواء ﴿۴۳﴾

شتابان سر برداشته و چشم بر هم نمی زنند و [از وحشت] دلهایشان تهی است (۴۳)

وأنذر الناس یوم یأتیهم العذاب فیقول الذین ظلموا ربنا أخرنا إلی أجل قریب نجب دعوتک ونتبع الرسل أولم تکونوا أقسمتم من قبل ما لکم من زوال ﴿۴۴﴾

و مردم را از روزی که عذاب بر آنان می آید بترسان پس آنان که ستم کرده اند می گویند پروردگارا ما را تا چندی مهلت بخش تا دعوت تو را پاسخ گوییم و از فرستادگان [تو] پیروی کنیم [به آنان گفته می شود] مگر شما پیش از این سوگند نمی خوردید که شما را فنایی نیست (۴۴)

وسکنتم فی مساکن الذین ظلموا أنفسهم وتبین لکم کیف فعلنا بهم وضربنا لکم الأمثال ﴿۴۵﴾

و در سراهای کسانی که بر خود ستم روا داشتند سکونت گزیدید و برای شما آشکار گردید که با آنان چگونه معامله کردیم و مثلها برای شما زدیم (۴۵)

وقد مکروا مکرهم وعند الله مکرهم وإن کان مکرهم لتزول منه الجبال ﴿۴۶﴾

و به یقین آنان نیرنگ خود را به کار بردند و [جزای] مکرشان با خداست هر چند از مکرشان کوهها از جای کنده می شد (۴۶)

فلا تحسبن الله مخلف وعده رسله إن الله عزیز ذو انتقام ﴿۴۷﴾

پس مپندار که خدا وعده خود را به پیامبرانش خلاف می کند که خدا شکست ناپذیر انتقامگیرنده است (۴۷)

یوم تبدل الأرض غیر الأرض والسماوات وبرزوا لله الواحد القهار ﴿۴۸﴾

روزی که زمین به غیر این زمین و آسمانها [به غیر این آسمانها] مبدل گردد و [مردم] در برابر خدای یگانه قهار ظاهر شوند (۴۸)

انتهای پیام/