به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، به نقل از دسینما هالیک، رایج ترین تصور غلط درباره سینما این است که سرگرم کننده و همچنین پیام دهنده باشد. مردم غالبا عاشق پایان های خوش هستند و تمام اتفاقاتی را که قبل از آن اتفاق افتاده فراموش می کنند. مردم افراد زیادی را به یاد می آورند که در پایان لبخند می زنند، اما غالبا از فداکاری های که موجب این لبخند شده، غافل می شوند. هیچ کس برای تماشای صحنه های کسل کننده ای که بازیگران آن در حال اشک ریختن هستند، به سینما نمی رود.

ساخت فیلم های احساسی یا افزودن صحنه های احساسی به فیلم ها، هنری شگفت انگیز است. در طول تاریخ، بسیاری از فیلم ها این هنر را امتحان کرده اند و تعداد کمی نیز موفق شده اند. کارگردان باید کاملا بر احساسات مخاطب تسلط داشته باشد و به همین دلیل، باید درد و گریه را تا حد ممکن واقعی و باورپذیر جلوه دهد.

اما این لیست نشان می دهد که چگونه کارگردانان به طرز شگفت انگیزی از احساسات مخاطبان استفاده کرده و ثابت کرده اند که ساخت فیلم، در واقع ارتباط با مخاطب و باورپذیر کردن صحنه ها است. با این اوصاف، در اینجا لیستی از برترین فیلم های هندی که اشک شما را در می آورد، آورده شده است.

کای پو چه Kai Po Che! (۲۰۱۳)

فیلم کای پو چه، با اقتباس از رمان پرفروش چتان باگات به نام ۳ اشتباه زندگی من، ساخته شده است. داستان درباره سه دوست است که دوستی آن ها در روز های مدرسه شکل گرفته است. مهمانی ها و سفر های جاده ای با هم، بحث ها با اختلافات خانوادگی یا اختلاف ایدئولوژی ها، همه این ها نکته هایی است که در فیلم نشان داده شده است. نحوه ارائه آنچه در گجرات در سال ۲۰۰۱ اتفاق افتاده است می تواند اشک شما را در بیاورد. سوهانت سینگ راجپوت در این فیلم نیم نگاهی به مهارت های کریکت خود نشان داد که بعدا درفیلم M.S Dhoni از آن استفاده کرد. این فیلم می تواند باعث هجوم احساسات در قلب شما شود

برادر باجرانگی Bajrangi Bhaijaan (۲۰۱۵)

فیلم برادر باجرانگی نه تنها، جایگاه سلمان خان را به عنوان روش بازیگری احیا کرد، بلکه چهره ای با استعداد و تازه را به نام هارشالی مالهوترا (Harshaali Malhotra) معرفی کرد. در زمان اختلافات بین هند و پاکستان، این فیلم از فردی هندی که دختری پاکستانی را به خانه باز می گرداند به عنوان پیام صلح عمل می کرد. آنچه که تماشای آن نیز احساسی است، تلاش های مستمر مرد هندی برای کمک به دختر است. این فیلم به عنوان یکی از بهترین نمایش های سلمان خان تا به امروز است. صحنه های این فیلم به خصوص صحنه عبور از مرز در انتهای فیلم، می تواند به راحتی اشک شما را در بیاورد.

دیوار Deewaar (۱۹۷۵)

این فیلم به دلیل گفتگوی تهاجمی و جهت گیری شگفت انگیزش محبوب است. در این فیلم وقتی رابطه بین دو برادر، در مقابل هم قرار می گیرد، تلخ واحساسی می شود. یکی از برادران، یک افسر پلیس است تصمیم می گیرد وظیفه خود را انجام دهد و به دیگری که در آخر یک قاتل بود تیراندازی کند. این واقعا دلهره آور است که چگونه زمان، بین دو برادر مرز می گذارد و شما فقط می توانید با خانواده همدردی کنید. آمیتاب باچان و ششی کاپور در نقش های خود استثنایی بودند.

به خاطر تو Tere Naam (۲۰۰۳)

قبل از اینکه سلمان خان مشغول انجام کار های کمدی و اکشن شود، در فیلم به خاطر تو نشان داد که استعداد او بی حد و مرز است. غم انگیزترین قسمت زمانی است که او در آسایشگاه روانی است و از عشق خود دور شده است. حتی بعد از به دست آوردن حافظه و بازگشت به حالت عادی، اجازه خروج از آنجا را نداشت. وقتی او سرانجام موفق به فرار شد، خیلی دیر بود و سلمان در آن لحظات آخر احساسات همه ما را برانگیخت.

شعله Sholay (۱۹۷۵)

اگرچه شعله، یک فیلم کمدی است، اما به اندازه کافی لحظه های غم و اندوه نیز دارد. یک صحنه خاص که به ذهن خطور می کند، صحنه پایانی است که در آن جی در آغوش ویرو می میرد و آهنگ محبوب دوستی در پس زمینه فیلم پخش می شود. صرف نظر از اینکه در ابتدا چقدر می خندیدیم، این صحنه اشک ما را در آورد.

هند، به پیش!. Chak De India! (۲۰۰۷)

هند به پیش، فیلمی احساسی است که هر طرفدار ورزش در سراسر کشور با آن ارتباط برقرار می کند. این فیلم عمدتا به موضوع جنسیت گرایی و وضعیت نامناسب هاکی زنان در کشور می پردازد. همچنین داستان یک بازیکن سابق هاکی را روایت می کند که رویای آوردن جام جهانی را دارد.

