پس از حدود ۲۰ ماه خاموشی چراغ تماشاخانه های تئاتر شیراز، طی هفته های اخیر با اجرای تئاتر پرستار شب به کارگردانی سارا زارعی و نویسندگی مسعود احمدی، بار دیگر این چراغ ها برافروخته شد و تئاتر رونق یافت.

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، سارا زارعی، کارگردان جوان ۲۱ ساله، که شروع فعالیت حرفه ای خود را در تئاتر از پاییز ۱۳۹۸ و از طریق دانشگاه علوم پزشکی و آشنایی با گروه تئاتر پرسیا یاد می کند، اولین تجربه هنر تئاتر خود را، بازی در اثری با نام فراموشی به کارگردانی مسعود احمدی عنوان کرده و در مورد محتوای اثرش می گوید: در این اثر موضوع سلامت مورد بحث واقع می شود، توهم یک پرستار شیفت شب که در زمان کرونا وقایعی برایش اتفاق افتاده است عینیت می یابد. مجروح یک تصادف را به بیمارستان می آورند، و پرستار تصور می کند که این خانم در زندگی او نقشی دارد …

- در خصوص واکسینه بودن بازیگران، کادر اجرایی همچنین رعایت پروتکل ها، توضیح بدهید:

تمام افراد تیم ما ۲ دز واکسن را زده بودند و مخاطبین در درب ورودی بررسی می شدند؛ قطعا زدن ماسک الزامی بود و در صورت نداشتن ماسک، به آنها اهدا می شد، لازم است اضافه کنم که علوم پزشکی تا حدودی حامی این مسئله بود.

- استقبال مردم از این نمایش، به چه شکل بوده است؟

خدا را شکر خیلی خوب بود، ذهنیت اولیه ما این بود که سالن با دوست و آشنا پر شود و ما پیش خودمان گفتیم تجربه می کنیم، اما روند بلیط فروشی به نقطه ای رسید که به آشناها می گفتیم نیایند تا فضا برای مخاطب عموم باقی بماند.

- در واقع پس از این وقفه طولانی، اشتیاقی از سوی مردم دیده شد؟ این مخاطب ها را بیشتر همکاران و هنرمندان این عرصه تشکیل دادن یا مخاطب عام؟

کاملا شور و شوق مردم را دیدیم تا این حد که آدم هایی که هیچ آشنایی با آنها نداشتیم با دسته گل به تماشای کار ما می نشستند، کمترین تعداد مخاطب ما در یک سانس ۲۶ نفر بود که در نهایت ۱۰ نفر از آنها از دوست و آشناها بودند و مابقی مردم.

- میزان مخاطبین در شب های اول و آخر، از منظر آگاهی مردم به بازگشایی تماشاخانه ها تفاوت داشت؟

مردم آن قدر تشنه بودند که شب اول، دور از انتظار ما خیلی شلوغ شد و شب های آخر هم همچنین، انگار دلشان می خواست از نهایت این فرصت استفاده کنند.

- با فاصله گذاری صندلی مخاطبین و ظرفیت اندک تماشاخانه چه کرده اید؟

کاملا این کمبود احساس می شد، اما ما بیشتر از حضور پرشور مخاطبین انرژی می گرفتیم با اینکه شب هایی پیش آمد که از تعدادی افراد، بنا به کمبود صندلی عذرخواهی و خداحافظی می کردیم. برای ما عجیب بود کخ مردم استقبال می کردند، همان طور که گفتم شب اول حدود ۶ نفر از مخاطبین را برگرداندیم که حتی مسئولین انجمن هم بنا به این استقبال می گفتند کار حتما تمدید بشود.

- لطفا در خصوص وضعیت گیشه بگویید، هزینه بلیط چقدر بود؟

هزینه ساخت کار تقریبا برگشت اما چیز بیشتری باقی نماند. بلیط ما ۳۰ هزار تومان بود و نسبت به هزینه های کنونی، فاصله گذاری مخاطبین و خالی بودن نصف سالن و اینکه از آخرین تئاترهای ۹۸ دو سال گذشته است واقعا ناچیز بود.

- آیا در مسیر تولید و اجرای این اثر، حامیانی داشته اید؟

دانشگاه علوم پزشکی تهیه کننده بود، با کمک مسئول انجمن های هنری دانشکده علوم پزشکی، به میزانی هزینه هارا متقبل شدند و همین جا تشکر می کنم از مسعود احمدی، خانم شیما پورسهم الدین و گروه نمایش پرسیا، که همه عوامل و بازیگران از این گروه بوده اند.

در زمینه تبلیغات و فراگیر شدن خبر بازگشایی تماشاخانه ها تئاتر، ارگانی حمایتگر بود؟

تبلیغات مجازی انجمن، خیلی کمک کننده بود تا انتشار تراکت و … ولی شاید داشتن بیلبورد بیشتر کمک می کرد اما چون با آمدن کرونا و مجازی شدن همه چیز، تبلیغات مجازی بیشتر تاثیرگذار شده است تا نصب تراکت در معابر.

به گزارش فارس، مکالمه ام را با سارا زارعی، کارگردان پرشور جوان تمام کردم، افکارم پیرامون مسئله ای می چرخید که انتظارش را نداشتم … تمام سالن ها و تماشاخانه های کلان شهر شیراز به دلیل شیوع ویروس کرونا، از ۳ اسفندماه ۱۳۹۸ تعطیل شد.

بر خلاف تصور من، که در تمام این مدت تقاضایی از سوی مردم در خصوص بازگشایی نبوده که مسئله تعطیلی در شیراز به درازا کشیده شده، حال متوجه شدم مردم متمایل بودند اما عرضه ای وجود نداشته است.

به این فکر می کنم آیا اصلا پل ارتباطی برای مردم با تئاتر شهرشان وجود دارد؟ جوابش را هم می دانم. کاش کلان شهر شیراز هم خانه تئاتری داشته باشد.

انتهای پیام/س