به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان،سوره بقره بزرگ ترین سوره قرآن است. این سوره دومین سوره و از سوره های مدنی قرآن است که در جزء های اول، دوم و سوم جای دارد. نام گذاری این سوره به نام «بقره» به دلیل وجود داستان گاو بنی اسرائیل است که در این سوره مطرح شده است.

هدف عمده سوره بقره را هدایت انسان و اعلام این مسئله دانسته اند که انسان باید به همه آنچه خدا به وسیله پیامبرانش نازل کرده، ایمان بیاورد و تفاوتی میان رسولان او قائل نشود. سوره بقره را به لحاظ محتوا، سوره جامعی دانسته اند که هم از اصول عقاید سخن گفته و هم احکام مسائل عبادی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را مطرح کرده است. داستان آدم و فرشتگان، داستان هایی مربوط به بنی اسرائیل، داستان ابراهیم و زنده شدن مردگان و داستان طالوت و جالوت از جمله داستان ها و روایات تاریخی سوره بقره است.

آیة الکرسی، آیه آمن الرسول آیه قبله و بلندترین آیه قرآن (آیه ۲۸۲)، در سوره بقره قرار دارد. در روایتی از پیامبر(ص) آمده سورهٔ بقره بافضیلت ترین سوره قرآن و آیة الکرسی بافضیلت ترین آیه آن است.

تلاوت مجلسی سوره بقره آیات ۸۷-۹۵

ولقد آتینا موسی الکتاب وقفینا من بعده بالرسل وآتینا عیسی ابن مریم البینات وأیدناه بروح القدس أفکلما جاءکم رسول بما لا تهوی أنفسکم استکبرتم ففریقا کذبتم وفریقا تقتلون ﴿۸۷﴾

و همانا به موسی کتاب [تورات] را دادیم و پس از او پیامبرانی را پشت سر هم فرستادیم و عیسی پسر مریم را معجزه های آشکار بخشیدیم و او را با روح القدس تایید کردیم پس چرا هر گاه پیامبری چیزی را که خوشایند شما نبود برایتان آورد کبر ورزیدید گروهی را دروغگو خواندید و گروهی را کشتید (۸۷)

وقالوا قلوبنا غلف بل لعنهم الله بکفرهم فقلیلا ما یؤمنون ﴿۸۸﴾

و گفتند دلهای ما در غلاف است [نه چنین نیست] بلکه خدا به سزای کفرشان لعنتشان کرده است پس آنان که ایمان می آورند چه اندک شماره اند (۸۸)

ولما جاءهم کتاب من عند الله مصدق لما معهم وکانوا من قبل یستفتحون علی الذین کفروا فلما جاءهم ما عرفوا کفروا به فلعنة الله علی الکافرین ﴿۸۹﴾

و هنگامی که از جانب خداوند کتابی که مؤید آنچه نزد آنان است برایشان آمد و از دیرباز [در انتظارش] بر کسانی که کافر شده بودند پیروزی می جستند ولی همین که آنچه [که اوصافش] را می شناختند برایشان آمد انکارش کردند پس لعنت خدا بر کافران باد (۸۹)

بئسما اشتروا به أنفسهم أن یکفروا بما أنزل الله بغیا أن ینزل الله من فضله علی من یشاء من عباده فباءوا بغضب علی غضب وللکافرین عذاب مهین ﴿۹۰﴾

وه که به چه بد بهایی خود را فروختند که به آنچه خدا نازل کرده بود از سر رشک انکار آوردند که چرا خداوند از فضل خویش بر هر کس از بندگانش که بخواهد [آیاتی] فرو می فرستد پس به خشمی بر خشم دیگر گرفتار آمدند و برای کافران عذابی خفت آور است (۹۰)

وإذا قیل لهم آمنوا بما أنزل الله قالوا نؤمن بما أنزل علینا ویکفرون بما وراءه وهو الحق مصدقا لما معهم قل فلم تقتلون أنبیاء الله من قبل إن کنتم مؤمنین ﴿۹۱﴾

و چون به آنان گفته شود به آنچه خدا نازل کرده ایمان آورید می گویند ما به آنچه بر [پیامبر] خودمان نازل شده ایمان می آوریم و غیر آن را با آنکه [کاملا] حق و مؤید همان چیزی است که با آنان است انکار می کنند بگو اگر مؤمن بودید پس چرا پیش از این پیامبران خدا را می کشتید (۹۱)

ولقد جاءکم موسی بالبینات ثم اتخذتم العجل من بعده وأنتم ظالمون ﴿۹۲﴾

و قطعا موسی برای شما معجزات آشکاری آورد سپس آن گوساله را در غیاب وی [به خدایی] گرفتید و ستمکار شدید (۹۲)

وإذ أخذنا میثاقکم ورفعنا فوقکم الطور خذوا ما آتیناکم بقوة واسمعوا قالوا سمعنا وعصینا وأشربوا فی قلوبهم العجل بکفرهم قل بئسما یأمرکم به إیمانکم إن کنتم مؤمنین ﴿۹۳﴾

و آنگاه که از شما پیمان محکم گرفتیم و [کوه] طور را بر فراز شما برافراشتیم [و گفتیم] آنچه را به شما داده ایم به جد و جهد بگیرید و [به دستورهای آن] گوش فرا دهید گفتند شنیدیم و نافرمانی کردیم و بر اثر کفرشان [مهر] گوساله در دلشان سرشته شد بگو اگر مؤمنید [بدانید که] ایمانتان شما را به بد چیزی وامی دارد (۹۳)

قل إن کانت لکم الدار الآخرة عند الله خالصة من دون الناس فتمنوا الموت إن کنتم صادقین ﴿۹۴﴾

بگو اگر در نزد خدا سرای بازپسین یکسر به شما اختصاص دارد نه دیگر مردم پس اگر راست می گویید آرزوی مرگ کنید (۹۴)

ولن یتمنوه أبدا بما قدمت أیدیهم والله علیم بالظالمین ﴿۹۵﴾

ولی به سبب کارهایی که از پیش کرده اند هرگز آن را آرزو نخواهند کرد و خدا به [حال] ستمگران داناست (۹۵)

انتهای پیام/