دوباره زمستانی دیگر از راه رسید و باز لبخندی تازه از جانب خدا، فصلی که عاشق موسیقی ناب بارانش می شوی و دانه های برفش درختان را بوسه باران می کنند تا آسوده زیر لحافی سفید و با نجوایی رویایی به خواب روند.

خبرگزاری فارس لرستان- سمیرا عزیزی، دوباره زمستانی دیگر از راه رسید و باز لبخندی تازه از جانب خدا، فصلی که عاشق موسیقی ناب بارانش می شوی و دانه های برفش درختان را بوسه باران می کنند تا آسوده زیر لحافی سفید و با نجوایی رویایی به خواب روند.

وسعت سکوتش قند را در دلت آب می کند و سادگی سردی آن کمتر از زیبایی بهار نیست.

زمین عروس می شود و در کوچه ها باد می وزد و مسیری از تجسم پرواز به نقش جان می کشد تا جایی که خطوط سبز خیال، احساس سرخوشی بر روح را می نوازند.

آری، هوا بسیار سرد است اما راز زیستن طبیعت همین آمدن و رفتن هاست. بهار، جان زمستان را می گیرد تا بعد از پاییز، دوباره متولد شود و همه این ها لمس مهربانی دستان پروردگار است.

ایرانیان، هماره آمدن این فصل زیبای خدای را با آیین و سنت های زیبا و متنوع گرامی داشته اند و در این بین لرستان نیز چون دیگر پارسیان، طولانی ترین شب سال و پیش قراول زمستان را با آداب خاصی برگزار کرده است.

در میان زاگرسیان و از جمله لرستانی ها، اول زمستان به «اول قهاره» و شب یلدا به «توک چله» یا «شو چله» شهره دارد و با آداب و سنن متنوع و خاصی پاس داشته می شود. این رسوم قدمتی به درازای تاریخ این دیار داشته و سینه به سینه و نسل به نسل عزیز شمارده شده است.

در این رابطه منیژه رضایی، یکی از بانوان کهن سال لرستانی به خبرنگار فارس از خرم آباد می گوید: این شب بهانه ای برای جمع شدن تمامی اعضای خانواده بوده و زمانی به دور از هیاهو و مشکلات زندگی، کنار هم آسوده هستند.

وی به آیین قربانی کردن در این شب اشاره کرده و ادامه می دهد: برای داشتن زمستانی به دور از خسران و ناراحتی این نذر انجام می شود و معتقد هستند با این کار بلا از خوشبختی زندگی شان دور خواهد شد.

رضایی با بیان اینکه در این شب شیرینی « برساق» پخته می شود به دیگر آداب و آجیل مخصوص آن اشاره کرده و می گوید: تنقلاتی همچون گندم برشته، گردو، کشمش، بادام، انجیرخشک و … در «توک چله» برای پذیرایی مورد استفاده قرار می گیرد و گرمی محفل نیز گرفتن فال «چهل سرو» است.

این بانوی لرستانی اضافه می کند: «چهل سرو» مجموعه اشعاری هستند که به صورت دوبیتی گفته شده و شناسنامه این دیار محسوب می شود.

وی می افزاید: در این فال، فردی که مرادی دارد نیت می کند و چهل دوبیتی برای او خوانده می شود تا فال، برایش آینده کار و نیتی که دارد را ترسیم کند. این سروده ها در میان این دیار از تقدس بالایی برخوردار بوده و همواره مهم شمرده شده اند.

این کهنسال خرم آبادی با بیان اینکه اوج احترام مردمان لرنشین به ادب و فرهنگشان در سروده هایی همچون «چهل سرو» به شایستگی هویدا شده است، ادامه می دهد: همچنین بزرگترها و ریش سفیدان خانه اشعاری از شاهنامه لکی را که سینه به سینه و به صورت شفاهی از بر دارند می خوانند و نجواگر پیام های عاشقانه و انسانی می شوند.

او از دیگر سنت ها به روی پشت بام رفتن نوجوانان و جوانان اشاره کرد و ادامه داد: آنان با آویزان کردن شال و خواندن اشعار « امشو اول قهاره، خیر ده حونت بواره، نون و پنیر و شیره، کیخا حونت نمیره» از صاحب خانه طلب تنقلات یا میوه می کنند تا در شال بریزد.

و این گونه است که سرمای اولین شب دی ماه و آستانه فصل سردی ها با آیین های گوناگون، جایش را به عشق جا کرده در سینه این دیار می دهد و ساز زندگی در سردترین ایام هم کوک می ماند چراکه اینجا و در این زمان خسته مسلول، هرای مهربانی هنوز نمرده است.

انتهای پیام/خ