به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره «نوح» هفتاد و یکمین سوره جزء بیست و نهم و از سوره های مکی قرآن است.

نام گذاری این سوره به نام نوح به دلیل پرداختن به داستان حضرت نوح (ع) است. این سوره ترسیمی است از بیان مبارزه دائمی طرفداران حق و باطل و برنامه هایی که طرفداران حق در مسیر خود باید به کار ببندند. این سوره از سوره های مفصل یعنی سوره های نسبتا کوچک قرآن است. دو آیه تاخیر اجل (۴) و طلب غفران برای خود و مومنان (۲۸) از آیات مشهور این سوره است.

بر اساس روایات به نقل از پیامبر اسلام (ص)؛ هر کس سوره «نوح» را قرائت کند از مومنانی است که دعای حضرت نوح (ع) شامل حال او می شود همچنین از امام صادق (ع) نیز روایت است؛ هر کس که به خدا ایمان دارد و کتابش را قرائت می کند قرائت سوره «نوح» را رها نکند هر بنده ای که با امید به پاداش الهی و شکیبایی در راه خدا سوره «نوح» را در نماز های واجب و مستحب خود بخواند خداوند او را در خانه های نیکوکاران مسکن دهد در برخی روایات برای قرائت این سوره خواصی، چون رهایی از اسارت، سلامتی در سفر و بهبود وضعیت مالی و همچنین برآورده شدن حاجات نقل شده است.

فایل صوتی تلاوت سوره نوح با صدای شهریار پرهیزگار

متن سوره نوح همراه ترجمه

بسم الله الرحمن الرحیم

به نام خدای بخشاینده مهربان

إنا أر سلنا نوحا إلیٰ قومه أن أنذر قومک من قبل أن یأتیهم عذاب ألیم ﴿١﴾

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم که: قومت را پیش از آنکه عذابی دردناک به آنان رسد هشدار ده(۱)

قال یا قوم إنی لکم نذیر مبین ﴿٢﴾

نوح گفت:ای قوم من، من شما را هشدار دهنده ای آشکارم(۲)

أن اعبدوا الله واتقوه وأطیعون ﴿٣﴾

که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید(۳)

یغفر لکم من ذنوبکم ویؤخر کم إلیٰ أجل مسمی ۚ إن أجل الله إذا جاء لا یؤخر ۖ لو کنتم تعلمون ﴿٤﴾

تا برخی از گناهانتان را بر شما ببخشاید و اجل شما را تا وقتی معین به تأخیر اندازد اگر بدانید چون وقت مقرر خدا برسد تأخیر بر نخواهد داشت(۴)

قال ر ب إنی دعوت قومی لیلا ونهار ا ﴿٥﴾

نوح گفت:پروردگارا من قوم خود را شب و روز دعوت کردم(۵)

فلم یزدهم دعائی إلا فر ار ا ﴿٦﴾

و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود(۶)

و إنی کلما دعوتهم لتغفر لهم جعلوا أصابعهم فی آذانهم و استغشوا ثیابهم و أصر وا و استکبر وا استکبار ا ﴿٧﴾

و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزی انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و ردای خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند(۷)

ثم إنی دعوتهم جهار ا ﴿٨﴾

سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم(۸)

ثم إنی أعلنت لهم و أسر ر ت لهم إسر ار ا ﴿٩﴾

باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت و پوشیده نیز به ایشان گفتم(۹)

فقلت استغفر وا ر بکم إنه کان غفار ا ﴿١٠﴾

و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است(۱۰)

یر سل السماء علیکم مدر ار ا ﴿١١﴾

تا بر شما از آسمان باران پی در پی فرستد(۱۱)

و یمددکم بأموال و بنین و یجعل لکم جنات و یجعل لکم أنهار ا ﴿١٢﴾

و شما را به اموال و پسران، یاری کند، و برایتان باغ ها قرار دهد و نهر ها برای شما پدید آورد(۱۲)

ما لکم لا تر جون لله وقار ا ﴿١٣﴾

شما را چه شده است که از شکوه خدا بیم ندارید؟ (۱۳)

و قد خلقکم أطوار ا ﴿١٤﴾

و حال آنکه شما را مرحله به مرحله خلق کرده است(۱۴)

ألم تر وا کیف خلق الله سبع سماوات طباقا ﴿١٥﴾

مگر ملاحظه نکرده اید که چگونه خدا هفت آسمان را توبرتو آفریده است (۱۵)

و جعل القمر فیهن نور ا و جعل الشمس سر اجا ﴿١٦﴾

و ماه را در میان آن ها روشنایی بخش گردانید و خورشید را چون چراغی قرار داد(۱۶)

و الله أنبتکم من الأر ض نباتا ﴿١٧﴾

و خداست که شما را مانند گیاهی از زمین رویانید(۱۷)

ثم یعیدکم فیها و یخر جکم إخر اجا ﴿١٨﴾

سپس شما را در آن بازمی گرداند و بیرون می آورد بیرون آوردنی عجیب (۱۸)

و الله جعل لکم الأر ض بساطا ﴿١٩﴾

و خدا زمین را برای شما فرشی گسترده ساخت(۱۹)

لتسلکوا منها سبلا فجاجا ﴿٢٠﴾

تا در راههای فراخ آن بروید(۲۰)

قال نوح ر ب إنهم عصونی و اتبعوا من لم یزده ماله و ولده إلا خسار ا ﴿٢١﴾

نوح گفت:پروردگارا ، آنان نافرمانی من کردند و کسی را پیروی نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وی نیفزود(۲۱)

و مکر وا مکر ا کبار ا ﴿٢٢﴾

و دست به نیرنگی بس بزرگ زدند(۲۲)

و قالوا لا تذر ن آلهتکم و لا تذر ن ودا و لا سواعا و لا یغوث و یعوق و نسر ا ﴿٢٣﴾

و گفتند: زنهار، خدایان خود را رها مکنید و نه «ود» را واگذارید و نه «سواع» و نه «یغوث» و نه «یعوق» و نه «نسر» را (۲۳)

و قد أضلوا کثیر ا ۖ و لا تزد الظالمین إلا ضلالا ﴿٢٤﴾

و بسیاری را گمراه کرده اند بار خدایا جز بر گمراهی ستمکاران میفزای (۲۴)

مما خطیئاتهم أغر قوا فأدخلوا نار ا فلم یجدوا لهم من دون الله أنصار ا ﴿٢٥﴾

تا به سبب گناهانشان غرقه گشتند و پس از مرگ در آتشی درآورده شدند و برای خود در برابر خدا یارانی نیافتند(۲۵)

و قال نوح ر ب لا تذر علی الأر ض من الکافر ین دیار ا ﴿٢٦﴾

و نوح گفت:پروردگارا هیچ کس از کافران را بر روی زمین مگذار(۲۶)

إنک إن تذر هم یضلوا عبادک و لا یلدوا إلا فاجر ا کفار ا ﴿٢٧﴾

چرا که اگر تو آنان را باقی گذاری بندگانت را گمراه می کنند و جز پلیدکار ناسپاس نزایند (۲۷)

ر ب اغفر لی و لوالدی و لمن دخل بیتی مؤمنا و للمؤمنین و المؤمنات و لا تزد الظالمین إلا تبار ا ﴿٢٨﴾

پروردگارا بر من و پدر و مادرم و هر مومنی که در سرایم درآید و بر مردان و زنان با ایمان ببخشای و جز بر هلاکت ستمگران میفزای(۲۸)

انتهای پیام/