دانستنی های فضا؛

به گزارش خبرنگار حوزه فناوریگروه علمی پزشکی باشگاه خبرنگاران جوان به گزارش خبرنگار ، همه ما در زندگی اطراف خود با مکان هایی آشنا می شویم که گاهی درک آن و رفتن به آن مکان ها دشوار است، اما دستیابی به برخی اطلاعات برای آگاهی بیشتر کمک کننده است.

رفتن به فضا برای خیلی از افراد رویایی بیش نیست، اما حال که نمی شود به آن مکان ها به راحتی سفر کرد اطلاعاتی از زندگی و زیست بوم سیارات مختلف جالب توجه است؛ در این گزارش قصد داریم به بررسی جالب ترین مسائل حوزه نجوم و فضا بپردازیم.

دنیا کی به آخر می رسد؟

طبق نظریه های ستاره شناسان حدود شش میلیارد سال دیگر سیاره ما توسط خورشید تبخیر خواهد شد. همچنین چند نظریه دیگر هم وجود دارد که در علم ترمودینامیک به ما می گوید مرگ گرمایی امکانپذیر است، جایی که همه چیز در دنیا دارای دمایی مشابه می شود، به این معنی که همه ستارگان ناپدید خواهند شد و کل ماده از بین خواهد رفت.

از سیاره های کوتوله چه می دانید؟

سیارات کوتوله بسیار مشابه سیارات منظومه شمسی هستند، اما از نظر اندازه از سیارات این منظومه بسیار کوچک تر هستند.

چند نوع سیاره کوتوله داریم؟

سرس

اولین بار توسط ستاره شناسان در سال ۱۸۰۱ کشف شد و در دسته سیارک ها قرار گرفت و با قطر ۹۴۶ کیلومتر به عنوان بزرگ ترین سیارک شناخته می شد. اما طبق تعریف اتحادیه بین المللی نجوم در سال ۲۰۰۶ در دسته سیاره های کوتوله قرار گرفت. سرس کوچک ترین و نزدیک ترین سیاره به زمین است، زیرا در حوالی کمربند سیارکی قرار دارد و فاصله آن تا خورشید ۲٫۸ برابر فاصله زمین تا خورشید است. سرس مدارش را در مدت ۴٫۶ سال می گردد و هر ۹٫۱ ساعت هم یک بار به دور خودش می چرخد. این سیاره کوتوله، هیچ ماه شناخته شده ای ندارد اما به خاطر یافتن آثاری از آب و متان بر سطح آن در سال ۲۰۱۷ هدف پژوهش های جدید دانشمندان قرار گرفت. چیزی که در نظریه های ستاره شناسان تخمین زده شده است، حدود شش میلیارد سال دیگر سیاره ما توسط خورشید در حال مرگ ما تبخیر خواهد شد.

پلوتون

بزرگ ترین سیاره کوتوله در سال ۱۹۳۰ کشف شد، پلوتون به طور متوسط ۴۰ برابر زمین از خورشید فاصله دارد، کره ای است با قطر ۲،۳۷۶ کیلومتر که هر ۲۴۸ سال یک بار به دور خورشید می گردد، البته هر شبانه روز آن ۶٫۳۹ برابر شبانه روز زمینی است. پلوتون دارای پنج قمر شناخته شده به نام های چارون، نیکس، هیدرا، سربروس و استوکس است که چهار قمر آخر در سال های بعد از ۲۰۰۵ کشف شده اند.

اریس

این سیاره در سال ۲۰۰۳ جایگاه دوم خود را در میان سیارات کوتوله پس از پلوتو، با قطر ۲،۳۲۶ کیلومتربه ثبت رساند. اریس در فاصله میانگین ۶۸ واحد نجومی (یعنی ۶۸ برابر فاصله زمین تا خورشید) مدت۵۵۸ سال زمینی نیاز دارد تا یک دور کامل به گرد خورشید بگردد.

هائومیا

در سال ۲۰۰۴ کشف شد. این سیاره کوتوله شکلی تخم مرغی و متفاوت با سایر سیاره های کوتوله دارد که درازترین طول آن حدود ۲۳۲۲ کیلومتر است. هائومیا به سرعت در حال چرخش است و کوتاه ترین روز را در تمام سیاره های کوتوله دارد، تنها ۳٫۹ ساعت. شعاع مداری آن به طور میانگین ۴۳٫۱ واحد نجومی است که برای تکمیل یک دور در مدار خودش نزدیک به ۲۸۴ سال زمینی به زمان نیاز دارد. این سیاره کوتوله دارای دو قمر، به نام های هایاکا و ناماکا است.

ماکی ماکی

در سال ۲۰۰۵ کشف و تنها قمرش در سال ۲۰۱۵ توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شد که هنوز اسم خاصی هم ندارد، ماکی ماکی در فاصله ۴۵٫۷ واحد نجومی از خورشید قرار دارد و برای تکمیل یک دور مداری به گرد خورشید بیش از ۳۰۹ سال زمان نیاز دارد. شبانه روز آن ۷٫۷ ساعت، و میانگین قطر آن ۱،۴۳۰ کیلومتر است.

انتهای پیام/