کبیر خان (شاهرخ خان) یک از بازیکنان تیم ملی هاکی هند است که طی ماجرایی او را محکوم به خیانت به تیم می کنند و او را از تیم اخراج میکنند و او برای بازگشت دوباره به وضعیت قبلی و محبوبیت دوباره خود مسئولیت مربیگری اولین تیم ملی هاکی زنان هند را در دست میگیرد.

فیلم ستاره های روی زمین Taare Zameen Par (۲۰۰۷)

از طریق فیلم ستاره های روی زمین، عامر خان مهارت کارگردانی خود را نشان داد. او فیلم زیبایی از موضوعی بسیار جنجالی ساخت. این فیلم تنهایی یک کودک خردسال در یک مدرسه جدید را به تصویر می کشد. این کودک به زودی با یک معلم هنری که استعداد واقعی او را کشف می کند ارتباط قوی برقرار می کند. هر دانش آموزی می تواند با این فیلم ارتباط برقرار کند و درک کند که شخصیت اصلی داستان برای چه کاری تلاش می کند. احساسی ترین صحنه فیلم، زمانی است که در آن نیکومب استعداد های ایشان آواستی (دارشیل سفری) را برای والدینش توضیح می دهد.

مغول اعظم Mughal-e-Azam (۱۹۶۰)

زوج هنری آن زمان، دیلیپ کومار (Dilip Kumar) و مدهوبالا (Madhubala) در فیلم مغول اعظم نقش آفرینی کرده اند که لحظات زیادی در فیلم وجود داشت که جدایی آن ها اشک ما را در می آورد. نه تنها این بلکه زمانی که اکبر برای سلامتی پسرش سلیم نگران است، بسیار غم انگیز است. در پایان، او وضعیت آنارکالی را درک می کند و انتخاب می کند که بخشش کند و از او می خواهد برود و دیگر برنگردد.

بیشتر بخوانید:

دیوداس Devdas (۲۰۰۲)

این فیلم پنج جایزه ملی با پایان بسیار احساسی خود بدست آورده است. پایان این فیلم، اشک شما را در می آورد.

عاشقی ۲، Aashiqui ۲ (۲۰۱۳)

بازی درخشان درخشان بین آدیتیا روی کاپور و شرادا کاپور راه را برای یکی از عاشقانه ترین فیلم های این دهه هموار کرد. این فیلم غم انگیز به شما کمک می کند ارزش عشق واقعی را درک کنید.

باغبان Baghban (۲۰۰۳)

در فرهنگ هند با اینکه جایگاه والدین را بسیار بالا می دانند، اما برخی از مردم با آن ها بدرفتاری می کنند. باغبان در اینجا با این موضوع روبرو می شود که در آن دو نوع کودک نشان داده می شود، نوعی که از آنچه والدینشان برای آن ها فراهم کرده اند سپاسگزار هستند و نوع دیگر که آن ها را در سنین پیری دور می اندازند و آن ها را رنج می دهند. در نهایت، به زیبایی این درس را می آموزد که ما باید به والدین خود احترام بگذاریم و از آن ها بسیار مراقبت کنیم.

مادر هند Mother India (۱۹۵۷)

فیلم مادر هند، نشان دهنده تلاش زنی به نام رادا برای حفظ سرزمین خود و مراقبت از دو پسرش است. در همین حال، او بسیاری از اعضای خانواده خود را از دست می دهد، اما برای بهبود شرایط زندگی به جنگ ادامه می دهد. در واقع او برای نجات روستا مجبور است پسر خودش را بکشد. این فیلم احساسات شما را بر می انگیزد.

سعادت Anand (۱۹۷۱)

هریشیکش موکرجی (کارگردان)، این فیلم را به عنوان ادای احترام به راج کاپور ساخته است. پایان این فیلم باعث می شود که به ارزش زندگی پی ببریم. راجش خانا یکی از بهترین بازی های خود را در این فیلم ارائه داد. آمیتاب باچان نیز به باورپذیری فیلم کمک کرد.

گل کاغذی Kaagaz Ke Phool (۱۹۵۹)

گورو دات نه تنها در این کشور، بلکه در سراسر جهان، یکی از بهترین کارگردانانی است که متولد شده است. ظرافت او در به تصویرکشیدن داستان های ساده، همه را متحیر می کرد. فیلم گل های کاغذی، داستان غم انگیز یک فیلمساز است که علی رغم گذشته باشکوهش، خیلی زود رو به فراموشی سپرده شده و می میرد. در اینجا گورو دات مهارت کارگردانی و بازیگری خود را به طرز با شکوهی به تصویر کشیده است. با دیدن این فیلم به طور قطع چشم های شما از شدت گریه، متورم خواهد شد.

راک استار Rockstar (۲۰۱۱)

این فیلم، داستان یک پسر جوان دانشگاهی را دنبال می کند که میخواهد ستاره موسیقی شود و در این حین عاشق دختری به نام هیر می شود. پایان فیلم با از دست دادن عشق او و بازگشت به دنیای توخالی اش، همراه است. رانبیر کاپور بهترین بازی خود را این فیلم ارائه می دهد.

منبع: thecinemaholic

بیشتر بخوانید:

انتهای پیام/